|
در تدراک اول ماه مه ٨٤ ، زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران اسد گلچینی در اول ماه مه، روز جهانی کارگر، جنبش کارگری در همه کشورها علیرغم اینکه تا چه اندازه تحت سلطه جریانات ضد کارگری و دشمنان طبقه کارگر هستند، بیشترین اتحاد طبقاتی خود را به نمایش میگذارند. همبستگی جهانی کارگران در این روز بر علیه استثمار و کار مزدی به نمایش در میاید. جنبش کارگری در هر کشوری و به هر میزانی که سلطه سرمایه داران و دولتهایشان را به مصاف طلبیده باشد جامعه را از بربریت و بردگی مطلق و بی حقوقی احاد آن نجات داده است. طبقه کارگر، موجودیت عظیم و توانمندی است که بالقوه میتواند و قادر به زیرورو کردن نظام های سرمایه داری حاکم است، نظامی که تحمیل شرایط بردگی و استثمارگرانه به انسان امروزی شالوده و اساس حاکمیتش است. اول ماه مه روز اعلام هم سرنوشتی طبقه کارگر جهانی و روز نمایش قدرت و اتحاد طبقه کارگر و روز جشن جهانی کارگران است. بهمین دلیل است که سرمایه داران و دولتهایشان، همه کارگزارانی که از قبل دسترنج و استثمار کارگران در اختیار ماشین سرکوب و تحمیق و فریب سرمایه داری هستند همزمان زوزه های نحسشان را با همه نیرو و توان به صدا در میاورند و بکار میافتند تا این اتحاد و همبستگی ممکن نشود.
کارگران و فعالین سوسیالیست و کمونیست طبقه کارگر همه جا تلاش دارند در مقابل این صف، صف اتحاد و همبسته کارگران و تشکل هایشان را سازمان دهند و هر ساله در این روز که در بسیاری کشورها تعطیل رسمی است، به خیابانها بیایند و سرود انترناسیونال را سر دهند.
در ایران تحت حاکمیت رژیم اسلامی سرمایه، اول ماه مه قدم به قدم در نبرد و کشمکش موجودیتش را توانست حفط کند و سرپا بایستد. از همان زمان خمینی تحت عنوان چرندیاتی همچون خدا هم کارگر است و هر روز روز کارگر است، اول ماه مه را میخواستند حذف کنند. کارگران و فعالین و رهبران سوسیالیست این جنبش این اجازه را ندادند و در شرایط بسیار دشواری حاکمیت خدا و امام و صاحبین جدید سرمایه را به مصاف طلبیدند. هیچ اندازه دستگیری و زندانی کردن و اعدام رهبران و فعالین کارگری و کمونیست و رادیکال، این اجازه را به آنها نداد که به حذف روز جهانی کارگر برسند و حتی ناچار شدند بطور نیم بندی تعطیلی این روز را برسمیت بشناسند، در همه این سالها و با وجود اینکه طبقه کارگر نه تنها از رهبران و فعالین بسیار زیادی محروم ماند و محروم از سازماندادن تشکیلات و سازمانهای کارگری شد، اول ماه مه در اشکال کوچک و بزرگ سازمان داده شد و هر سال با تجمعهات بیشتر و مراسم ها و قطعنامه های با شکوه و رادیکال تر سازمان داده شد. طبقه سرمایه دار و رژیم وحشی اسلامی برای منع کارگران در اتحاد و همبستگی اول ماه مه هر ساله قبل و بعد از این روز به جان فعالین و رهبران کارگری و سوسیالیست می افتاد تا جایی که حتی دست به اعدام جمال چراغ ویسی فعال و سخنران اول ماه مه در مراسمهای با شکوه کارگران در سنندج زد، و آخرین مورد آن دستگیری 7 تن از فعالین اول ماه مه در سقز بود که محاکمه آنها یکسال است در جریان است.
اول ماه مه در ایران در این چند سال اخیر و همزمان با رشد جنبش سرنگونی رژیم اسلامی، رونق بیشتری یافته و فعالین و رهبران کارگران، قادر به حضور قدرتمند تر و همبسته تری در اول ماه مه شده اند. علیرغم اینکه طبقه کارگر از لحاظ معیشتی و امنیت شغلی در این چند ساله در شرایط بشدت دشواری قرار داده شده است، اول ماه مه به همت این تاریخ و سنت کمونیستی و کارگری و حضور فعالین رادیکال و سوسیالیست با گرایشهای مختلف، همچنان و با قدرت بیشتری به نسبت سالهای قبل در میدان است و علیرغم ممنوعیت تشکل یابی کارگری و اتحاد مستقل و طبقاتی کارگران ، اول ماه مه شعله اش فروزان تر از پیش است.
در کنار این البته دولت و سرمایه داران ، شوراهای اسلامی و خانه کارگرشان با همه امکانات و تریبون و پول و ماشین سرکوب و تهدید و تحمیقی که در اخیتیار داشته اند در صدد مانع تراشی، گمراه و منحرف کردن اذهان کارگران بوده و تلاش کرده اند همراه با نیروهای اطلاعاتی و امنیتی مانع حضور فعال رهبران و فعالین رادیکال شوند و تلاش کرده اند با ابراز نارضایتی موجود کارگران، اعتراضات آنها را در نمایشهای فرمایش و دولتی مهار کنند. خانه کارگر و شوراهای اسلامی همزاد رژیم اسلامی و ابزار تحمیل شرایط بردگی در میان کارگرانند که همچنان منفور، مشغول گمراه کردن کارگران و اذهان آنها از مطالبات واقعی شان هستند.
جایگاه اول ماه مه 84 در مصافهای طبقه کارگر مکانی که اول ماه مه در مبارزه کارگران و فعالین سوسیالیست و رادیکال در جنبش کارگری باز کرده بسیار مهم است چرا که خود به بستری برای تمرکز کشمکش کارگران و سرمایه داران و دولتشان تبدیل شده است. اول مه و فعالیتهای قبل و بعد آن همیشه دسمایه اتحاد و هم سرنوشتی بیشتری بوده است. در غیاب تشکل های کارگری و در غیاب آزادی کارگران و رهبران و فعالین آن در استفاده از رادیو و تلویزیون و روزنامه و سایت و ...تدارک اول ماه مه و برگزاری مراسم های این روز، ابزاری برای حفط و گسترش اتحاد کارگران و فعالین و رهبرانشان بوده است و به همین اعتبار برای ما کمونیستها جایگاهی مهم و حیاتی در ادامه تلاش برای اتحاد و همبشته کردن کارگران داشته است و با تمام امکانات و نیرو این روز را گرامی و عزیز میداریم و خواهان بزرگترین نمایش کارگران،بیشترین و عظیم ترین تطاهرات ها و برگزار کردن جشن بزرگ کارگران و همه انسانهای محروم و ستمدیده در جامعه در اول ماه مه روز جهانی کارگر هستیم. اول ماه مه روز جشن کارگران است و باید تعطیل رسمی اعلام شود تا در مراسم ها و تجمعهات خود شرکت کنند و به طرح خواست و مطالباتشان بپردازند. سال 84 همچنین برای همه کارگران و محرومان در جامعه سالی با مشقت بیشتر و هز.ینه معیشعت کمتر و ناامنی روز افزون است. در حالی که دستمزد های مفت خوران و مزدوران سرمایه که مشغول دزدی ، چپاول ، سرکوب و تحمیق مردم در مجلس اسلامی و بقیه دم و دستگاه های امنتیتی و اطلاعاتی و مذهبی رژیم، است، کارگران از امنیت شغلی تاکنونی هم محروم شده اند و قرار داد های موقت به آنها تحمیل شده است. دستمزد این مفت خوران و انگل های جامعه بیش از یک میلیون است و پاداش و عیدی میلیونی هم دریافت میکنند اما کارگران و مزد بگیران جامعه در زیر خط سیه روزی قرار داده شده اند و "اضافه" دستمزد آنها 16 هزار تومان تعیین میشود و عیدی و پاداش آنها، بیکاری و تاخیر در دادن دستمزدهای ناچیزشان است. کارگران هنوز از قدرت و اتحاد طبقاتی خود محرومند تا بتوانند این وضعیت واژگونه را بر قاعده بنشانند، این اتحاد و همبستگی تنها ابزاری است که طبقه کارگر میتواند با آن موقعیت خود و همه محرومان جامعه را بهبود ببخشد. اول ماه مه ، تدارک و سازماندادن فعالیتها برای این روز با پرچم ضد سرمایه داری و خواست آزادی تشکل، افزایش دستمزدها و لغو کار موقت، میتواند بیشترین نیروی کارگران را حول آن بسیج کند.
اول ماه مه روز اتحاد کارگران است
هر تشکل، جمع کارگری و فعالین، و هر کانون ، انجمن و کمیته کارگری میتواند در این روز از محدوده خود فراتر رفته و همه کارگران و همه محرومان جامعه را فراخوان بدهد که متحدانه در تدارک اول ماه مه بکوشند و مشارکت کنند. علیرغم هر درجه ای از اختلاف و دوری و نزدیکی در اینکه اول ماه مه 84 به چه مسایلی باید بپردازد، جنبش کارگری در روز جهانی کارگر باید شایسته بیشترین توجه و بزرگترین تجمعها و جشن ها باشد. همه بر این متفق القولند که شرایط تحمیل شده به کارگران را باید عقب زد. همه، بر این متفق القولند که مزد بگیران جامعه به شرایط بردگی رانده میشوند. همه، راه و روشهای خود را برای کنار زدن این شرایط و مناسبات سرمایه پیشنهاد میکنند، اما روز اول ماه مه علیرغم همه نقطه نطرات و آرا متفاوت، میتواند به روز اتحاد طبقاتی کارگران تبدیل شود و همه فعالین و دست اندرکاران مبارزه کارگری میتوانند و باید به اول ماه مه به این دیده بنگرند و صف بزرگی از اتحاد بر علیه این شرایط ایجاد کنند. خیابانهای تهران ، سنندج، سقز و تبریز ... میتواند شاهد صف متحد و همبسته ای بر علیه سرمایه و افسار گسختگی اش باشد. صف مبارزه و اتحاد در اول ماه مه میتواند شامل کمونیستهای خواهان لغو کار مزدی و حکومت سوسیالیستی، همه سوسیالیستها با نظرات مختلف، همه سندیکالیستها و رفرمیستها و همه هواداران کارزار طبقاتی و همه کارگران و محرومان جامعه باشد که خواهان برابری و عدالت ، آزادی و رهایی از سلطه اسلام و فریب و حماقت هستند. اول ماه مه میتواند به چنین روزی تبدل شود. حکمتیست ها در فعالیتهای سازمانگرانه، تبلیغی، بسیج نیرو، شعارنویسی و... بیشترین تلاش را میکنند و برای تحقق بزرگترین تجمعات ، اتحاد و همبستگی در میان کارگران، فعالین و رهبران در اول ماه مه 84 میکوشند.
در تدراک مراسم های اول ماه مه بسیاری فعالیت های سازمانگرانه، تبلیغی و بسیج کننده لازم است که بسیاری از فعالین و پیش کسوتان در جنبش کارگری اینها را میدانند و تا جایی که بتوانند انها را بکار میبندند. از جمله فعالیتهایی که این روز ها میتواند به فعالیتهای ما برای اول ماه مه شتاب گسترده ای بدهد اعلام همبستگی ها، اعلام حمایتها و اتحاد ها و تعیین روزهایی برای تجمع و اعتراض به شرایط بردگی و تحمیلی به طبقه کارگر است. فرصت مناسبی است که کارگران کارخانه ها، کارگاه و شرکتها و ادرات مختلف، بر سر مساله تعیین دستمزد در سال 84 دخالت موثر و تعیین کننده ای داشته باشند و مجامع عمومی خود را بر پا کنند و تصمیم بگیرند که فعالانه و در هماهنگ با مراکز دیگری که به آنها دسترسی دارند، تجمع های اعتراضی داشته باشند. اکنون که مساله تعیین دستمزدها داغ است و حتی مزدوران خانه کارگری رژیم هم بحث از به خیابان آمدن کارگران دارند فرصتی است تا همه فعالین رادیکال و همه تشکل ها و کانون و کمیته های موجود فراخوان به تجمع های کارگری مستقل از مزدوران خانه کارگر بدهند و هر اندازه که زورشان رسید دستمزدشان را از حلقوم سرمایه داران و دولت اسلامیشان در آورند. و از جمله فرصتی است که رهبران شناخته شده کارگران و نمایندهای کارگران و بویژه 7 فعال دستگیر شده در اول ماه مه پارسال که در ایران و در سطح بین المللی هم شناخته شده هستند فراخوان به تجمع کارگران در تهران بدهند و این قبیل فراخوان ها را با تمام نیرو و امکانات در جامعه تبلیغ کرد. این نوع فعالیتها میتواند سرآغاز کارزار طبقاتی بزرگ کارگران در آستانه اول ماه مه باشد.
کارگران،جوانان، زنان، معلمان، خانواده های کارگری! در تدارک مراسم ها و تجمعات مستقل در اول ماه مه شرکت کنید و صفی متحد و همبسته بر علیه سرمایه ایجاد کنید. این روز باید تعطیل اعلام شود تا همه محرومان جامعه همراه با کارگران بتوانند این روز جهانی را گرامی بدارند و به شرایط وحشیانه ای که سرمایه داران و دولت اسلامی سرمایه تحمیل کرده اند اعتراض کنند. این شرایط بردگی مطلق در قرن 21 بر کارگران را همه شما شاهد هستید، خودشما در چنین شرایطی قرار دارید. خانواده های کارگران در شرایطی دهشتناک با آن دست و پنجه نرم میکنند، نسل جوان شاهد این شرایط است و فرزندان طبقه کارگر و اقشار محروم در جامعه بعد از تحصیل روانه بازار بیکاری میشوند و بسیاری به دست پلید فحشا و اعتیاد سپرده میشوند. جوانان آزادیخواه ، رادیکال و کمونیست به این واقف هستند و امسال حضور بیش از بیش در کنار طبقه کارگر و در مراسم های مستقل آنها و یا در هر مناسبتی در برگزاری اول ماه مه بطور ویژه ای لازم است مورد توجه باشد و این میتواند در اتحاد و همبستگی کارگران و فعالین آنها بسیار موثر واقع شود. از این فرصت باید استفاده کرد و به شرایط بردگی حاکم بر کارگران و جامعه بیشترین و رادیکالترین اعتراض را سازمان داد. روز اول ماه مه 84 میتواند و باید پاسخ نسل امروز جامعه جوان ما به این شرایط باشد. حکمتیستها در هر جا و مکانی که هستند، با پرچم رهایی از استثمار و سرمایه داری و برای برابری و سوسیالیسم در تدارک روز جهانی کارگر هستند و مشغول به بسیج و سازماندادن بیشترین نیرو و اتحاد همه انسانها و همه اقشار محروم جامعه بر علیه این شرایط هستند. معلم و پرستار و همه خانواده های آنها و جوانان و دانشجویان، همه جمعها ، کانونها و همه فعالین عرصه های آزادیخواهی و برابری زنان و حقوق کودکان، در صف بزرگ و بهم پیوسته کارگران و فعالین آنها و در هر مراسمی که خود به این مناسبت برگزار میکنند میتوانند صدا و فریاد اعتراض خود و طبقه کارگر را رساتر کنند.
|