رحمان حسین زاده
هفته گذشته را میتوان هفته اعتراضات نامید. اعتراضات کارگری، مردمی و دانشجویی در صدر تحولات سیاسی جامعه ایران بود.بسیاری از رسانه هاهم به آن پرداختند. محرکه اصلی این اعتراضات، مقابله کردن با موج گرانی و تورم و مقابله کردن با هتک حرمت و تداوم فشار و سرکوبگریهای جمهوری اسلامی بود.
تظاهرات چند هزار نفره مردم مشهد علیه گرانی و تورم گل سرسبد این اعتراضات بود. مردم جسور، متحد و همبسته مشهد در تظاهرات و اجتماع بزرگ خود در 24 خرداد، نشان دادند که موثرترین راه سد کردن تعرض سرمایه داران و دولت حامیشان به سفره خالی کارگران و شهروندان جامعه ، به میدان آمدن نیروی متحد و اجتماعی خود مردم است.به علاوه در پارک ملت تهران و در شهرک پونک حومه تهران نیز اعتراضات پر جمعیت علیه گرانی و تحمیل شرایط سخت زندگی اتفاق افتاد. طبق معمول رژیم جنایت و سرکوب با دستگیری تعداد وسیعی از شرکت کنندگان در این تظاهراتها و با حمله اوباش نظامی به مقابله مردم پرداخت. هنوز تعداد زیادی از دستگیر شدگان و از جمله 230 تن از دستگیر شدگان اعتراضات مشهد در بازداشت جمهوری اسلامی بسر میبرند.
اعتراضات مردم مشهد با حمایت فوری دانشجویان مبارز دانشگاه فردوسی روبرو شد. دانشجویان با تجمع اعتراض خود همگامی اعتراضی خود را با مردم نشان دادند و همزمان در این فرصت مناسب خواستار آزادی فوری دانشجویان دستگیر شده و لغو احکام انضباطی در دانشگاه شدند.
در استان دیگری از کشور، در زنجان موج اعتراض قدرتمند دانشجویان به حرکت درآمد. در اعتراض به هتک حرمت و قصد تجاوز یکی از مسئولین دانشگاه به یکی از دختران دانشجو، اعتراض و تحصن بیش از سه هزار دانشجوی دانشگاه زنجان شروع شد. واضح است خواست و مطالبه دانشجویان فقط به اخراج و مجازات این مسئول خاطی باقی نماند. دانشجویان معترض با تشخیص درست این فرصت را به مقطع تحقق خواسته های فوریشان تبدیل کردند. طبق اخبار رسیده مسئولین دانشگاه مجبور به قبول همه خواسته های دانشجویان شدند.
اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه ادامه دارد. در جدیدترین اقدام و در اعتراض به پرداخت نشدن حقوق سه ماهه اخیر، کارگران و خانواده های کارگری جاده ترانزیتی اهواز- اندیمشک را بستند. کارگران تاکید کرده اند، در صورت ادامه عدم جوابگویی به مطالباتشان به اقدامات جدید دیگری دست میزنند. بیش از2 ماه از اعتصاب و تحصن و دیگر ابتکارات اعتراضی کارگران هفت تپه میگذرد . کارگران هفت تپه به حمایتهای گسترده هم طبقه ایها و دیگر مردم مبارز نیازمندند.
در هفته گذشته اعتراضات کارگران کوره پزخانه ها جلوه قدرتمند دیگری از حق طلبی کارگران و عزم آنها برای مقابله با شرایط سخت زندگی تحمیلی بود. هزاران کارگر کوره پزخانه ها در کوره های مختلف اعتصاب کردند و خواستار افزایش دستمزدهایشان شدند. در این میان اعتصاب بیش ازسه هزار کارگر کوره پزخانه های ارومیه نمونه قدرتمند این تحرک کارگری بود. 24 نفر از کارگران دستگیر شده اعتصاب ارومیه آزاد شدند.
در کارخانه پرریس سنندج روز 27 خرداد صاحبکار مجبور شد حقوق یک ماه به تعویق افتاده کارگران را بپردازد. ناگفته نماند پرداخت حقوق سه ماهه کارگران این کارخانه به تعویق افتاده است. کارگران بارها در این مورد اعتراض کردند. تحت فشار این اعتراضات صاحب کارخانه مجبور شده فعلا حقوق یک ماه را بپردازد و وعده پرداخت 2 ماه باقی مانده را بدهد.
در همین هفته جوانمیر مرادی و طه آزادی از اعضای هیئت میره اتحایه آزاد کارگران که در روز اول مه در عسلویه دستگیر شده بودند، آزاد شدند.دستگیری این دو فعال کارگری با فشارهای اعتراضی جدی در داخل و خارج کشورروبرو شد. این اقدامات اعتراضی نقش موثری در آزادی آنها داشت.
اعتراضات واقدامات اعتراضی در هفته گذشته به همین موارد محدود نیست. اما همین درجه از اعتراضات مهم ، پتانسیل نفرت و اعتراضات مردم علیه وضع موجود و جمهور اسلامی نشان میدهد.
تظاهراتها و تجمعات اعتراضی مردم جان به لب رسیده به درست دولت سرمایه اسلامی را نشانه رفته است. واقعیت اینست مردم میدانند در پس هر ناهنجاری اجتماعی و بویژه فقر و فلاکت و بیکاری وستم و نابرابری دولت جمهوری اسلامی حافظ منافع سرمایه داران و صاحبان ثروت قرار دارد. به همین دلیل شعار مرگ بر دیکتاتوری و جمهوری اسلامی و خواست استعفای دولت و سردسته جنایتکاران احمدی نژاد زبانه میکشد. پیام این تظاهراتها و اعتراضات روشن وصریح است. اراده مردم به حرکت درآمده شتاب میگیردو اعلام میکند، بیش از این فقر و فلاکت و گرانی و ادامه حاکمیت دولت سرمایه داران را تحمل نخواهند کرد. این پیام بار دیگر به گوش همه مردم ایران و جهانیان رسید.
این مبارزات میتواند به انفجارهای اجتماعی هدفمند و موثری علیه وضع موجود و علیه جمهوری اسلامی تبدیل شود، به شرطی که اتحاد و تشکل و همبستگی این اعتراضات گسترش یابد. به شرطی که خواسته و مطالبات فوری و بر حق کارگران و مردم بر آن ناظر شود. به شرطی که با تحقق این مطالبات گشایش و بهبودی در شرایط کار و زندگی کارگران و مردم ایجادشود. به نحوی که علاوه بر ایجاد اتحاد و همبستگی مبارزاتی ضروری در هر کارخانه و محل کار و محلات و دانشگاه و در میان هر بخش معترض جامعه، اتحاد و همبستگی و حمایت سراسری مبارزاتی در سطح کشوررا هم ایجاد کرد. رهبران و فعالین کمونیست اعتراضات کارگران و مردم و دانشجویان و زنان و جوانان و مردم حق طلب در ارتباط با هم و با پیوند دادن اعتراضات بخشهای مختلف جامعه میتوانند به ایجاد چنین اتحاد و همبستگی سراسری شکل دهند. در این مسیر باید گام برداشت و درنگ نکرد.
***