پيام پلنوم ١٥ کميته مرکزى به منصور حکمت

 

منصور حکمت عزيز
براى اولين بار پلنوم حزب ما بدون حضور تو تشکيل شد. پلنومى که بغضش را فرو ميخورد تا بتواند در چشم اين واقعيت تلخ نگاه کند و آنرا به خود و به حزب بفهماند. چه بايد کرد؟ کدام قطعنامه و طرح و نقشه عمل تو را به ما باز ميگرداند؟

رفيق نازنين! ما با تو و بزير پرچم تو سرمايه و دنياى ضد انسانيش را به نقد کشيديم، در دوره سياه پس از فروپاشى شوروى، در دوره اى که ارتجاع راست سرمستانه به هر طرف ميتازيد، تو پرچم کمونيسم کارگرى و يک دنياى بهتر را برافراشتى و زمانى که همه عقب مينشستند ما را به پيش بردى. ما با تو در برابر نظم نوين جهانى ايستاديم، دموکراسى بازار آزاد را نقد و افشا کرديم، و مذهب و ناسيوناليسم و قومپرستى افسار گسيخته پس از جنگ سرد را کوبيديم. ما بدنبال تو در دنياى پس از ١١ سپتامبر پرچم جهان متمدن را در برابر تروريسم اسلامى و تروريسم دولتى هردو برافراشتيم و با دو ارتجاع در دو جبهه جنگيديم. ما بيست و دو سال است با تو و در کنار تو جنگ بى امانى را با کليت نظام سياه جمهورى اسلامى و متحدين و حاميانش به پيش برده ايم.

رفيق عزيز! تو در تمام اين نبردها رهبر و پيشرو ما بوده اى، در اين نبرد ناخواسته تلخ نابرابر با سرطان نيز ما با تو و در کنار توايم. ميدانيم، بيمارى سخت ودرمان دردناکى را از سر ميگذرانى، اما از تو ميخواهيم چون هميشه استوار و سرسخت بايستى و براى زندگى، زندگى خودت و همه کسانى که ميخواهند در يک دنياى بهتر زندگى کنند بجنگى.

رفيق عزيز! جاى خالى تو در پلنوم، جايگاه واقعى تو در حزب و جنبش و جامعه را با روشنى و برجستگى اى بيش از گذشته در برابر چشمان ما قرار داد. امروز از کوچه هاى سنندج تا خيابانهاى استکهلم اين حزب و جنبش ماست که در برابر ارتجاع و سياهى و عقب ماندگى ايستاده است، دنياى بهتر را نويد ميدهد، و زندگى را نقد و باز تعريف ميکند. اين حزب و جنبش ماندنى است. رفيق عزيز، تو نبض و قلب و مغز اين جنبشى!

در آغوشت ميگيريم، ميبوسيمت و بهبوديت را آرزو ميکنيم.

کميته مرکزى حزب کمونيست کارگرى ايران