راه حل اقتصادی دولت!
مظفر محمدی
وضعيت كنوني، گرسنگي مطلق، خطر مرگ و مير كودكان بر اثر سوء تغذيه
و بي غذايي وكم غذايي، خودكشي دستجمعي خانواده هاي فقير و تنگدست را به دنبال داشته
و دارد. گرسنگي موجبات سقوط اخلاقي و ارزشهاي انساني و از هم پاشيدن شيرازه جامعه
را فراهم ميكند. و اين راه را براي سركوبگري رژيم نيز هموارتر خواهد كرد.
راه حل های اقتصادی دولت، از جمله حذف رایانه و وعده تقسیم پول نقد بین مردم کاری به شدت ریاکارانه و فریب دهنده است. چند ماهی است آمار میگیرند و نسبت تعیین میکنند و فرم از مرد م پر میکنند و وعده میدهند و میگویند به هر خانوار 50 تا 60 هزار تومان ماهانه پول نقد میدهند. این حقه بازی ای بیش نیست و اگر صورت هم بگیرد ماه و دو ماهی بیشتر طول نمیکشد. این راه حلی اسلامی است. این تبدیل کردن میلیونها خانواده کارگر و زحمتکش و انسانهای شریف جامعه به صدقه بگیر دولت است. این تحقیر طبقه کارگر و همه زنان و مردان جامعه ایران است.
چرا به جای صدقه اسلامی و آش نذری، دستمزد کارگاران را افزایش نمیدهند؟ چرا به کارگران بیکار بیمه بیکاری نمیدهند؟ چرا همان 60 هزار تومان را همین آلان به حقوق معلمان و پرستاران و کارمندان اضافه نمی کنند؟ در حالیکه چندین برابرآن هم در مقابل تورم و گرانی به معنای هیچ است. چرا امکانات زندگی مردم را احتکار کرده اند تا به قیمت چند برابر بفروشند؟ چرا همه چیز هست ولی در دسترس مردم نیست؟
برنامه هاي اقتصادي دولتي و وعده و وعيدشان راه حل تورم و گراني و گرسنگي مردم نيست. جمهوري اسلامي خود باني اين وضعيت فلاكتبار است. بايد یقه این مسبب گرسنگي و فقر و فلاكت را كنار گرفت و حق خود را از حلقومش بیرون کشد.
راه مقابله با وضعيت موجود و جلوگیری از وقوع يك فاجعه انسانی،
اتحاد مردم ومتشكل شدنشان در نهادهای مردمي و سازماندهي ابتكارات توده اي و دخالت
از پايين است. محلات شهرها و بخصوص محلات فقیر نشین، مكان و عرصه اصلي برای
سازماندهی یك مبارزه و مقاومت هدفمند و مقابله با خطر فلاكت هستند.
معتمدین مردم، فعالين كارگري و توده اي، زنان، جوانان، فرهنگيان، كارمندان
روشنفكران مترقی كه خود در نهادهاي توده اي، هياتها، انجمن و كميته هاي مردمي متشكل
شده اند، سخنگویان اعتراض سازماندهی شده مردم در محلات هستند. كميته هاي مردمي در
محلات، تعاوني هاي توزيع و ديگر ابتكارات توده اي، ميتوانند دخالت مستقیم مردم در
كنترل قيمت ها، مصادره انبارهاي مواد خوراكي و مايحتاج ضروري مردم كه توسط سرمايه
داران و دولت احتكار شده اند و توزيع در ميان مردم و خانواده هاي نيازمند محلات
را سازمان دهند.
سرمايه داران و محتكران نبض بازار را در دست دارند و مايحتاج مردم از جمله مواد
خوراکی و بهداشتی و دارو و نیازمندیهای حیاتی را نگه ميدارند تا به دنبال كمبود و
تقاضاي زياد، با چند برابر قيمت و به صورت قطره چكان به بازار عرضه كنند.
دخالت مردمي در سرنوشت خود، از طريق كنترل قيمت ها، مصادره هاي
سازمانيافته وتوزيع نيازمنديهاي حياتي در ميان خانواده هاي گرسنه، قدرت اتحاد و
همبستگي توده اي را به نمايش ميگذارد. مردم از اين راه دخالت در سرنوشتشان را
تمرين و تجربه ميكنند. همچنين اين دخالت و ابراز وجود كارگران و مردم زحمتكش و
گرسنه، رژيم را مجبور خواهد كرد كه در مقابل وضعيت فلاكتبار كنوني پاسخگو بوده، به
خواست كارگران براي افزايش دستمزد توجه كند و به كارگران بيكار بيمه بيكاري
بپردازد. باید توده کارگرو زحمتکش را به اقدام و دخالتی مستقیم برای دسترسی به
مایحتاج احتکار شده فراخواند. ایجاد کمیته و نهادهای مردمی برای مصادره انبار های
محتکرین و دولت و توزیع برابر در میان مردم زحمتکش و گرسنه راه حل فوری واقدامی
انقلابی علیه گرسنگی و فلاکت کنونی است.