به نقل از کمونيست ١٤٨

بد حجابي يا تمسخر به حجاب

جمال کمانگر

جمهوري اسلامي هر سال با شروع فصل گرما تب وحشي گري اسلاميش عليه زنان و جوانان در سطح جامعه به بهانه "بد حجابي" بالا ميرود. اين سيکل بي پاياني است که هر سال ابعاد جديدي به خود ميگيرد. به اين دو اظهار نظر دقت کنيد. يک دختر جوان ميگويد:" چرا بايد پوششم را تغيير بدهم؟ من هميشه همينطور به خيابان مي آمدم. دوستانم هم همينطور!" اما ديد و برداشت آخوندهاي کپک زده اي مانند مکارم شيرازي در مورد حجاب در ايران اين گونه است." يک ايراني که استاد يکي از دانشگاههاي آمريکاست به بنده مي گفت از نظر وضع حجاب نه خيابان هاي آمريکا مثل خيابان هاي ايران است و نه دانشگاه هاي آمريکا مثل دانشگاه هاي ايران. ميگفت که من از وضعيت برهنگي و بدحجابي در ايران وحشت دارم."

دو سخن متفاوت از دوسوي يک جدال حاد در جامعه. يکي ميگويد کوتاه نخواهد آمد، ديگري اعتراف ميکند که در اين جدال اجتماعي بر سر حجاب از زنان شکست خورده ايم. صف آرايي شادي، نشاط و عشق به زندگي کردن در مقابل تحجر، سنن عقب مانده و اسلامي به وسعت جامعه قابل ديدن است.

اين مبارزه بعد از سرکوبهاي سال ٦٠ که زنان را به زور مجبور به رعايت حجاب اسلامي کردند شروع و تا کنار زدن کامل حجاب ادامه خواهد داشت. زنان در طول عمر نکبت بار جمهوري اسلامي حاضر به تن دادن به پوشش اسلامي نبوده و نيستند. با نوع پوشش خود تمسخر به نوع اسلامي و دولتيش در سطع جامعه را گسترش داده اند. زنان به جناحهاي مختلف جمهوري اسلامي حالي کردند که اين حجاب و قوانين ضد زن حاکم را نه تنها قبول ندارند بلکه روزانه با زير پا نهادن ارزشهاي اسلامي با آن مبارزه ميکنند.

بيش از يک ماه از طرح آنچه "مبارزه با بد حجابي" خوانده ميشود ميگذرد. هر چند نيروهاي سرکوبگر رژيم با نشان دادن وحشي گري اسلامي درصدد گسترش فضاي رعب و وحشت هستند اما اين طرح هم مثل طرحهاي گذشته با شکست مواجه خواد شد. زنان و دختران و جوانان عملا با پوشش جديد که هيچ شباهتي به حجاب مورد نظر دولت ندارد حجاب را بيشتر مورد تمسخر قرار ميدهند. امروز پوشيدن لباسهاي کوتاه، روسريهاي نواري و آرايش زنان و دختران جوان به سلاحي تبديل شده است که جمهوري اسلامي را با چالش هويتي مواجه کرده است.

در عصر انفورماتيک و انفجار اطلاعات تلاش براي جنايي کردن پوشش آزادنه لباس بعنوان ابتدايي ترين حق انسان به بهانه دين و خدا و سنت نتيجه اي جز شکست و رسوايي براي بانيان اسلامي آن در بر ندارد.

گرچه رژيم تلاش ميکند که از موقعيت بدست آمده در سطح بين المللي محملي براي سرپوش نهادن بر معضلات داخليش استفاده کند اما تجربه ثابت کرده است که کشمکش رژيم با مردم بر سر هويت سياسي و اسلاميش است و تا سرنگوني آن ادامه خواهد داشت. مردم مرعوب اين اقدامات رژيم نخواهند شد. مسئله پوشش زنان مرکز ثقل اين تقابل است که رژيم براي آن جواب ندارد. سرکوب و زنداني کردن زنان به بهانه "بد حجابي" روي ديگر سکه تعرض به بخشهاي ديگر جامعه است.

اين تعرض رژيم تاکنون با مقابله مردم مواجه بوده است. اعتراضات پراکنده و تک موردي در مقابل گستردگي اين تعرض رژيم کافي نيست. تعرض به زنان، جوانان و دانشجويان مستلزم اعتراضات سراسري در همه شهرهاست.

مردم بايد در مقابل اين توحش افسار گسيخته اسلامي سدي را ببندند . نبايد اجازه داد ماموران رژيم به آساني دختران و پسران جوان را با خود ببرند و يا براي آنها ايجاد مزاحمت کنند.راه ميانه اي وجود ندارد.

بايد متحد و متشکل در هر جا که به زنان و جوانان تعرض ميشود در محل به آن جواب داد.