|
محاکمه صدام، عدالت جنگي است امان کفا
آنچه که با دادگاه صدام حسين در حضور جمعي از خبرنگاران و مقامات دولتي به نمايش گذاشته شد، نه نمايش عدالت و عدالتخواهي بود و نه نشاني از قدرت و پيروزي مردم عراق عليه ديکتاتوري صدام. دادگاه صدام حسين در حقيقت فقط سانس دومي بود از جنگ عراق. صحنه ديگري از همان نمايش با بازيگراني در لباس ها و نقاب هاي ديگر، گريم کرده، و با رنگ پردازي هاي بظاهر متمدانه. براي مردمي که شاهد جنگي بودند که شيرازه جامعه عراق را از هم پاشيد، جنگي که اسلامي ها و "رهبران" قومي و ناسيوناليست را در حفاظ ارتش اشغالي به کرسي دولت نشاند و قانون اساسي اسلامي عراق را متدون کرد، جنگي که به بهانه سلاح هاي کشتار جمعي ميليون ها انسان را از زندگي ساقط کرد، تا قدر قدرتي آمريکا را ترسيم کند، اين سانس هم همانقدر کريه بود. صحنه اي بود بدنبال صحنه هاي تحريم اقتصادي، بمباران، تروريسم دولتي آمريکا و غرب از يک طرف و عمليات انتحاري و تروريسم دستجات اسلامي از طرف ديگر، و از بين بردن هرگونه امنيت براي چندين ميليون انسان. آنچه دراين نمايش بمراتب واضح تر بود، استيصال آمريکا و غرب بود. هدف از محاکمه صدام، محاکمه صدام نبود و نيست. تفاوتي بين صدام و جورج بوش و توني بلر نيست. جرم بوش و شرکا به هيچ وجه، حتي ذره اي کمتر از جرايم صدام حسين نيست. علت محاکمه صدام حسين همچون دستگيري اش، بيش از هر چيز ديگري پاسخ به نيازي است براي آمريکا در مقبوليت بخشيدن به جنگ عراق. تمامي دستگاه هاي عريض و طويل ميديا، بارديگربکار انداخته شدند تا با يادآوري زندان و شکنجه و اعدام در عراق صدام حسين، به مردمي که در سرتاسر دنيا عليه اين جنگ اعتراض کرده بودند از فوايد اين جنگ سخن بگويند و تبليغ کنند. برنامه تهيه شده قرار بود که جاي تصاوير شکنجه سربازان عراقي را در خاطره مردم پر کند. محاکمه صدام در عين حال به درجه زيادي، تلاش ديگري براي رسميت بخشيدن به "دولت" عراق در اذهان مردم است، امري که دولت اسلامي ايران هم بسيار در آن ذينفع است. در اين راستا جمهوري اسلامي بلافاصله دست بکار شد. دادگاه و محاکمه را برسميت شناخت و مدارک و پرونده ها عليه صدام تهيه و ارائه کرد. بهررو محاکمه صدام به تعويق افتاد. گرچه بي ترديد تا جلسه بعدي دادگاه، تبليغات جنگي کماکان ادامه خواهد داشت. اما آنچه که مي تواند محتوم بودن ادامه و نتيجه اين نمايش عليه مردم عراق را کاملا منتفي کند، همدردي و حمايت و پشتيباني از مردم عراق و خواست هايشان در تعيين آزادانه آينده شان است، امري که بدون خروج کامل نيروهاي اشغال گر و جارو کردن دستجات اسلامي ممکن نيست.
|