کنفرانس استکهلم توجیه کننده فاجعه کنونی علیه مردم عراق بود.
پرتو ميپرسد؟
در بيست و هشتم ماه ژوئن شهر استکهلم ميزبان يک کنفرانس بين المللى در مورد آينده عراق بود. اين کنفرانس با فراخوان دولت عراق و سازمان ملل و با شرکت حدود هشتاد نفر وزرای امور خارجه دولتهاى مختلف تشکيل گرديد. اهداف اين کنفرانس چه بود، در آن چه گذشت و به کجا رسيد؟
مصطفى اسدپور:
کنفرانس استکهلم دومين نشست از برنامه پنج ساله اى است که قرار است هر سال يکبار دولت عراق گزارش کار خود را به "جامعه بين المللى" ارائه کند و به ازاى پيشرفتهاى حاصله از پشتيبانى دولتها برخوردار گردد. اين اجلاس دربرگيرنده مهمترين کشورهاى جهان و همه کشورهاى منطقه است، رياست آن به عده دبير کل سازمان ملل و رئيس دولت عراق قرار دارد و در حاشيه آن مسايل مختلف مربوط به عراق نيز مورد بحث قرار ميگيرد.
تا آنجا که به اجلاس استکهلم مربوط ميگردد، مهمترين نکته مطرح شده را گزارش نورى المالکى تشکيل ميداد. ايشان پيشرفتهاى دولتش در ايجاد امنيت در عراق و تضعيف نيروهاى تروريستى و پيشرفت در ايجاد نيروهاى مسلح دولت مرکزى عنوان کردند. از قرار معلوم اين گزارش مورد قبول شرکت کنندگان قرار گرفت. رسانه ها مملو از اظهارات تشويق آميز ديپلماتها است. در ازاى پيشرفتهاى حاصله، المالکى تقاضاى کمکهاى مالى بيشترى را روى ميز قرار داد، از جمله در شکل بخشودگى بدهى هاى قديمى دولت عراق بخصوص در نزد کشورهاى طلبکار اصلى در منطقه از جمله عربستان سعودى و کويت. اگر به اظهارات شرکت کنندگان اصلى مثل سازمان ملل، امريکا، عراق، نمايندگان اروپا رجوع کنيد، همگى کنفرانس را موفقيت آميز ارزيابى کرده اند. اما در دنياى واقعى، براى يک شهروند عراقى و براى يک ناظر آگاه و باوجدان سرتاپاى اين کنفرانس جز يک لجنزار از دروغ و بازيهاى ديپلماتيک چيز ديگرى نبود. کل کنفرانس را ميتوان در توجيه فاجعه تاکنونى در حق مردم عراق و مهر تاييد بر تداوم فاجعه خلاصه کرد.
صرف برگزارى کنفرانس و تشريفات آن گواه برسميت شناختن وضعيت حاکم بر عراق از جانب سياست و ديپلماسى حاکم بر جهان امروز بود. مصائب عراق امروز حاصل حمله نظامى امريکا و در امتداد سياست نظم نوين جهانى است. اين کشور و اين مردم قربانى بلاياى طبيعى نشده اند. عراق امروز زير بمبهاى امريکايى به ويرانى کشيده شده است. تمام بنيادهاى تمدن و ساختار اجتماعى و اقتصادى آن با نقشه آگاهانه و عمدتا علنى دولت و ارتش آمريکا منهدم گشته اند. تمام جانوران ارتجاعى حاکم بر عراق محصول مستقيم اين حمله هستند و يا از موئتلفين و مواجب بگيران دستگاههاى نظامى ـ امنيتى امريکايى تشکيل يافته اند. در عراق جنگ و ترور و ارتشا و ارتجاع افسار گسيخته بيداد ميکند. در عين حال مسببين اين جهنم شناخته شده اند و به همين اندازه اربابان و تامين کنندگان مالى و سياسى شان نيز شهره عالمند. در عراق امروز همه چيز نابود شده است، بيکارى بيداد ميکند، فقر بيداد ميکند، از نان و پنى سيلين خبرى نيست، حاکمان مربوطه هيچ مسئوليتى را در مقابل تامين زندگى شهروندان به عهده نميگيرند. اما در همين عراق نفت استخراج ميشود و با قيمت کلان بفروش ميرسد. پول صرف شده در ارتشا و تامين مخارج گروههاى اسلامى و تروريستى و دستجات ناسيوناليستى در عراق رقم نجومى را شامل ميگردد.
در کنفرانس استکهلم اثرى از اين واقعيات ساده نبود.آمريکا، جمهورى اسلامى، دولت عربستان و همه دولتهايى که مسبب وضعيت امروز عراق هستند و دستى در اين آتش خانمانسوز دارند، در لباس خير و دلسوز ظاهر شدند. و همگى پابپاى دولت المالکى، بعنوان نماينده حکومت مشروع مردم عراق، از "پيشرفتهاى حاصله" اظهار رضايت نمودند. تصوير ارائه شده در کنفرانس در مورد روند آتى سرنوشت مردم عراق بغايت ترسناک بود. آيا قرار است که مردم عراق بحال خود و بدست اين جانوارن رها شود، سالها با همين ضريب "بهبودها" بگذرد و جامعه بين المللى به کنفرانسهايى از اين نوع و اعطاى صدقه بسنده کند؟
در کنفرانس استکهلم خبرى از فرمولهاى "رهايى مردم عراق و اعطاى دمکراسى" اتفاق افتاده باشد، نبود. معلوم ميشد که هر چقدر هم سياست و ديپلماسى حاکم بين المللى غرق در لجن و کثافت شده باشد، ديگر اين تبليغات نظم نوينى امريکا در حمله بعراق را نميتواند هضم کند! شايد بتوان اينرا بعنوان يک "پيشرفت" بحساب برگزار کنندگان کنفرانس نوشت!
در بيرون کنفرانس و در ميان محاصره شديد نيروهاى امنيتى و پليس اجتماعات اعتراضى تشکيل شده بود. اگر اثرى از حقيقت، اثرى از شرافت و وجدان بشرى، و اثرى از اميد براى مردم عراق را جستجو ميکنيد بايد سرى به اين اجتماعات نگاهى انداخت. در آنجا شعار "حمله آمريکا مسبب وضعيت موجود"، "خروج فورى اشغالگران از عراق"، "دست آمريکا از سرنوشت مردم کوتاه" بيش از هر چيز شنيده ميشد. جمهورى اسلامى بعنوان يکى از صحنه گردانان جهنم موجود عليه مردم عراق مورد حمله اپوزیسيون ايرانى ـ و از جمله حزب حکمتيست ـ در آکسيونها بود. بعلاوه در سخنرانى ها مسئوليت آمريکا در قبال ويرانى و تباهى موجود و مسئوليت اين دولت و همه ديگر مسببين آن در جبران خسارات و ويرانى ها مورد تاکيد قرار گرفت.