جنبش تعاونی کارگری در امریکا
مصطفی اسد پور
این حرکت، بزرگترین جنبش علیه بیکاری در تاریخ ایالات متحده است که با پرچم پاسخ پایین به بالا در مقابل رکود بزرگ ظهور کرد. این جنبش، که به عنوان جنبش تعاونی "خود- یاری" (SELF-HELP) شناخته میشود، در سال ١٩٣٢، زمانی شکل گرفت که کارگران بیکار از کمپتاون در لس آنجلس، به مزارع کشاورزان در حومه شهر رفتند، و در ازای نیروی کار خود، بجای دستمزد غذا مطالبه نمودند. بزودی، محصولات کفاف دستمزدها را نداد و همگی، در دامان گرسنگی اسیر ماندند. ١٥ ژانویه ١٩٣٣: پس از کار در مزارع، اعضای تعاونی دستمزد خود را در سبزیجات جمع آوری کنند. منبع: لس آنجلس تایمز آنچه که از تبادل کار ساده و فردی متولد شد، در نهایت تبدیل به یک جنبش توده ای در سراسر کشور گردید و بیش از یک میلیون و سی صد هزار نفر در ٣٠ ایالت را فرا گرفت. علارغم نسخه ساده "غذا به ازای دستمزد" هدف اولیه جنبش تعاونی خود- یاری بسیار بلند پروازانه بود و اشتغال کامل برای همه آمریکایی ها از طریق ایجاد تعاونی های کارگری و مصرف کننده را در افق خود داشت. در عرض مدت کوتاهی دامن این جنبش از مبادلات کشاورزی فراتر رفت و تعداد زیادی از فعالیت های دیگر، از جمله فروشگاه های کفش، خدمات پزشکی، نانوایی ها، تهویه، ایستگاه های گاز و سرویس، و همگی بر اساس اصول همکاری را شامل گردید. مرکز حرکت این جنبش در لس آنجلس بود و بیشتر در کالیفرنیا. در گزارشی در مورد این تعاونیها میخوانیم: در تعاونی در سانتا مونیکا، اعضا در زمینه تولید پنیر و لبنیات کار می کردند. آنها با کالج کشاورزی در UCLA موافقت کردند تا درختان را در مزرعه تجربی UCLA کاشته و در مقابل از محولات میوه دستمزد خود را دریافت دارند. تعاونی "هانتینگتون پارک" روی باغچه های سبز در زمین های برهوت خارج شهر متمرکز بود، که جمع آوری بیش از ٢٧٠٠٠ پوند محصولات تازه در یک چهارم سال ١٩٣٦ حاصل فعالیت آنها ثبت شده است. به طور معمول، تعاونی ها قادر به یافتن ساختمان های خالی برای استفاده بدون هزینه برای مکان های ملاقات، ذخیره کالاهای مبادلاتی خود، و انجام کسب و کار بودند. طولی نکشید سیستم های مبادله و ارز جدید منعطف با شرایط کار تعاونی ها پا گرفت و مثل برق گسترش یافت. مبادله مهارت کار در مقابل نیازها یک نمونه از این خلاقیت ها است. انجمن بورس بیکاران (UXA) زمانی آغاز شد که ساکنان زاغه نشینان "شهر لوله" (Pipe City) در اوکلند، کالیفرنیا دست به ارائه تعمیرات خانگی مردم در ازای کالاهای مازاد بر احتیاج خانه های مزبور زدند: "اعضای تعاونی با انجام این تعمیرات اسباب مازاد را دریافت کرده و سپس مابین خود بنا به تمایل و نیاز تعویض میکردند. در قدم بعد در تعاونی یک کمیسیون تشکیل شد تا امر تعمیرات و مبادلات در سطح شهر و مزارع اطراف هماهنگ گردد. در عرض شش ماه، تعداد اعضای تعاونی ١٥٠٠ عضو بود و دایره فعالیت پر رونق اقتصادی آن شامل کارخانه ریخته گری و ماشین، فروشگاه چوب، گاراژ، کارخانه صابون، فروشگاه چاپ، تعداد زیادی چوب، کارخانه های زراعی و کارخانه های چوب بری میشد. آنها ١٨ کامیون را از ضایعات بازسازی کردند. این تعاونی تا حد توزیع ٤٠ تن مواد غذایی را در سابقه خود ثبت نمود. کار اعضای تعاونی بر اساس یک سیستم زمانی محاسبه میگردید، هر ساعت کاری معادل صد امتیاز بود. هیچ سلسله مراتبی از مهارت ها وجود نداشت و همه کارها به یکسان پرداخت می شد. اعضا می توانستند از اعتبارات کسب شده خود برای خرید مواد غذایی و یا برخورداری از خدمات پزشکی و دندانپزشکی، کوتاهی مو و موارد دیگر استفاده کنند. یک شورا متشکل از ٤٥ هماهنگ کننده به طور منظم برای حل مشکلات و بحث در مورد فرصت های تازه حضور بهم میرساندند. " در سال ١٩٣٤، نویسنده اپورتون سینکلر، نویسنده ی محبوب سوسیالیست، بر اساس کار تعاونی ها یک پلاتفرم به نام "پایان فقر در کالیفرنیا" (EPIC)، را برای فرماندار شهر طرح نمود. این پلاتفرم با عنوان "من، فرماندار کالیفرنیا: چگونه به فقر پایان دادم، یک داستان واقعی و متعلق به آینده" منتشر گردید. این پلاتفرم اساسا شامل پایان بیکاری با اشتغال بیکاران در مزارع بکر و بکار اندازی کارخانه ها از طریق تعاونی بود."، خواستار پایان دادن به بیکاری با قرار دادن بیکاران در مزارع و کارخانه های استفاده نشده و به عنوان تعاونی ها بود. در این پلاتفرم محصولات به منظور تامین نیازهای مردم تهیه شده و دولت برای حمایت از تعاونی ها، بیماران و سالمندان پیش بینی شده بود. با وجود بهره مندی از حمایت عظیم مردم، مبارزات انتخاباتی اونتون سینکلر پس از یک جنگ طولانی و تلخ با شکست روبرو شد. در حالی که تعاونی ها به ویژه در لس آنجلس، همچنان از حمایت در میان مردم برخوردار بودند؛ از نظر اقتصادی مظنون به "تلاش های کمونیستی"، حمایت های سیاسی و مالی خود را بتدریج از دست دادند. این جنبش در سال ١٩٤٠ ، هنگامیکه فرمانداری کالیفرنیا همه همکاریهای مالی و اداری خود را به پایان رسانده بود، افول کرد. جنبش تعاونی SELF-HELP به طور عمده برای تأثیرگذاری بر تعهدات اجتماعی دولت امریکا در دهه های ١٩٣٠ و ١٩٤٠ شناخته می شود. تعاونی و اتحادیه های اعتباری که امروز نیز کماکان باقی مانده اند، ریشه در این جنبش دارند. امروزه و هر جا و با بحث احیای تعاونی ها و به هر ایده از اصطلاح "اقتصاد مشترک"، بر اساس توانایی و نیاز و نه بر اساس بهره کشی؛ درسهای بسیار مهمی از تجربه این تعاونی ها قابل ارجاع و توجه است .
https://drpop.org/the-great-depression-and-the-self-help-cooperative-movement https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AE%D9%88%D8%B4%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C_%D8%AE%D8%B4%D9%85
۱- خداوند ثروت طبیعی زمین را برای استفاده از همه انسان ها، نه چندان، ایجاد کرد. ۲- خدا انسانها را به دنبال رفاه خویش، نه از استادان. ۳- مالکیت خصوصی ابزار، پایه ای برای آزادی زمانی که ابزار ساده است، زمانی که ابزار پیچیده است، پایه ای از بردگی می شود. ٤- خودکامگی در صنعت نمی تواند در کنار دموکراسی در دولت وجود داشته باشد. ۵- وقتی برخی از مردان بدون کار زندگی می کنند، مردان دیگر بدون زندگی زندگی می کنند. ٦- وجود لوکس در حضور فقر و فقر، بر خلاف اخلاق خوب و سیاست عمومی عمومی است. ٧- افسردگی فعلی یکی از فراوانی است نه کمبود. ٨- علت مشکل این است که کلاس کوچک دارای ثروت است، در حالی که بقیه بدهی ها را دارند. ۹- بر خلاف عقل سلیم است که مردان باید از گرسنگی رنج می برند زیرا غذای بیشماری را به وجود آورده اند. ۱۰- تخریب مواد غذایی یا سایر ثروتها یا محدودیت تولید، جنون اقتصادی است. ۱۱- درمان این است که به کارگران دسترسی به وسائل تولید را بدهد و آنها را برای خودشان تولید کند، نه برای دیگران. ۱۲- این تغییر را می توان با عمل اکثریت مردم انجام داد و این راه آمریکایی است.
|