تروریسم دولتی و گسترش فضای تروریستی
آذر مدرسی
دو واقعه به فاصله یکماه نشان از گسترش تحرکات جدید تروریسم دولتی را در منطقه میدهد.
ترور محمد مبحوح از فرماندهان نظامی حماس در دبی توسط موساد و ربودن ریگی توسط نیروهای جمهوری اسلامی یکبار دیگر فضای تروریستی را در منطقه گسترش داده است. دخالت مستقیم موساد در ترور محمد مبحوح بهانه و مستمسکی بود تا تروریست های جمهوری اسلامی به عنوان مقابله به مثل دست به آدم ربائی بزنند و به راحتی آنرا بعنوان عمل متقابل در بوق و کرنا کنند.
اينکه ميشود علنا در یک برنامه از پیشی چند نفر از مامورین موساد را با پاسپورتهای اروپائی با هدف ترور به کشور ثالثی فرستاد و در روز روشن یک مخالف سیاسی را ترور کرد، اینکه جمهوری اسلامی رسما در تبانی با دولتهای منطقه آدم ربائی کند و با وقاحت تمام و قلدرمنشانه دم از قدرت امنیتی و نظامی خود بزند اوج بیشرمی و قلدرمنشی این دو دولت فاشیست و تررویست را نشان میدهد.
ارتجاعی بودن جریاناتی که ریگی و مبحوح از رهبرانشان بودند کوچکترین تغییری در تروریستی بودن ماجرا نمیدهد. سران جمهوری اسلامی و اسرائیل پرونده روشنتری از حماس و جندالله ندارند. دولتهائی که سابقه ترور مخالفین شان در داخل و خارج کشور خود به دهها سال برمیگردد. پرونده سیاه دولت اسرائیل در ترور سران و فعالین فلسطینی در پاریس، بیروت، آتن و قبرس تا کشتار صبرا و شتیلا را باید در کنار اعدام صدهزار مخالف سیاسی، ترور کمونیستها و مخالفین سیاسی در تهران، قبرس، پاریس و وین توسط جمهوری اسلامی گذاشت.
هر دو دولت ظرفیت و توان تروریستی خود را به رخ جهان میکشند. اسرائیل از زبان ژنرال های خود اعلام میکند که با ترور مبحوح سازمان‌های تروریستی و کشورهایی که از ترور حمایت می‌کنند، توان اطلاعاتی اسرائیل را درک می‌کنند و سران جمهوری اسلامی رسما از دستگیری ریگی بعنوان نمایش اقتدار ایران دم میزنند. اقتدار و قدرت اطلاعاتی اسم رمزهای تروریسم دولتی است. طنز تلخ این است که سران تروریسم دولتی با کمال بیشرمی از ضرورت مقابله با تروریسم حرف میزنند.
تاثیرات این عملیتهای ایذائی در ناامنی منطقه قابل بررسی و تامل است اما نتیجه فوری ترور محمد محبوح باز کردن دست جمهوری اسلامی و هر دولت ارتجاعی دیگر در ترور مخالفین سیاسی خود است. امری که حداقل در چند سال گذشته به آسانی قابل اجرا نبود. نتیجه جنگ تروریستها چیزی جز گسترش فضای تروریستی و سلب امنیت از مخالفان سیاسی نیست.
نا امن کردن فضای فعالیت سیاسی را جمهوری اسلامی از مدتی پیش و با قرار دادن نام شخصیتهای سیاسی اپوزیسیون در لیست اینترپل شروع کرده بود و این هشداری جدی به همه فعالین سیاسی در خارج کشوربود. علیه این فضا که به یمن تروریسم ایران و اسرائیل و سکوت و مماشات دول غربی در مقابل آنها ایجاد شده است باید ایستاد. افشا این تروریسم و هوشیاری در مقابله با آن کار دائم ما کمونیستها است.