نقل از نشریه پرتو شماره ١٦
اول مه ، روز اتحاد و همبستگی طبقاتی
برهان دیوارگر
امسال در شرایطی به استقبال اول مه روز جهانی کارگر میرویم که تعرض سرمایه داری به جان و معیشت مردم در سراسر جهان، تعرض به سطح معیشت کارگران، حمله به بیمه های اجتماعی این دستاورد جنبش کارگری و سوسیالیستی، سیر صعودی پیدا کرده است. جنگ، کشتار، قحطی، اعدام و شکنجه، زندان و نابرابری در دنیا بیداد میکند. حمله سراسری و سازمان یافته بورژوازی جهانی به تولید کنندگان ثروت پایانی ندارد. رشد سرسام آور سودآوری سرمایه در کنار زندگی فقیرانه و فلاکت بار میلیونها انسان در سرتاسر جهان، بهتر از هر فاکتی وارونه بودن و ضد انسانی بودن این نظام را نشان میدهد.
اول مه روز اعلام ادعانامه طبقه کارگر علیه سیستم و نظامی است که سعادت و رفاه را از بخش اعظم مردم سلب کرده است. در روز اول مه طبقه کارگر باید با اتحاد و همبستگی این تنها اسلحه خود استفاده را نموده و با تعطیل کردن این روز در سراسر جهان و ایران خواستار برپائی یک دنیای بهتر باشد، دنیای عاری از جنگ و خشونت، دنیای که دیگر خبری از استثمار و یرانی نباشد و همه مردم در کنار هم فارغ از هر گونه تبعیض جنسی و طبقاتی برابر زندگی نمایند.
طبقه کارگر در ایران یکی از بدترین شرایط کار و زندگی را دارد. درایران ارتجاع اسلامی هم به کمک نظام سرمایه داری آمده است. جمهوری اسلامی با اجرای سیاستهای ضد انسانیش عرصه را بر مردم تنگتر کرده، تورم و گرانی فشار بی حدی را بر مردم آورده است. فروش اعضای بدن برای گذران زندگی به امری عادی تبدیل شده است. تن فروشی و اعتیاد هم یکی دیگر از برگ های زرین و افتخار آمیز جمهوری اسلامی است که به طور سرسام آوری شیوع پیدا کرده است. فقر و فلاکت، فحشا و اعتیاد، بیکاری و اخراج سازی های گسترده، قراردادهای موقت، پائین بودن دستمزدها و پرداخت نکردن حداقل حقوق کارگران به بهانه ورشکستگی در قالب خصوصی سازی و نبود امنیت شغلی چنان سایه سیاهش را بر زندگی کارگران و زحمتکشان جامعه افکنده که طبقه کارگر را در شرایط بسیار نامساعدی قرار داده است.
با گذشت سه دهه از حاکمیت جمهوری اسلامی، سه دهه سرکوب و استبداد، اعترضات کارگری برای بهبودی در زندگی روزانه ادامه داشته است. اما متاسفانه این اعتراضات به دلایل مختلف از جمله نداشته تشکل کارگری، عدم اتکا به مجامع عمومی کارگران و شکل نگرفتن آن، وجود فضای پلیسی و فشار روزانه زندگی نتوانسته است کارگران در در مقیاس وسیع با هم متحد کند و از کل قدرت خود در مقابل جهنمی که برایش ساخته اند استفاده کند.
سال گذشته علیرغم اینکه جمهوری اسلامی با انواع شیوه های پلیسی و شکنجه و زندانی کردن فعالین کارگری و دانشجوئی کمر به سرکوب هر صدای اعتراضی و عقب راندن جنبش کارگری، جنبش آزادیخواهان وبرابری طلبانه مردم بسته بود، ما شاهد اعتراضات و اعتصابات گسترده کارگری بودیم و کارگران با تمام توان اعتراضات خود را به پیش برده اند و از هر چه تهدید و ارعاب جمهوری اسلامی است ترسی به خود راه نداده اند و اعلام کردند که تا رسیدن به مطالبات خود به اعتراضمان ادامه خواهیم داد. سال گذشته جنبش کارگری اعلام کرد که بخشی از جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه ای است که از دانشگاه سر برآورده است. کارگران علسویه، هفت تپه، شرکت واحد اعلام کردند که در این صف قرار دارند. سال گذشته طبقه کارگر جهانی در فاع از هم طبقه ای های خود و برای آزادی فعالین کارگری به میدان آمد، سال گذشته سال اتحاد بیشتر بود. اما این هنوز شروع کار ما است.
امسال کارگران، زنان و مردان آزادیخواه باید روز اول مه پرچم انسانیت و آزادی وبرابری را در تمام کارخانه ها و کارگاه و مراکز کاری و محل زندگی به اهتزاز در بیاوریم و بر حقانیت خود و خواستهایمان تاکید کنیم. باید بر شعارهای کلیدی خود همچون بیمه بیکاری مکفی برای همه ، افزایش دستمزدها و سایر مطالبات خود چون برابری حقوق زنان و مردان ، پایان دادن به اخراجها و بیکارسازی ،و آزادی تشکلهای مستقل کارگری و اعتصابات کارگری باشیم. نباید فراموش کرد که منصور اوسالو ، بهروز کریمی زاده، پیمان پیران، علی کانطوری، فرهاد حاج میرزائی و ... هنوز در زندانند. جرم آنها چیزی جز دفاع از حقوق کارگری ما، دفاع از آزادی و برابری انسانها نبوده است. جا دارد در اول مه با صدای رسا در کنار سایر طالبات خود خواهان آزادی فوری آنها شویم.
رفقا و هسرنوشتان! روز جهانی کارگری روز آزادی و برابری و روز تلاش برای نجات انسانیت را به شما تبریک میگویم. در اول ماه مه همه با هم در مراکز کار، در محله، در مجامعی که به این مناسبت برپا میکنیم، روز کارگر روز اتحاد طبقاتی خود را جشن بگیریم. اول ماه مه را به مناسبتی برای اتحاد بیشتر، برای وصل شدن به همدیگر، برای ایجاد امکان تلاش مشترک و با هم مان برای زندگی بهتر تبدیل کنیم.
زنده باد اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر
کارگران جهان متحد شوید
آزادی برابری حکومت کارگری