ما یک یورو هم به سرمایه‌داران نمیپردازیم
پیام اعتصاب کارگران و کارکنان یونان
سعید آرمان
اخیرا آتن پایتخت یونان شاهد اعتصابی یکروزه، اما قدرتمند و هشدار دهنده بود، این حرکت بدنبال بحران اقتصادی جاری که زندگی میلیاردها انسان را در جهان نا امن سرمایه‌داری تحت الشعاع خود قرار داده است، میتوان گفت حرکتی منحصر بفرد و امیدبخش بود.
در این حرکت اعتراضی وسیع صدها هزار کارگر و کارمند به توصیه دو اتحادیه کارگری مهم این کشور که بیش از دو میلیون و نیم عضو دارند، دست از کار کشید‌ند و هزاران نفر از آنان در اعتراض خیابانی شهر آتن شرکت کردند.
این اعتصاب بدلیل فراگیر بودن آن از کارگران خدمات عمومی تا فرودگاه‌ها و بیمارستانها و شهرداریها و خبرنگاران، تمام کشور را به حالت تعطیلی کشاند و بر کل کشور تاثیرگذار بود.
ترافیک هوایی، حمل و نقل شهری، و خدمات شهری عمومی به دلیل اعتصاب صدها هزار نفر در یونان، متوقف شده. حدود 200 پرواز داخلی و خارجی و بسیاری از سرویس های راه آهن لغو شد و کشتی ها در بنادر این کشور ناچار به لنگر انداختن شدند.
اعتصاب کنندگان به خصوصی سازی، سقف حقوق، و اصلاحات در سیستم مستمری در این کشور دست اعتراض زدند. بسیاری از آنان خواستار افزایش حمایت دولت هستنند و تقاضای دو برابر شدن حداقل حقوق را دارند. آنان همچنین به کمک های مالی دولت به بانکها معترضند و شعار "حتی یک یورو هم به سرمایه داران کمک نمی کنیم" سر داده اند. اتحادیه ها همچنین به خصوصی سازی خطوط هوایی "المپیک ایرلاینز" هم اعتراض دارند. اتحادیه‌ها به تصمیم دولت مبنی بر اصلاحات در سیستم مستمری کشور از جمله متوقف کردن بیشتر برنامه های بازنشستگی زودهنگام معترضند.
در همین هفته نیز "ریکیاویک" ایسلند شاهد به خیابان آمدن هزاران نفر از مردم معترض بود که به شدت نگران از دست دادن شغلهایشان و آینده تاریکی هستند که در انتظارشان میباشد. آنان خواهان تضمین مالی دولت در قبال شهروندان کم درآمد شدند. میلیونها نفر در معرض بیکاری قرار گرفته و کارخانه‌های مختلف در شرف تعطیلی یا نیمه تعطیلی هستند.
سرمایه‌داران و دولتهایشان صدها تریلیون از گرده کار سخت و بردگی مزدی طبقه ما، از سفره خالی ما و حتی از نیروی کار کودکان نحیف ما در بانکها پس انداز کرده‌اند و اکنون میخواهند بار بحرانشان را هم روی سر ما خراب کنند و تباهی مطلق را به ما تحمیل کنند.
راه حل چیست؟
در مقابل این وضعیت یک سنگر بندی اعتراضی و مبارزاتی طبقه کارگر در هر جا که مورد تعرض بورژوازی است مثل نان روز واجب است. علاوه بر آن همسرنوشتی طبقاتی جهانی کارگر حول سیاست سوسیالیستی مطلوبیت خود را نشان میدهد. در دنیای امروز هنگامیکه دشمنان طبقه کارگر از وزیر دارایی آلمان پر آشتاین‌بروک، در گفتگویی با هفته نامه "اشپیگل"، اعتراف میکند: "مارکس خیلی اشتباه نمی‌کرد: یک سرمایه‌داری لگام گسیخته، آن گونه که ما شاهدش بودیم، دست آخر خود را نیز می‌بلعد."، گرفته تا جان مک کین که باراک اوبامای رقیبش را بخاطر اینکه میخواهد در این مسابقه انتخاباتی دل طبقه متوسط آمریکا را به منظور جلب رایشان بدست بیاورد به "سوسیالیست" متهم میکند، تا اشتیاق به خواند آثار اقتصادی مارکس در میان طیفهای مختلف جامعه و حتی دولتمردان به مقاصد گوناگون رواج پیدا کرده است، طبقه کارگر بیش ار همه باید به مارکس مراجعه کند.
اما برای طبقه ما بازخوانی مارکس یک وجه کار است، وجه اساسی تر مارکس پراتیک ایده های انقلابی و رهائیبخش اوست در کارخانه و کارگاه و کوچه و خیابانهای شهرهای ریز و درشت به وسعت این کره خاکی است تا بانیان نظم وارونه و استثمارگر و بحرانزا را به زیر کشیده و دنیای عاری از استثمارو نابرابری را بنیاد نهاد.
برای طبقه کارگر در ایران این امر به مراتب مبرمتر است که کارگران از ابتدائی ترین حق تشکل یابی هم محرومند و یک سرمایه‌داری هار و لگام گسیخته بر همه وجوه زندگی مردم سایه شوم خود را افکنده است، که باید تکلیفش را روشن کنیم.
***