مصاحبه پرتو با اسد گلچینی: قوم پرستى موقوف
پرتو: بیش از یکماه از اعلام اعتصاب غذای زندانیان کرد میگذرد و در این مدت هم کمیته کردستان حزب بر قومی کردن مبارزه زندانیان تحت نام "زندانی کرد" و نسخه اعتصاب غذا برای زندانیان، مخالفت خود را به اطلاع مردم رسانده است.این کشمکش ادامه دارد. هم اکنون تلاش رهبران و فعالین جریانات ناسیونالیست برای متوقف کردن اعتصاب غذای زندانیانی که دست به این اقدام زده اند ابعاد گسترده ای پیدا کرده است این چه دلایلی دارد؟
اسد گلچینی:
این جریانات و هر فعال زندانی ناسیونالیست هم، که این نوع فعالیت را انتخاب کردند و میخواستند حمایت از آن را به مردم و دیگران هم تحمیل کنند متوجه اشتباه خود شدند. یک هفته است که مرتبا فراخوان میدهند که این کار به ضرر جسم زندانی است و زندانیان در اعتصاب باید اعتصاب را تمام کنند. خوب ما از همان روز اول اعلام این اعتصاب و کمپین، اعلام کردیم که این کار اشتباهی است، اعتصاب غذا راه حل نیست و مهمتر اینکه این جریانات با اعلام "زندانی کرد" و مبارزه آنها از طریق اعتصاب غذای نامحدود تلاش کردند روش ها و سیاست های خود را در زندان هم پیش ببرند. ما هم مخالف قومی کردن مبارزه زندانی بودیم و هم راه حل اعتصاب غدا برای زندانی که دیگر اوج درماندگی و یاس است و عین کار انتحاری است. ما راه حل جنیش انسانی سوسیالیستی را در مقابل این گذاشتیم و به مردم گفتیم که این کارها قابل حمایت نیست.این جریانات نتوانستند مردم را متقاعد کنند که از این کار باید حمایت شود چون این روشها به مبارزه مردم و سنت هایی که داشته اند نا مربوط است. رهبران و فعالین این جریانات ناسیونالیست تازه بعد از گذشت یکماه از این مساله حمله خود را برای حمایت کردن در خارج کشور و راستش حمله به مردم و تحقیر آنها شروع کردند. رهبران پژاک بویژه در سراسیمگی به مردم زخم زبان میزدند و اعلام میکردند که آنها هم در خانه هایشان به اعتصاب غذا دست میزنند! لابد فکر میکنند که مردم هم وظیفه دارند این رهبران بسیار دلسوز به حال زندانیان و مبارزه مردم بر علیه رژیم را بستایند! لابد فکر میکنند که مردم نمیپرسند، مگر نمیدانستید که زندانیان ممکن است جانشان فدا شود؟ لابد فکر میکنند مردم نمیدانند که شعار" یا اعتصاب یا مرگ" را از زبان خوانندگانشان سر میدادند.اینها خوشبختانه از طرف ما افشا شد و مهم است که این سنت ها دیگر نمیتواند به آسانی تکرار شود.
این بدیهی است که زندانیان منافع مشترکی در برابر زندانبانشان دارند، اینطور نیست که زن و کارگر و دانشجوی اسیر در زندانهای جمهوری اسلامی را میتوان بر اساس کرد و ترک و فارس بودنشان تقسیم کرد، اینها همه علیرغم اینکه چه عقایدی دارند و با چه زبانی حرف میزنند را زندانی کرده اند تا مردم را ساکت کنند و تا بساط خفقان و سرکوب را حفظ کنند. گفتیم جدا کردن زندانی بر این اساس عین تفرقه ای ایست که رژیم هم همیشه دنبال آن است. همه رهبران و فعالین و سازمانهایی که الان دارند فراخوان شکستن اعتصاب غذا را میدهند از روز اول هم از همه مسایل مطلع بودند ، اینکه چرا به این نتیجه رسیدند دلیلش را هم در این باید دید که اساسا مردم استقبال نکردند و حتی راستش خود این حرکت هم بیشتر از آنچه که در داخل زندانها موجب حرکتی شود از بیرون بود که فضا را گرفته بود.بدیهی است که خفقان و سرکوب در اینجا هم از هر لحاظ تاثیر داشته است و نمیتوان و نباید منکر آن شد تا جایی که اطلاعات رژیم در پی سرکوب و خاموش کردن هر چه بیشتر این زندانیان شده و در تلاش و انکار تمام حرکت آنها شده است. این دیگر آن روی سرکوبی است که رژیم بر جامعه وارد کرده است. این حرکات رژیم بسیار آبروباخته تر از آن است که جدی گرفته شود و بتواند کسانی را دست بیندازد. این تکرار داستان همیشگی اطلاعات رژیم بر علیه زندانی است سال گذشته وسیعا بر علیه دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب بکار بردند و شکست خوردند.
پرتو: در این حرکت درسهای زیادی هست، ناسیونالیستها و بویژه افراطیون آنها این راه حل ها را در برابر زندانی قرار دادند کمونیستها از حزب حکمتیست این راه حل ها را رد کردند و مستقیما به مردم گفتند این کارها را نکنند چرا این رودررویی ضرورت پیدا کرد؟
اسد گلچینی:
برای کمونیستها و همه کارگران و انسانهای رادیکال این راه حل های ناسیونالیستها برای زندانیان قابل قبول نبوده است. مبارزه مردم و ما با رژیم اسلامی برای آزادی زندانیانیان سیاسی و جلوگیری از اعدام زندانیان در ابعاد وسیعی در جریان بوده است و روشها و فعالیتهای اجتماعی زیادی همواره در جریان بوده است و حتی بار ها زندانیانی را تـوانسته اند از زندان و یا از زیر تیخ اعدام برهانند. اینها را با توان و قدرت بسیار بیشتری باید ادامه داد. مردم میتوانند این راه حل ها را انجام دهند. راه حل ناسیونالیستها راستش حتی مردم را هم از کاری که میتوانند بکنند دور کرده است. در این مورد هر کس با ما مخالف یا موافق میتواند باشد اشکالی ندارد کماکان سکوت کنند، ولی من فکر میکنم متوجه عمق حرکت انقلابی و انسانی ما میشود. کار ما ریشه در مبارزه رادیکال و جنبش کارگر و کمونیسم دارد.کمونیسم کارگری مارکس و منصور حکمت چیزی غیر از این نمیتواند باشد، آنجا که جنبش های بورژوایی دارند سیاست خود را به جامعه، به هر اندازه کوچک یا بزرگ، تحمیل میکنند باید راه حل خود را به میان مردم بکشیم و در مقابل انتخاب قرار بدهیم. ما این کار را کردیم. صدایمان ضعیف است اما عمیقا مربوط به جنبشی انسانی است که در برابر جامعه قرار میدهیم، تصویری است که آنرا شایسته مردم میدانیم و راه حلی است که در برابر زندانی هم قرار میدهیم. اگر اینجا مردم در کردستان را در نظر بگیریم و این حرکات به نام آنها دارد صورت میگیرد باید گفت که سنت های مبارزاتی ناسیونالیستی اتفاقا در این ٣٠ سال مبارزه با رژیم و همه بی عدالتی ها راه حل غالب نبوده و در مقاطعی مطلقا نبوده است. کارگر و کمونیسم و جنبششان در کردستان همیشه موجود بوده و در مقاطع مختلفی هم دست بالا را داشته اند. جریاناتی که فکر می کنند با یک بمب گذاری و ترور و یا خودکشی تعدادی از زندانیان از طریق اعتصاب غذای نامحدود میتوانند راه حلی جلو پای مبارزه آزادیخواهانه مردم بگذارند اشتباه کرده و میکنند. اینجا و به یمن حضور کارگر و کمونیست، روز کارگر از نورزو مهمتر است. اینجا به یمن کارگر و کمونیست و برابری طلبی عمیق زنان و مردان، ٨ مارس مهمتر از نوروز و عید های قربان و رمضان و ... است، ٣٠ سال است اینطور است و علیرغم همه به راست چرخیدن ها در جامعه و در میان احزاب چپ و راست در کردستان ما و جنبش کارگری و سوسیالیستی سربلند و با اعتماد بنفس میتوانیم در برابر سرمایه داران، رژیم و همه احزاب بورژوایی و ناسیونالیست از میانه رو تا افراطی آن راه حل خود را نشان دهیم. در دیگر بخش های کردستان در کشور های دیگر اینطور نیست. در کردستان ایران کمونیسم از لحاظ سازمانی خیلی پراکنده است اما از لحاظ اجتماعی و سنت و روشهایش کماکان قوی است. این ریشه در واقعیت جامعه دارد که در کنار مبارزه برای رفع ستم ملی، عمیقا آزادیخواه وبرابری طلب است. کارگر و سرمایه دار، ارتجاع و ازادیخواهی در اینجا هم به وسعت جامعه و بوسعت وجود کارگر و زحمتکش و انسانهای رادیکال موجود است و این ضرورت مبارزه ما با این راه حل های ناسیونالیست ها ست. جنبش ما عمیقا انسانی است و در بسیاری موارد زندانیانی که عقاید و آرمانهای ناسیونالیستی هم داشته اند برای آزادیشان جنگیده و خواهد جنگید، اما باید تمام تلاشهای شبانه روزی و تبلیغات ناسیونالیستها را ببینید و بخوانید آیا میتوانید ببینید و بخوانید که یک کمونیست زندانی و اعدامی و ... مورد حمایت اینها قرار گرفته باشد؟ جنبش ناسیونالیستی انسان وقتی نزدش انسان است که "کرد" "ترک" " فارس" و ایرانی یا آلمانی یا.. باشد. نزد اینها کارگر و زن ، داتشجو وقتی انسان است که ناسیونالیست باشد. جنبش ما رهایی کارگران را راه حل نجات همه انسانها و جامعه میداند و در همه زمینه ها آزادی بیان و تشکل و اعتصاب را برای همه میخواهد و ازادی زندانی سیاسی و سازماندهی مبارزشان را به قوم و مذهب خاصی محدود نمیکند.
پرتو: د رمورد اعتصاب غذای این زندانیان، درست و یا غلطی آن و قومی کردن آن نظرات مختلفی وجود دارد کلا چه دسته بندیها و مواضعی بوجود آمد؟
اسد گلچینی:
این هم دیدنی است.در کردستان و در میان اپوزیسیون ایران، وضعیت چپ چه سازمان و چه افراد و گروه ها که معمولا در مورد همه چیز اظهار نظر میکنند یا سکوت کرده اند که عملا تائیدی بر این حرکات است و یا مانند راه کارگر از حرکت ناسیونالیستها دفاع کردند. جریانات ناسیونالیست اکثرا با حرارت حمایت کردند و البته عکس العمل مردم را دیدند و کم کم حراراتشان کم شد. برخی از اینها بر علیه ما تبلیغات کثیفی را دامن زدند. کومه له کماکان ساکت است و شاید دنبال فرمولبندی میگردد که افراطی گری ما را نقد کنند و این واقعه را هم به سلامت از سر بگذراند! تعجب این است که در این مدت کومه له ای ها انگار خبری ندارند ،نه چیزی میشنوند و نه قلمهایشان در این مورد جوهر دارد!