افریقای جنوبی یک میلیون نفر در اعتصاب
خالد حاج محمدی
از روز چهارشنبه ١٨ اوت یک میلیون نفر از کارگران و کارمندان بخش دولتی آفریقای جنوبی برای افزایش دستمزد و کمک هزینه مسکن دست به اعتصاب زده اند. تا کنون چندین نشست میان نمایندگان دولت و نمایندگان ائتلاف اتحادیه های کارگری آفریقای جنوبی که یک میلیون و سی صد هزار عضو دارد صورت گرفته اما توافقی حاصل نشده است. خواست کارگران و کارمندان اعتصابی ٨ و ٦ دهم درصد افزایش حقوق و هزار "رند" حق مسکن در ماه است٬ و دولت تنها با ٧ درصد افزایش حقوق و ٦٥٠ "رند" حق مسکن توافق کرده است. این اعتصاب معلمان٬ کارکنان بخش خدمات درمانی٬ بخشی از ماشین سازیها٬ حمل و نقل و گمرکات و.. را شامل میشود. در حال ٩٠ درصد مدارس تعطیل و بخش اعظم مراکز درمانی ٬ کارگران بخش خدمات عمومی و .. در اعتصابند.
"کاسترو انگوبیزه" نماینده اعتصابیون در استانهای "کیپ شرقی" و "پورتالیزابت" که کارگران شرکت های خودروسازی تویوتا، بی.ام.و، جنرال موتورز و کرایسلر را در بر میگیرد٬ اعلام کرده است که در صورت عدم توافق دولت با مطالبات آنها٬ کل ٥٠ هزار کارگر عضو اتحادیه این بخش را به خیابان خواهد کشاند. خواستهای کارگران اعتصابی در این بخش ١٥ درصد افزایش دستمزد٬ کاهش ساعت کار به ٨ ساعت برای ٥ روز در هفته٬ پرداخت حقوق در ایام کم کاری٬ پرداخت مستقیم حقوق از جانب کارفرمایان به کارگران و حذف واسطه های سودجو و شش ماه مرخصی زایمان برای زنان کارگر است. میگویند توقف کار در این بخش باعث توقف تولید دو هزار و ٢٠٠ خودرو در روز است.
وزیر خدمات عمومی آفریقای جنوبی در جواب مطالبات کارگران این بخش گفته است٬ "خواست افزایش ١٥ درصد منطقی نیست و امکان رقابت تولیدات خودرو آن کشور را در بازار جهانی از بین می برد".
دامنه اعتصاب در افریقای جنوبی به شهرهای مختلف کشیده شده است و پلیس بارها به اعتصابیون یورش برده و دهها نفر در اثر حمله پلیس زخمی شده اند.
استدلالت وزیر خدمات عمومی آفریقای جنوبی به کارگران اعتصابی بخش اتومبیل سازی این کشور٬ همان استدلال کلاسیک سرمایه داری است که در اعتصابات مختلف و اعتراضات طبقه کارگر بیان میشود. افزایش دسمزد و مزایای کارگران قدرت رقابتی را در بازار جهانی برای سرمایه داران پایین خواهد آورد. تامین سود بیشتر و تولید ارزانتر برای توان رقابتی را باید به قیمت اخراج و بیکارسازی و از جیب طبقه کارگر و از نیرو و توان و خون این طبقه پرداخت. این را سرمایه داران هفت تپه و بسیاری مراکز کارگری در ایران نیز در مقابل اعتراض کارگران این مراکز به بیکاری و اخراج داده اند.
اعتصابات آفریقای جنوبی٬ اعتصابات عمومی در یونان٬ اعتصاب کارگران هوندا در چین٬ اعتصاب کارگران پوشاک در بنگلادش و دهها تحرک و اعتصاب کارگری در کشورهای مختلف ٬ بیش از هر زمان همسرنوشتی کارگران جهان و تناقضات نظام سرمایه داری با زندگی انسانی و مرفه برای طبقه کارگر و انسان کار کن را نشان میدهد. این اتفاقات کورسوی امیدی در اعتراض طبقه کارگر به بردگی مزدی و شرایط اسفباری است که سهم اکثریت مردم دنیا از رفاه و علم و تکنیک و پول و امکانات نجومی است که روزانه تولید میشود.
تحولات این دوره و یورش لجام گسیخته بورژوازی برای برون رفت از بحران اقتصادی بر گرده طبقه کارگر٬ افزایش هر روزه ثروت و سامان و امکانات بهتر زیستن برای بشریت و در همان حال افزایش فقر و بیکاری و محرومیت این طبقه٬ ٬ طبل یک مبارزه طبقاتی خونین را در سراسر دنیا به صدا در آورده است. طبقه کارگر در این مبارزه نه تنها برای پیروزی٬ بلکه برای بهبودی در زندگی خود و برای دریافت سهمی از آنچه خود ساخته است٬ راهی جز اتحاد طبقاتی خود به عنوان یک طبقه جهانی و توسل به سوسیالیسم به عنوان آلترناتو و جواب خود به توحش حاکم را ندارد.
٢٠ اوت ٢٠١٠