در هفته حکمت چه باید کرد؟
رحمان حسین زاده
هفته حکمت نزدیک است. هفته ای که با روز تولد منصور حکمت مارکسیست و متفکر برجسته دوره معاصر آغاز میشود. فاصله ٢٢- ١٥ خرداد، (١١-٤ ژوئن) هر ساله، فرصتی برای معرفی افکار، تئوریها و سیاستها و شخصیت و پراتیک انقلابی این رهبر برجسته جنبش کمونیستی و جنبش بازگرداندن اختیاربه انسان است.
هفته حکمت فرصتی برای مراجعه، بازخوانی و شناخت بیشتر از او و شناساندن گسترده منصور حکمت به جامعه است. اینکار دست همه دوستداران حکمت در داخل ایران و خارج کشور را میبوسد.
کمونیسم منصور حکمت به عنوان نقد مارکسیستی اواخر قرن بیستم لازمست وسیعا اشاعه پیدا کند. برای زیرو رو کردن دنیای وارونه سرمایه داری جامعه انسانی به این نقد و خط مشی سیاسی نیازدارد. نظم گندیده سرمایه ومناسبات ظالمانه و استثمارگر آن کارگر و انسان تحت ستم امروز را هر روزه در چنگال خود میفشارد. ابعاد فقر و گرسنگی و بی مسکنی و بی درمانی هر ساله در ابعاد میلیونی به حیات انسان خاتمه میدهد. کشتارهای قومی و مذهبی و سناریوهای سیاه نظم نوینی بیش از هر زمانی استیصال و بی ارادگی را بر جامعه بشری تحمیل کرده است. تغییر این وضعیت انقلاب کارگری دیگری مشابه انقلاب اکتبر 1917 را می طلبد. اگر انقلاب کارگری اکتبر در اوایل قرن بیستم به لنین ولنینیسم نیازمند بود، انقلاب کارگری در اوایل قرن بیست و یکم هم به حکمت و حکمتیسم نیازمند است.
دوستداران حکمت لازمست مبتکرو پیشقدم اشاعه این نقد و سیاست زیر و رو کننده به درون جامعه باشند. هفته حکمت به سهم خود مقطع فعالیت و ابتکارات فشرده ایست که میخواهد افکار، سیاست، انسانگرایی عمیق وتصمیمات سرنوشت ساز این رهبر تاریخ معاصر آزادیخواهی و برابری طلبی را به جامعه معرفی کند. هر دوستدار منصور حکمت لازم است محیط دور و برخود را با حکمت آشنا کند. جامعه تشنه آزادی فکر و سیاست و آلترناتیوهای حکمت را لازم دارد. انسان خواستار رهایی، کارگر ضد استثمار، زن خواستار برابری، جوان خواهان سعادت و شادی وآینده بهتر، جنبش حقوق کودک و در یک کلام جامعه عاری از هر نوع ستم و تبعیض، به سیاست و پراتیک درخشان منصور حکمت نیازمند است. حاصل 25 سال زندگی سیاسی حکمت را باید قابل دسترس کرد.هر کس به سهم خود میتواند کاری بکند. میدانم محدودیتهای تحمیلی جمهوری اسلامی دامنه عمل اقدامات مورد نظر هر کسی را در داخل محدود میکند. با وجود این بسیاری کارها شدنی است. یک دوستدار حکمت در داخل کشورمیتواند با اولین جمع دوستداران حکمت آشنا ومورد اعتماد خود قول و قرار بگذارد، مطالبی را از او بازخوانی کنند. به سخنرانیهایی از او گوش دهند. مقاطع برجسته و دگرگونسازی را از حیات سیاسی او مورد برسی قرار دهند. پوستر هفته حکمت و تراکت دو گفته مشهور او و سی دی و جزواتی از ادبیات حکمت را پخش کنند.
در خارج کشور بسیاری کارها میتواند در دستور کار قرار بگیرد. سمینارها، میزگردها، جلسات بازخوانی حکمت، تکثیر و پخش کتابها و جزوات و مطالبی از حکمت، نوشتن برای نشریات و سایتها به زبان فارسی و زبانهای دیگراز این نوع کارها است.
طبعا تشکیلاتها ی حزب حکمتیست در داخل و خارج کشوردر این چارچوب و به این مناسبت، پیشرو ابتکارت لازم خواهند بود. اما توجه به دو نکته را باید تاکید کرد. اولا هفته حکمت به همه دوستداران و علاقمندان و کسانی که تمایل دارند او را بشناسند متعلق است و نه فقط صفوف حزب حکمتیست. در اقدامات پیش رو باید کاری کرد کل این طیف وسیع را به حرکت شناخت و شناساندن حکمت به جامعه جلب کرد. دوما باید مواظب بود که طبق یک عادت موجود، هفته حکمت به آکسیون و مراسم تقلیل پیدا نکند. طبعا در مواردی مراسم بزرگداشت حکمت میتواند موضوعیت داشته باشد به نحوی که جزوی از مجموعه فعالیتی باشد که به آن اشاره کردیم ونه تنها مورد آن.
در خاتمه باید بگویم، اگردنیا وارونه نبود و اگر رسانه ها تابع حقیقت بودند، در هفته حکمت و در شناساندن منصور حکمت و افکار و سیاست و پراتیک و تصمیمات بزرگ وی نمی بایست ذره ای دریغ میکردند. ما میدانیم در دنیای وارونه و میدیای مبلغ این وارونگی پرچمداران حقیقت و انسانیت و رهبرانی چون منصور حکمت را آگاهانه سانسور میکنند. هفته حکمت در تقابل با این سانسور وسیع میخواهد حکمت را بشناساند و سهمی ادا کند. دوستداران حکمت با تلاش گسترده میتوانند مبتکر اینکار باشند. کاری کنیم که در پایان هفته حکمت تعداد زیادی با حکمت و کمونیسم و انسانیتش آشنا شوند. حول سیاستها و اهداف رهبر برجسته کمونیسم معاصر متحد شوند.
***