تحریم اقتصادی و پیامدهای آن  

گفتگوی رادیو پرتو با رحمان حسین زاده

رادیو پرتو: دو هفته بعد از اعلام تحریم اقتصادی شورای امنیت سازمان ملل،این مسئله ابتدا از طرف  رژیم جمهوری اسلامی و مقامات مختلفش به عنوان بی اثر و کم اثر و دولتی  که می تواند در مقابل این تحریمها  مقابله کند شناسانده  میشود. الان به سرعت این صحنه عوض شده است در دو هفته اخیر یکی بعد از دیگری مقامات و مراجع مختلف رژیم صحبت از دامنه تاثیرات و گسترده بودن تاثیرات تحریمها می کنند. شما دامنه تاثیرات تحریمها را چگونه می بینید و کلا رژیم جمهوری اسلامی چه برنامه ای برای این تحریمها دارد و عواقب آن چیست؟

رحمان حسین زاده : ببینید صرف نظر از تبلیغات اولیه امثال احمدی نژاد و دولت واضح است تحریمهای اقتصادی حتی به نحوی هم که اوایل مطرح شد که عمدتا به نهاد ها و امکانات سازمانهای نظامی رژیم محدود است، معلوم بود تاثیر می گذارد به هر حال همین الان شما اشاره کردید و این تاثیرات مشهود است. تحریمهای اقتصادی فشارها ومحدودیتها حتی بر همان نهادها و دم و دستگاه های دولتی، بر بانکها ، حتی بر نفت و کلی امکانات دیگر اقتصادی که در آن جامعه خیلی در هم تنیده باهم هستند، معلوم است بر جامعه تاثیر میگذارد. تبلیغات اولیه  احمدی نژاد که گویا "تاثیر زیادی ندارد" بیشتر پروپاگاند بود، بیشتر تبلیغاتی بود در بطن آن کشمکشهایی  که هست. ولی صرف نظر از جنبه پروپاگاند آن جمهوری اسلامی ودولت به نظر من با دو مسئله رو برو است. یکی اینکه به طور واقعی تحت فشار تحریمها هستند. و دوم اینکه هدفمند  فشار تحریمها را بر زندگی مردم سرشکن میکنند. درنتیجه ما از همان اوایل و همیشه  گفتیم تحریم اقتصادی علیرغم ادعای آمریکا و کشورهای غربی که گویا " فقط بر ارگانهای دولتی و نظامی تاثیر میگذارد" پوچ است. چون دولتی هست و هدفمند می خواهد از آن علیه مردم استفاده کند. برای تحمیل فشاربرمردم، از جمله فشار اقتصادی، فشار معیشتی، فشار سیاسی وحتی از این زاویه مردم را به بهانه "تحریم و فشار خارجی" پشت سر سیاستهای ضد انسانی، ضد کارگری خودش بسیج میکند. در نتیجه خیلی روشن است که این تحریمها دارد فشار می گذارد علاوه بر آن دولت این فشار را چند برابر بر زندگی و معیشت مردم و به ویژه بر طبقه کارگر ایران تحمیل میکند.

رادیو پرتو: تا آنجایی که به کشمکشهای درون جمهوری اسلامی مربوط می شود جناحهایی از آن سر بلند کردند  مشخصا موسوی و جناح سبز مسئله تحریمها را دستاویزی برای مقابله با جناح مقابل تبدیل کرده از جمله گفته اند "این تحریمها به دلیل سیاستهای غلط احمدی نژاد است که به این ترتیب دارد به وجود می آید و می شود جلو اینها را گرفت" وسعی میکند به حال مردم دلسوزی نشان دهد، که گویا "دامنه تحریمها بر مردم زحمتکش فشار آورده" چقدر قائلید به اینکه اینها نگرانی به حال مردم دارند؟  

رحمان حسین زاده: ادعای موسوی، کروبی و همین جنبش سبز ظاهرا در دفاع از مردم بی پایه است اینها امتحان پس داده هستند. اینها خودشان جزو پیکره جمهوری اسلامی بودند در دوره های قبلتر هم آن زمانی هم که کاره ای  بودند در نظام اسلامی همین کشمکشها با غرب وجود داشته وهمین تحریمها هم وجود داشته و بود. آنوقت و الان هم مسئله شان مردم نبوده و حتی همان دوران هم کماکان مسئله تحریم اقتصادی از جانب غرب را به عنوان یک غنیمتی نگاه کردند که به عنوان ابزاری، به عنوان اهرمی علیه مردم استفاده کردند.در نتیجه داعیه موسوی که گویا  بر مردم فشار می آورد، اینهم بیشتر تبلیغات است در کشمکشی که با دولت احمدی نژاد وبا خود احمدی نژاد دارد. به نظرم عوامفریبی می کند و مردم نباید وقعی بگذارند، اما یک مسئله هست تحریم اقتصادی که الان  غرب پیش کشیده خود جنبش سبز و سران جنبش سبز در چهار چوب استراتژی و سیاستی که دارند به آن برخورد میکنند. اینها خودشان آن جناح از بورژوازی ایران هستند و آن جناح جمهوری اسلامی هستند که در پی نزدیکی بیشتر با کشورهای غربی و آمریکا و اروپا هستند . در نتیجه اگرچه ظاهرا" تحریم اقتصادی را قبول ندارند، اما دارند با "مقصر اعلام کردن طرف مقابل" نتیجه و مصائب این سیاست ضد انسانی و ضد مردمی آمریکا و کشورهای غربی را از دوش این کشورها سبک میکنند. در کشمکشی که با جناح مقابل دارند عمدتا تقصیر را به گردن آن می اندازند. در صورتیکه روشن است از زاویه زندگی کارگر و مردم کشورهای غربی هیچ توجیهی  برای این سیاست ضد انسانی و ضد کارگریشان ندارند. اینها هر وقت دوست داشته باشند و بر طبق مصلحتشان از احمدی نژاد گرفته  تا موسوی حاضرند با آنها بسازند و مسئله شان هم مردم نیست و تحریم اقتصادیشان مستقیما علیه مردم است .در نتیجه من فکر میکنم جنبش سبز هم در این وسط دارد یک چراغ سبزی   به غرب  و آمریکا می دهد و به طور واقعی متمایلتر به غربند و میخواهند در چهار چوب استراتژی خودشان این مسئله را توجیه کنند .

رادیو پرتو : تا آنجایی که به مسئله تحریمها مربوط می شود و کشمکشها بالاخره یک سئوال نهایی باقی می ماند وآن هم اینست که تحریمها یک ابزاری و یک بهانه ای به دست جمهوری اسلامی میدهد که رو به مردم که همه چیز را به گردن تحریمها بیندازد وحتی با این بهانه هر کس اعتراض هم داشته باشد به نام دفاع از آمریکا سرکوب شود ویا کارگران و هر بخشی از جامعه مطالبات رفاهی را طلب کنند می تواند بگوید که چیزی در صندوق خزانه نیست. بنزین، برق و ....  به خاطرتحریم نیست.  برای یک کار گر و مردم زحمت کش در آن جامعه مسئله تحریمها چه نقشی داره وچه ابزاری در مقابل آن دارند وچه مقابله ای میتواند با آن کرد؟

رحمان حسین زاده : از زاویه کارگر و مردم زحمت کش خیلی بی ابهام وروشن باید این تحریمهای اقتصادی را محکوم کرد و این ادعا ها که کشورهای غربی دارند یا حتی بخش زیادی از اپوزیسیون ایرانی از ناسیونالیسم ایرانی گرفته تا ملی مذهبی ها  تا جمهوری خواهان و جریانات قومی تا خیلیها که به امید فشارهای کشورهای غربی دارند زندگی میکنند٬ کارگر و انسان زحمت کش حتی سیاست همین اپوزیسیون را در  دفاعشان از تحریم یا امیدشان به تحریم را لازمست محکوم کند. به علاوه طبقه کارگر آگاه جواب روشنی باید به جمهوری اسلامی بدهد. باید گفت تحریم اقتصادی اتفاقا غنیمتی است که در دامن شما افتاد ه است.  غنیمتی است که شما دارید به عنوان اهرم فشار علیه کارگر و مردم از آن استفاده می کنید. طبقه کارگر ایران و مردم زحمتکش با تحریم  نیستند با این سیاست آمریکا و غرب نیستند و وقتی که این موضع درست را داشته باشید، آن وقت خیلی محکمتر می شود توجیهات دولت جمهوری اسلامی را جواب داد. میتوانیم بگوییم تحریم را به عنوان اهرمی علیه ما استفاده میکنید. میتوان پرسید با وجود تحریمها پس چگونه است پول و امکانات همه دم ودستگاه نظامی واداری ودولتی و فیضیه ها و حوزه ها و بیت رهبری ، سرجای خودش است. بودجه شان، امکاناتشان سر جای خودش  و به آن معنا زندگی و حیات انگلیشان میچرخد. ولی تا تحریم میشود فورا بهانه ای است که دستمزد کارگر را بزنید، نان سفره مردم را قطع کنید. فشار بر معیشت طبقه  کارگر و مردم کار کن را تشدید کنید. در نتیجه باید گفت این سیاستها قبول نیست ومحکوم است و کماکان کارگران و مردم وقتش است که مطالبات اساسی اقتصادی و معیشتی خودشان را بخواهند. از زندگیشان دفاع کنند. افزایش دستمزدها را بخواهند، بیمه بیکاریشان را بخواهند، تامین زندگیشان را بخواهند. رفاهیاتشان را بخواهند ، حق کاری را که انجام می دهند بخواهند، به نظرم زیر فشار شانتاژهای کشورهای غربی و دولت جمهوری اسلامی  و اپوزیسیون طرفدارتحریم نباید رفت و به هر حال با یک صف آگاه و روشن و متحد٬ هم علیه تحریم بود وهم ترفندهای خود جمهوری اسلامی را که گویا چیزی در خزانه نیست و امکانات نیست را باید جواب داد.  باید بگوییم این توجیهات احمدی نژاد و دولت دروغ است. چون برای کل دم و دستگاه دولت و همه سیستم جمهوری اسلامی همه چیز سر جای خودش است و  برای سرمایه داران همه چیز سر جای خودش است٬ اما تا نوبت کارگر و مردم می رسد زندگیش را زیر فشار می گذارند و از زندگی ما می زنند و این را نباید قبول کرد و باید مطالبات فوری اقتصادی و معیشتی خودمان  را به میدان بیاوریم.

***

با تشکر از رفیق محسن حسینی که این مصاحبه را پیاده و مکتوب کرد.