|
پیام کنگره هفتم حزب حکمتیست (خط رسمی) به طبقه کارگر ایران
رفقای کارگر! درود های گرم کنگره هفتم حزب حکمتیست را بپذیرید. کنگره هفتم حزب حکمتیست بر متن تحولات سیاسی جدی در جهان و منطقه و اوضاع پر تحول جامعه ایران برگزار شد، تحولاتی که مستقیما شرایط کار، زندگی و اعتراض و مبارزه شما را تحت تاثیر گذاشته است. دوره اخیر همگی شاهد تحولات جدی در جامعه ایران بوده و هستیم. جمهوری اسلامی در این دوره تلاش کرد به بخشی از موانع رشد سرمایه و تامین سودآوری بیشتر آن از نظر خود جواب دهد. دولت روحانی با توافق شخص خامنه ای تلاش کرد به تخاصمات خود با غرب پایان دهد. کل بورژوازی ایران با همه جناحهای حکومتی از سبز و سیاه تا بنفش و نارنجی٬ فعلا زیر افقی که برای رشد سرمایه تعیین کرده اند متحد شده اند. قول داده اند که جامعه ایران را برای سرمایه داران به بهشت تبدیل کنند. بورژوازی ایران با همه شاخه های آن٬ این وظیفه را در مقابل دولت خود گذاشته است و اسم آن را "اعتدال" نهاده است. "اعتدال" بورژوازی ایران با همه شاخه های رنگین کمان آن٬ تحمیل بردگی به طبقه کارگر٬ تحمیل سکوت و قناعت به آن و تسلیم کردن این طبقه در مقابل توحش سرمایه است. بورژوازی ایران همراه دولت روحانی و صفی از روشنفکران و تحصیل کردگان مواجب بگیرخود تلاش میکنند افق خود را به نام تنها راه، به افق طبقه ما تحمیل کنند و طبقه کارگر را به قناعت و امید به بهبود زندگی در سایه سوددهی بیشتر سرمایه منتظر نگاه دارند. این نسخه برای طبقه کارگر، توصیه و نسخه تسلیم به بردگی مزدی است. سناریویی که در شروع خود، با اعتراضات و مبارزات گسترده طبقه کارگر ایران، مواجه شده است. بورژوازی ایران و دولتش، با مبارزات این دوره شما، پاسخ طبقه کارگر در مقابل این سناریو را دریافت کرده است. جمهوری اسلامی و رسانه های مختلف آن٬ همراه دستگاه پلیسی و همه ارگانهای سرکوب آن٬ به منظور تحمیل سکوت و قناعت به چند ده میلیون کارگر در همه مراکز کار و خصوصا به پرولتاریای صنعتی ایران به صف شده اند. طبقه ما را به قناعت٬ سکوت و تمکین٬ صبر و تحمل دعوت میکنند. در همین راستا تلاش میکنند افق انقلاب رهائی بخش کمونیستی را خاتمه یافته اعلام کنند! تلاش میکنند بورژوازی را در مقابل صف میلیونی ما، در مقابل انقلاب کارگری و خطر سوسیالیسم، حفاظت و "واکسینه" کنند. تحمیل بردگی مطلق به طبقه ما و تامین سود سرمایه، بدون کور کردن افق انقلاب کارگری و بدون کشتن امید صف میلیونی ما به زندگی بهتر ممکن نیست. و بورژوازی برای پیشبرد این امر هزینه صرف میکند٬ نیرو استخدام میکنند و علاوه بر دستگاه سرکوب و گرو گرفتن نان خانواده کارگری و تهدید و زندان و اخراج رهبران و فعالین آگاه آن٬ به تحمیق کامل جامعه دست میبرد. در مقابل این تلاش بورژوازی و دولتش، طبقه کارگر و کمونیسم آن، نه در حرف که در عمل مبارزاتی روزانه شما، در صحنه است. رفقای کارگر! دوره گذشته در عین حال دوره بن بست همه افقهای اپوزیسیون بورژوایی از راست تا چپ و راه حلهای راست آنها برای کنار گذاشتن جمهوری اسلامی بود. نیروهایی که به امید "تحولی" بر دوش "راه حلهای" سیاه نظامی و اقتصادی دولتهای امپریالیستی نشسته بودند، کسانی که به نسخه های دست راستی و مخرب کنار گذاشتن جمهوری اسلامی به شیوه رژیم چنج امید بسته بودند، نیروهایی که تحریم اقتصادی جامعه و بحران به شیوه دخالت ناتو در لیبی و سوریه را بعنوان تنها راه خلاصی جار میزدند، امروز تماما از صحنه خارج شده اند. به همراه آن استفاده جمهوری اسلامی ایران از این شرایط برای سرکوب توقعات انسانی طبقه کارگر و برای مقابله با آزادیخواهی در جامعه، به پشت صحنه رفته است. امروز بر همه عیان است که چنین راه حلهایی نه تنها ضد کارگری و ضدانسانی است٬ که حامیان آن خود بخشی از نیروهایی هستند که در فریب طبقه کارگر ایران دست کمی از حاکمین ایران ندارند. قول تحول به کمک غرب٬ رژیم چنچ و تحرکات قومی و ناسیونالیستی و... همگی پوچی و ضد انسانی بودن خود را در دوره ما و در کشورهای مختلف از عراق تا لیبی و سوریه و.. نشان داده اند. همه احزاب رنگارنگ بورژوایی ایران٬ از "ملی" و ناسیونالیستی تا قومی و ... امتحان خود را پس داده اند. همه تلاش کردند که افق و اهداف این یا آن بخش بورژوازی را به نام منافع مردم ایران و به نام رفاه و آزادی برای طبقه ما٬ با فریب هم طبقه ای های ما و بر دوش نیروی میلیونی ما پیش ببرند. رفقای کارگر! اکنون دوره ما است. دوره اعتراض کارگری با صف و پرچم مستقل خود. اگر امیدی به بهبود در زندگی وجود دارد٬ اگر امکانی برای صف بستن در مقابل تعرض سرمایه موجود است٬ این مهم در گرو به میدان آمدن طبقه کارگر متحد٬ در گرو اتحاد پرولتاریای صنعتی ایران حول افق خود٬ افق سوسیالیستی طبقه کارگر است. اوضاع کنونی و بن بست همه افقهای بورژوایی و ضد کارگری٬ جنگ مستقیم بورژوازی و دولت "اعتدالش" علیه ما و کمونیسم ما٬ در عین حال به ما امکانی میدهد که این بار حول افق انسانی و سوسیالیستی خود جامعه را قطبی کنیم. این بر دوش ما است که افق رهایی بخش خود را در مقابل کل جامعه علم کنیم و طبقه خود٬ همسرنوشتان و هم طبقه ای های خود و همه مردم آزادیخواه و برابری طلب را حول آن متحد کنیم. این مهم ممکن است به شرطی که ما کمونیستها٬ به شرطی که همه فعالین آگاه طبقه کارگر٬ جمعها و محافل کمونیستی این طبقه٬ به وظایف و نقش تاریخساز خود در این دوره واقف باشیم و حول برنامه و نقشه خود نیرویمان را متحد کنیم. کنگره حزب حکمتیست به عنوان بخشی از تحزب کمونیستی طبقه کارگر٬ به عنوان مهمترین مجمع نمایندگان یک بخش از کمونیستهای ایران٬ بر این حقایق تاکید کرد و تلاش کرد مختصات دوره جدید نبرد طبقاتی را روشن کند و همه شما را به یک مبارزه مشترک برای رهایی واقعی دعوت کند. حزب ما متعهد است که در این راستا در کنار همه کمونیستهای طبقه کارگر تلاش کند و برای اتحادی آگاهانه و ایجاد آمادگی صف پرولتاریای ایران در مقابل بورژوازی از هیچ تلاشی دریغ نکند.
مرگ بر جمهوری اسلامی زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری زنده باد جمهوری سوسیالیستی کنگره هفتم حزب کمونیست کارگری- حکمتیست(خط رسمی) اسفند ١٣٩٢- فوریه ٢٠١٤
|
