یادآوری یک تجربه از تدارک اول ماه مه 88 برای فعالین کارگری
اسد گلچینی
سال گذشته و قبل از روز جهانی کارگر تاکتیکی از جانب اتحادیه آزاد کارگران و کارگران چند کارگاه در سنندج برای اول ماه مه انتخاب شد که اهداف بسیار مقطعی و خیابانی را دنبال میکرد، انها اعلام کردند که چنانچه به خواستشان مبنی بر اجازه برای مراسم از طرف دولت پاسخی داده نشود، به راهپیمایی و تظاهرات در خیابانهای اصلی شهر دست میزنند. این انتخاب به نظر من نسنجیده و اهداف بسیار موقت و آکسیونیستی را دنبال میکرد. همین را هم ما تذکر دادیم. امسال و در اول ماه مه 89 اینجا و آنجا چنین برخورد هایی از طرف دیگر جریانات و فعالین دیگری باز هم تکرار شده است. تظاهرات های بی نام و نشان و بدون اینکه دیگران بدانند چه نیرویی و با چه اندازه از قدرت و توان سازماندهی کارگران به این تظاهرات و تجمع ها دست زده است و اعلام تجمع در مقابل اداره کار و راهپیمایی در خیابانهای تهران نوع دیگری از چنین برخوردهایی است. کارگران و فعالین کارگری نمیتوانند به این مسایل بی تفاوت باشند. انتشار نوشته سال گذشته در همین رابطه است و در رابطه با چنین تاکتیکهایی مناسبت دارد.
3 اردیبهشت 1389
نامه سرگشاده به اتحادیه آزاد کارگران در باره تصمیم به برگزاری اول ماه مه در سنندج
رفقای کارگر!
بدون شک فعالیتهای همه شما برای برگزاری مراسم های روز کارگر در اول ماه مه قابل ستایش است. همه کارگران باید آزاد باشند که مراسم خود را در این روز برگزار کنند و به شرایطی که در آن قرار گرفته اند اعتراض داشته باشند. این سرمایه داران و رژیمشان هستند که باید از هر گونه ایجاد محدودیت و مانع برای فعالیت کارگران در این روز خودداری کنند. سالهای گذشته دوران بسیار سختی برای طبقه کارگر بوده است و هر مبارزه ای برای بهبود کار و زندگی با زندان و اخراج روبرو شده است و همین مساله به نوبه خود بیشترین مصائب را به اتحاد و انسجام رهبران کارگری و فعالین آن در سازماندهی این مبارزه تحمیل کرده است. اول ماه مه که سنت پایدار و بسیار مهمی در مبارزات کارگران در کردستان بوده است همواره مورد بیشترین سرکوب و محدودیت و همراه با دستگیری فعالین و رهبران آن بوده است و این از کسی پوشیده نیست. سال گذشته و سالهای قبل تر آن
نیز،
ما شاهد این وضعیت بویژه در شهرهای سنندج و سقز بوده ایم . اتخاذ هر تاکتیکی بدون
شک نمیتواند با توجه به این وضعیت و اقعی و توان و ظرفیت کنونی کارگران و اتحاد و
انسجامشان نباشد. تاکتیک انتخاب شده شما برای اول ماه مه امسال از چند لحاظ دارای
ایراد است که توجه جدی شما را به آنها جلب میکنم.(اطلاعیه اتحادیه آزاد کارگران
ضمیمه است)
1- اتحادیه آزاد کارگران و کارگران مراکز مختلف که تصمیم مشترکی گرفته اند با توجه به سابقه مبارزاتشان در این شهر تحلیل درستی از وضعیت باید داشته باشند. شما سال 1387 نیز تلاش کردید که مجوز بگیرید و بیاد دارید که این اجازه را به شما ندادند و همانطور که در تجربه بسیاری از فعالین و رهبران کارگری در این شهر و شهرهای دیگر در کردستان هست، چند سال گذشته با این معضل روبرو بوده اند که فرمانداری به هیچ کدام از مراسم های کارگران و زنان و ... اجازه نداده است که مراسم ها و تجمع های علنی خود را برگزار کنند. این دیگر از نظر بسیاری قابل قبول شده است که رفتن دنبال اجازه و یا به این انتظار نشستن کاری بیهوده و بی ثمر است. بدیهی است که چنانچه کارگران قدرتمند بودند و قادر به بسیج هزاران نفر از همکاران و خانواده هایشان میشدند میتوانستند علیرغم اینکه آنها اجازه میدهند یا نه بروند و مراسم خود را برگزار کنند و این را به آنها تحمیل کنند، همانطور که در گذشته این کار بار ها صورت گرفته است. چند سال گذشته همه مجوز ها در همه شهرهای کردستان و از جمله سنندج رد شده است. مبارزه ای واقعی و رو در رو در جریان است و کارگران باید نیروی خود را برای این مبارزه متحد کنند و با تکیه بر قدرتشان این مبارزه را در هر قدم پیش ببرند و از جمله در اول ماه مه و مراسم های این روز هم این کشمکش بین رژیم و سرمایه دارن برای جلوگیری از اتحاد بیشتر آنها در جریان بوده است و ادامه دارد و باید با تاکتیک های مناسب این روز و مبارزه این روز را هم پیش برد.
امیدوارم این بار این اجازه را کارگران با قدرت بتوانند بگیرند اما تجربه تا کنونی نشان داده است که فعالیت برای کسب اجازه مراسم اول ماه مه و برای راه پیمایی در سطح شهر و در حال حاضر کاری اشتباه است و بسیار روشن است که باید سراغ آلترناتیو های دیگری را گرفت.
2- اشتباه است اگر که اتحادیه آزاد کارگران و فعالین ورهبران کارگری در مراکز مختلف کار، اولویت اصلی خود را به این شکل از اعتراض و تجمع در اول ماه مه محدود میکنند. بر اثر سرکوب وحشیانه و بر اثر تشتت و پراکندگی در میان رهبران و فعالین کارگری، متاسفانه در سالهای گذشته هم، مهر این وضعیت بر مراسم های اول ماه مه زده شده و شما با تکرار این نوع فعالیتها از این تاثیرات نمیکاهید. حرکت شما برای اول ماه مه امسال به نظر میرسد اساسا برپا کردن یک آکسیون صرف است.آکسیونی که هدفی معین برای استحکام سنت اول ماه مه بعنوان روز اتحاد و همبستگی کارگران در این شهر را ایجاد نمیکند. آکسیونی که بخواهد به هرقیمتی و در چنین شرایطی برگزار شود بی شباهت به اکسیون سال 1386 در این شهر نخواهد شد. هر حرکت کارگران در این شهر در اول ماه مه امسال نمیتواند مربوط به معضلات بسیار زیاد کارگرانش در مراکز کار و بیکاران و معیشت خانواده های کارگریش نباشد. آکسیون ما باید قادر باشد که این کارگران و خانوادهایشان را در محیطی گرد هم آورد و قادرشود که به اتحاد و توان مبارزاتی آنها بیشترین کمک را بکند. تشکل کارگران و رهبران کارگری نمیتواند در چنین شرایطی تمام هم و غم خود را بهبود این وضعیت قرار ندهد. اول ماه مه روزی است که باید بیشترین تلاش برای خود اگاهی کارگران در اشکال و شیوه هایی که قادر به انجام آن هستند باشد.روزی شود که رهبران کارگری و فعالین آن بتوانند دیگر هم طبقه های ها را متوجه نیرو و مبارزه شان بکند. سرمایه داران و سرکوبگران را متوجه نیروی متحد کارگران بکند و به جامعه امید را باز گرداند و نا امیدی ها را از بین ببرد. این نقشی است که شما میتوانید در این روز ایفا کنید و آنچنان سنتی را دامن بزنید که نیرویی امیدبخش برای کل طبقه کارگر در ایران شود. این چنین توقعی از کار پیشنهادی شما یعنی راهپیمایی بر نمیاید و درست این است که به این کار دست نزنید. آکسیون مورد نظر شما با توجه به تجارب تاکنونی و همه محدودیت ها راهی در ادامه محدودیتی بیشتر برای کارگران است و امکان حضور هر چه بیشتر کارگران و خانواده هایشان را از شما میگیرد. راه حمایت وسیع دیگر اقشار جامعه که همسرنوشت با کارگران و مبارزه رهبران و فعالین آن بوده اند را میبندد. دوستان، فکر نمیکنید نقشه شما زیادی تدارک برای یک میدان جنگ است تا اینکه نقشه ای برای مراسم های کارگران و جشن های آنها در همبستگی جهانی کارگران در این روز باشد و فکر نمیکنید که دیگران را به این دلیل از خود دور میکنید؟
راه های دیگر و ابتکارات دیگری را میتوانید در نظر بگیرید و نیرویی که هم اکنون امکان چنین ابراز وجودی را یافته است میتواند با قدرت بسیج بیشتری و از جمله همراه کردن خانواده ها، به حرکت مهمتر و با شکوه تری دست یابد.
در سالهای نه چندان دور در سنندج و در تدارک مراسم های اول ماه مه راه حل ها و ابتکارات بسیاری مد نظر برگزار کنندگان و کمیته های تدارک اول ماه مه بود. به آنها باز گردید و خوشبختانه تجارب آنها وجود دارد، اتخاذ چنین فعالیتهایی شما را به سوی موفقیت میکشاند.
3- نکات دیگری را هم باید در نظر گرفت، در نظر بگیرید که پلیس محل های مورد نظر شما را مثل همیشه قرق کند. آیا به این فکر کرده اید و آیا صرف اعلام اینکه راهپیمایی خواهید کرد و بعد پلیس آنرا بهم بزند و سناریو های گذشته تکرار شود شما را به نتیجه ای رسانده است و یا اینکه مشکلات شما در فردای روز کارگر بمراتب بیشتر میشود؟
4- شما بیاد دارید که سال گذشته بنا به دلایلی که برای خودتان داشتید مراسم اول ماه مه را در داخل شهر برگزار نکردید. دیگر فعالین و کارگران زیادی رفتند و این کار را کردند و مشکلات زیادی را هم متحمل شدند. اگر نیروی سال قبل این مراسم در مقابل اداره تامین اجتماعی شهر سنندج، قدرت و نیروی شما و بسیاری از کارگران را همراه داشت امروز میتوانستید قدرتمند تر ظاهر شوید.آیا فکر نمیکنید که انتخاب تاکتیک امروز شما بهر دلیلی موجب دور شدن تعداد دیگری خواهد شد که از جمله در بسیاری از این مراکز هستند؟
رفقای کارگر!
روز کارگر در سنندج یک سنت مهم و پایدار بوده است. دو نسل از کارگران این شهر تجارب بسیار مهم و پر باری در برگزاری مراسم های اول ماه مه دارند و بدون تردید باید به همه این تجارب و توازن قوای کنونی مراجعه کرد و بیشترین نیرو و قدرت کارگرا ن را برای این روز بسیج کرد. از هر گونه راه و روشی که موجب تفرقه بین رهبران و فعالین کارگری میشود باید پرهیز کرد و راه مقابله گسترده با سرمایه داران و حامیانشان را در این روز هم مهیا کرد. روز کارگر میتواند در سنندج یکبار دیگر یاد آور حضور هزاران کارگر و خانواده هایشان باشد و این امکان بالقوه وجود دارد. باید توان سازمان و رهبری درست آنرا داشت. با آرزوی موفقیت برای همه فعالین و سازماندهندگان مراسم های اول ماه مه روز همبستگی جهانی طبقه کارگر و روز خود آگاهی و اتحاد هر چه بیشتر کارگران و توان مندی بیشتر رهبرانش.
7 اردیبهشت 88
27 آوریل 2009
agolchini@gmail.com
*****************
اتحادیه آزاد کارگران ایران و کارگران یازده واحد تولیدی و خدماتی به مناسبت اول ماه مه خواهان راهپیمائی در سطح شهر سنند ج شدند
زنده باد اول ماه مه
با شرکت هر چه گسترده تر در مراسم اول ماه مه یکپارچه و متحد به دفاع از حقوق
انسانی خود برخیزیم
اتحادیه آزاد کارگران ایران و نماینده های کارگران کارخانه های پرریس، شاهو، نساجی کردستان، گونی بافی سما، فرش غرب بافت، کارخانه شیر پاک آرا، آجر شیل، آرد فجر سنندج، نیرو رخش و کارگران خدماتی بیمارستان توحید در مورخه 30/1/88 با مراجعه به فرمانداری سنندج خواهان صدور مجوز راهپیمائی به مناسبت اول ماه مه در سطح شهر سنندج شدند. اما تاکنون فرمانداری این شهر پاسخ روشنی به نماینده های اتحادیه و کارگران کارخانه های فوق نداده است.
نماینده های کارگران کارخانه های فوق واتحادیه آزاد کارگران ایران اعلام کرده اند در صورت عدم صدور مجوز برای انجام راهپیمائی در خیابانهای اصلی شهر سنندج، حق خود میدانند که مراسم اول ماه مه امسال را با راهپیمائی در سطح شهر برگزار کنند.
امسال در میان کارگران شهر سنندج شور و شوق وصف ناپذیری برای برگزاری هر با شکوهتر مراسم اول ماه مه وجود دارد و کارگران کارخانه های فوق و اتحادیه آزاد کارگران ایران بر انجام راهپیمائی در سطح شهر بمثابه بدیهی ترین حقوق اجتماعی خدشه ناپذیر خود پای فشرده و اعلام نمو ده اند در صورت عدم صدور مجوز از سوی فرمانداری برای برگزاری مراسم روز جهانی کارگر، برگزاری مراسم این روز از طریق راهپیمائی در سطح شهر، اولویت اصلی آنان در گرامیداشت روز جهانی کارگر است.
اتحادیه آزاد کارگران ایران- پنجم اردیبهشت ماه 88