اول مه باید کل جامعه رنگ اعتراض را به خود بگیرد

کمونیست: امسال ما از طرفی با تحرکهای جدی و متشکلی در جنبش کارگری روبرو بوده ایم که نمونه برجسته آن اعتراضات کارگران شرکت واحد بود و از طرف دیگر شاهد فضای جنگی که امریکا و جمهوری اسلامی درست کرده اند و تلاش جمهوری اسلامی برای ایجاد فضای سرکوب و ارعاب هستیم. فکر میکنید اول مه امسال مهر کدام تحرک را به خودش میگیرد؟

بهرام مدرسی: اینکه کدام یک و یا کدام فضا دست بالا را خواهدداشت به فاکتور های زیادی بستگی دارد که یکی از این فاکتور ها خود ما هستیم. منظور از ما، همه رهبران کارگری، کمونیست ها و حکمتیست ها و آزادیخواهان است. اما نکته شما کاملا درست است، رژیم اسلامی تلاش دارد که فضایی جنگی و نظامی و خفقان آمیزی را به کل جامعه و به تبع آن به طبقه کارگر تحمیل کند. کل شرایط جهانی و کل ابعادی که این مساله پیدا کرده است، ظاهرا کمک بیشتری به نظامی تر کردن فضا از طرف رژیم میکند. خود این فضا اما یک طرفه نیست. اگر یک سر مساله رژیم اسلامی و تلاش هایش است، طرف دیگر مردم و کارگرانی هستند که درمقابل این فضا و این فشار تا همین الان ایستاده اند، ابعاد این ایستادگی البته از نظر من تا امروز بسیار کوچکتر از این آنچیزی است که میباید باشد. اما مقاومت و اعتراض علیه این فضا در سطح اجتماعی وجود دارد، طی همین یک ماه گذشته ما شاهد فعالیت ها و عکس العمل های بسیار امیدوار کننده ای علیه این فضای جنگی و فشار بوده ایم. عکس العمل هایی که متاسفانه هنوز در میان کارگران و رهبران عملی آنها آن ابعادی که باید داشته باشد را پیدا نکره است و همین من را قدری نگران میکند. فکر میکنم که همین مناسبت اول مه امکانی است که کارگران، رهبران آنها و کل اعتراضی که ما در جامعه از آن به عنوان اعتراض کارگری اسم میبریم، به میدان بیاید و از این طریق علیه این فضای جنگی اعتراض کند و آن را بشکند. به سوالتان باز گردم، اگر ما بتوانیم مراسم های وسیع خودمان را برگزار کنیم و کل فضای سیاسی جامعه را در محل کار و محله و کارخانه و دانشگاه و همه جا معطوف به اول مه و خواسته های آن بکنیم، آنوقت توانسته ایم که فضای جنگی رژیم اسلامی را عقب برانیم. همانطور که گفتم خود ما بخشی از جواب مساله هستیم. چه میکنیم و اینکه خودمان را برای این مقابله آماده کرده ایم یا نه؟

امسال بخصوص ما شاهد اعتراضات کارگران شرکت واحد بوده ایم که فصلی جدیدی را برای هر فعال کارگری گشود. از این باید حداکثر استفاده را کرد. نباید اشتباهی را که در قبل اعتراض کارگران شرکت واحد کردیم امروز تکرار کرد.

کمونیست: چه اشتباهی؟

بهرام مدرسی: خیلی راحت آنها را تنها گذاشتیم! در اعتراض به سرکوب اعتراض آنها و دستگیری رهبرانشان، بخش های دیگر اعتراضی نکردند، کارگران صنایع کلیدی و کارگران نفت، برق و کلا کل صف اعتراض کارگری تحرکی از خود نشان ندادند.

کمونیست: بطور واقعی کارگران تا چه حد امکان برگزاری مراسمهای مستقل و یا تحرکات جدی را در این روز دارند؟

بهرام مدرسی: بطور واقعی کارگران امکان برگزاری مراسم های مستقل خود را دارند. در محل کار شان، یا در مراکزی که میتوانند رسما برای اجرای مراسمهایشان مجوز برای آنها بگیرند. مشکل از دو طرف است. رژیم اسلامی که خوب حتما نمیخواهد مستقل از ارگانهای رسمی اش کسی در این روز به اسم اول مه به خیابان بیاید یک طرف مساله است، طرف دیگر به نظر من خود رهبران کارگری هستند که هنوز خود رادر موقعیتی نمی بینند که وسیعا در ابعادی بزرگ دست به چنین اقدامی بزنند. ما سالهای گذشته شاهد اجرای مراسم های بسیار خوبی در سطح کل کشور به مناسبت اول مه بوده ایم. این را باید امسال تقویت کرد و بسیار بیشتر از سالهای قبل گسترش داد. باید تصمیمش را بگیریم. بخصوص امروز که دارند به بهانه بحران هسته ای فضایی اینچنین جنگی را به همه ما تحمیل میکنند.

کمونیست: اول مه و این انتظار شما فقط محدود به کارگران است؟

بهرام مدرسی: ابدا! به نظر من به مناسبت اول مه باید کل جامعه رنگ اعتراض را به خود بگیرد. سال گذشته ما شاهد برگزاری مراسم های اول مه برای اولین بار در سطح دانشگاه ها بودیم. این اتفاق باید امسال هم بمراتب وسیعتر از سال گذٌشته بیفتد. در این روز در همه جا باید اعتراض کارگری که اعتراض به غیر انسانی ترین جنبه زندگی امروز است دیده شود. باید کار مزدی، انسان ستیزی این سیستم لعنتی را به نقد کشید و جای این اعتراض نه تنها در محل کارگری بلکه مربوط به کل جامعه میشود.

کمونیست: مطالبات اول مه امسال چه چیزهایی باید باشد؟

بهرام مدرسی: در کنار شعار ها و مطالبات همیشگی اول مه در نقد جامعه سرمایه داری، استثمار انسان و کار مزدی، امسال بخصوص باید بر شعارهای آزادی تشکل، آزادی بیان و آزادی فوری اصانلو رهبر سندیکای شرکت واحد تاکید کرد. باید امسال اول مه را به اعتراضات بزرگ کارگری پیش از این روز که بخصوص کارگران شرکت واحد را شامل میشود وصل کرد. باید مورد و نمونه شرکت واحد را تا آنجا که میشود بزرگ کرد. باید نشان داد که خواسته های برحق آنان خواسته های همه ما است.در همه جا. در محلات، در کارخانجات و دانشگاه ها.

کمونیست: آیا بحران هسته ای، خطر حمله امریکا، فضای جنگی و سرکوب رژیم جائی در مطالبات امسال کارگران ندارند؟ اساسا کارگران در اول مه امسال دراین رابطه چه باید بگویند؟

بهرام مدرسی: همانطور که قبلا گفتم، خود نفس برگزاری مراسم های وسیع به مناسبت این روز اقدامی در عقب راندن فضای نظامی و جنگی است که رژیم تلاش داردآن را به جامعه تحمیل کند. طبیعی است که در چنین مراسم هایی باید به اوضاع امروز جامعه پرداخته شود. باید با چشمان باز به خود و به شرکت کنندگان بگوﺋیم که نه قلدری دولت آمریکا را قبول میکنیم و نه تلاش رژیم اسلامی در نظامی کردن فضا و عقب راندن دامنه اعتراضات مردم. این باید به نظر من در قطعنامه ها و سخنرانی ها و کل فضای موجود منعکس شود.

کمونیست: توقع شما از بخشهای متمرکزتر کارگران (کارگران نفت و ...) چیست؟

بهرام مدرسی: همه نکاتی که در بالا به آنها اشاره کردم. کارگران مراکز تولیدی بزرگی مثل نفت و فولاد و برق و غیره اگر همت کنند میتوانند کل صحنه سیاسی جامعه را تغییر دهند. این قدرت را دارند. و این هم در درجه اول دست رهبران کارگری را در این مراکز میبوسد.