ترقیخواهی و "ولتر"های کاغذی
ثریا شهابی
خبر زیر را بخوانید:
شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل و اکبر گنجی، روزنامه نگار ایرانی، نسبت به اعطای جایزه سال ۲۰۱۰ «آزادی و آینده رسانه‌ها» به کورت وسترگارد، کاریکاتوریست دانمارکی که انتشار کاریکاتورهایش درباره محمد "واکنش شدید برخی از مسلمانان را در پی داشت"، اعتراض کردند. این دو، به این خاطر محل مراسم را ترک و از شرکت در مراسم اعطا جایزه خوداری کردند. کورت وسترگارد همان کسی است که در سال ۲۰۰۵، در اعتراض به کاریکاتورهایش در باره محمد، حملات گسترده‌ای در کشورهای اسلام زده روی داد که در جریان آن چند نفر جان خود را از دست دادند.
شیرین عبادی، در انتقاد نسبت به اعطای این جایزه به این کاریکاتوریست، میفرمایند که: "وی با کاریکاتورهایش احساسات مذهبی را جریحه‌دار کرده است"، از این بیشتر او "با کاریکاتورهایش به نفرت در جهان دامن زده است" و «در راستای اسلام ستیزی در برخی از کشورهای اروپایی در اینجا به یک کاریکاتور توهین‌آمیز درباره پیامبر اسلام جایزه داده‌اند". کاری که بنظر خانم عبادی «بر اساس ماده ۲۰ میثاق جهانی حقوق مدنی و سیاسی که جمهوری فدرال آلمان هم آن را امضا کرده است، دامن زدن به نفرت در میان اقلیت‌های قومی و مذهبی، همان کاری که آقای وسترگارد انجام داده، ممنوع است.". این انتقاد خانم عبادی و آقای گنجی است، نه احمدی نژاد و ده نمکی!
ریچارد داوکین، بیولوژیست انگلیسی، نقد مذهب و خدا یکی از فعالیت های محوری اش است. او در سفر اخیر پاپ، رهبر کاتولیک های جهان به لندن، خواستار دستگیری پاپ شد. طی کمپینی، جمعیت وسیعی پاپ را به خاطر تلاشش برای سرپوش گذاشتن بر پرونده کشیشان پدوفیل مورد حمله انتقادی قرار داند و خواهان دستگیری و محاکمه او شدند. داوکین سخنران این کمپین، در حمله به شخص پاپ، جدا احساسات صدها میلیون کاتولیک جهان را جریحه دار کرد. بسیاری از کاتولیک ها از کار او اظهار "نفرت" کردند. داوکین خوش شانس است که از تیررس دستگاه آزادیخواهی - قضایی خانم عبادی و آقای گنجی، جان سلام بدر برده است.
تکلیف آن بیچارگانی که به خاطر حمله "آسیب دیدگان احساسی"، به قتل رسیدند چه میشود؟ این قتل ها در دستگاه آزادیخواهی و عدالت "ولتر های وطنی" ما، کجا وارد میشوند؟ چه کسی پاسخگوی قتل آنها است، با استدلال بانوی نوبل، لابد کاریکاتوریست مربوطه مسئول قتل مردم بیگناهی است که قربانی "احساسات جریحه دارشده" شده اند. نفرت انگیز و مشمئز کننده است.
با این درجه تحمل مخالف توسط این "ولتر"های کاغذی، ما باید بپذیریم که فردا در جامعه "آزاد" آنها، به من و شما کمونیست، منتقد مذهب، آتئیست، مخالف استثمار، طرفدار آزادی بی قید و شرط عقیده و بیان، به طرفداران ممنوعیت دخالت در زندگی جنسی زنان، به همجنسگرایان و، .. اجازه داده خواهد شد که صحبت کنیم! و این دو قهرمان ملی حقوق بشر، و برندگان جوائز بین المللی، "حاضرند جانشان را بدهند تا ما حرف مخالفمان را بزنیم."!
همه میدانند آن میثاق های جهانی چند پهلو، با استانداردهای دوگانه، و بانضمام انواع تبصره ها و پاراگرافهای مخفف، پاراگرافهایی که در "احترام" به و "درک" عقب ماندگی امثال خانم عبادی و آقای گنجی و دولتهای سرکارشان گنجانده شده است، به چه درد میخورد. از جمله به همین دردی که این دو ولتر کاغذی، با آن داعیه های آزادیخواهانه شان را، درمان کنند. میثاق های جهانی، که اساسا ابزار دیپلماسی فی مابین دولتها است تا وسیله جدی احقاق حقوق کسی. میثاق ها و کنوانسیونهایی که مطابق آنها، هم میتوان حرف از حقوق کودک زد و هم به خاطر رعایت همان احساسات مورد نظر خانم عبادی کودک آزاری کرد! هم میتوان تعرض به زنان را ممنوع اعلام کرد هم آن را به حکومت های اسلامی بخشید!
خانم عبادی هوش زیادی بکار برده اند تا فرمولبندی "مناسب" و مد روزی برای طرفداری از ممنوعیت نقد مذهب، پیدا کنند. پاپ رهبر کاتولیک ها و خامنه ای باید از ایشان آداب دیپلماسی و زکاوت بیآموزند.
وسترگارد، هنرمندانه یا غیرهنرمندانه، خوب یا بد، کاریکاتوری کشیده است. اگر کسی آن را نمی پسندد، از آن بدش میآید، "نفرت" اش میگیرد، دندان روز جگر بگذارد. آن را نخرد و به دیوار منزلش نصب نکند. وسترگارد به کدام نفرت دامن زده است؟ که به فرمان خانم عبادی و آقای گنجی نه تنها حق دریافت جایزه ندارد که باید هنرش ممنوع شود؟ سایرینی که از ترشحات فکری و فرهنگی امثال شما، خوششان نمی آید و حتی "نفرت" شان میگیرد، چه کنند؟ شکایت شان نسبت به قلم و کلام شما، و در خواست ممنوعیت آن را به کدام مرجع باید رجوع دهند؟
آزادیخواهان قلابی!
کسانی که تا وقتی " آزادیخواهی"، قرار است "حرف مفت" باشد، از ولتر انقلابی تر اید، و "حاضرید جانتان را بدهند تا ما مخالف حرفمان را بزنیم"! شیادی توصیف کمی در مورد پلاتفرم سیاسی شما است.
اکبر گنجی، خود کسی است که در سال ۲۰۰۷ این جایزه را دریافت کرده بود. دلیل انتخاب او، هم همان دیپلماسی و سیاستی است که پشت جایزه امسال به وسترگارد، خوابیده است. گنجی قطعا در مقیاس جهانی آزادیخواهی، حتی در میان کشورهای اختناق زده و بسته ای هم که دولت با سانسور و اختناق میلیونها نفر را اسیر و کت بسته در اختیار آنها گذاشته است، مقام و رتبه ای ندارد. احتمالا کاریکاتور وسترگارد هم از نظر هنری مقام بالایی در جهان نداشته باشد. این جوایز، اعطا آن به این یا آن شخصیت "جهان سومی" یا "غربی"، تنها نشان دهنده جهت گیری های مختلف نهادهای سیاسی پشت آن، در مقاطع مختلف است. چیز زیادی در مورد ارزش کار هنری یا سیاسی گیرندگان آن، نمی گوید.
لطفا خبر مجرمیت تهیه کنندگان سریان های تلویزیونی "سیمسون"، به خاطر تمسخر مسیحیت، و "ساوت پارک"، به خاطر توهین به همه مذاهب، تهیه کننده فیلم مانتی پایتن بدلیل تمسخر مریم مقدس و عیسی مسیح، را به آدرس ایران، برای خانم عبادی و آقای گنجی ارسال کنید.
۲۱ اکتبر ۲۰۱۰