|
کنگره ملی کرد "همه با هم" روزهای ۱۴ و۱۵ ماه سپتامبر ۲۰۱۹ کنگره ملی کرد این بار با شرکت همه احزاب چپ و راست ناسیونالیسم کرد در استکهلم سوید برگزار شد. پ ک ک بنیانگذار کنگره ملی کرد (ک ن ک) است که تا کنون چندین اجلاس برگزار کرده است. اما در این آخرین نشست کنگره دو مساله قابل توجه است: یکی شرکت احزاب دمکرات کردستان ایران است که تا کنون به دلیل اختلاف با پ ک ک کنگره ملی کرد را تحریم کرده و در مقابل، "مرکزی همکاری احزاب کردستانی" با شرکت دو حزب دمکرات و دو شاخه کومله ی زحمتکشان را تاسیس کردند. پ ک ک و اقمارش در کردستان عراق، متحد اتحادیه میهنی و در سطح منطقه متحد جمهوری اسلامی هستند که دیالوگ وهمکاری با جمهوری اسلامی را در استراتژی و سیاست خود دارند و "احزاب مرکز همکاری" هم به قطب عربستان ، بارزانی و ترکیه وابسته است که هم اکنون در جریان مذاکره با جمهوری اسلامی است. سوال این است در حالی که هر کدام از این دو قطب و جناح ناسیونالیسم کرد به یکی از قطب های متخاصم منطقه ای وابسته اند، دلیل این همگرایی جدید و جمع شدن یک دست در کنگره ملی کرد چیست؟ در نگاه اول می شود فهمید که شرکت احزاب دمکرات کردستان در کنگره ملی پ ک ک نشانه ی پذیرش هژمونی پ ک ک در جنبش ناسیونالیسم کرد در منطقه است. هیچکدام از احزاب ناسیونالیست چپ و راست کردستان ایران افقی برای آینده خود نمی بینند. با وجود بحران مرگبار اقتصادی و سیاسی و حکومتی جمهوری اسلامی و عروج جنبش سرنگونی از خیزش دیماه ۹۶ تا کنون و اعتصابات قدرتمند مراکز کارگری بزرگ و همبستگی و اتحاد طبقاتی کارگران، این احزاب کماکان به امید پذیرش آنان از جانب جمهوری اسلامی نشسته و دل بسته اند. در این رابطه پ ک ک حلقه ارتباط مناسبی برای این احزاب در رابطه با جمهوری اسلامی است و این دلیل اصلی شرکت دو حزب دمکرات در این نشست است. اما با وجود شرکت همه ی احزاب چپ و راست ناسیونالیست کردستان ایران در کنگره ملی کرد، به شهادت تاریخ و تجارب تا کنونی، همزیستی این احزاب چه با پذیرش نامحتمل آنها از جانب جمهوری اسلامی و چه ماندن در اپوزیسیون، بسیار سخت و غیر ممکن است. این احزاب چه در حال حاضر وچه در آینده ی تحولات ایران اساسا بعنوان نیروهایی با منافع متفاوت هم در صفوف خود تخاصمات جدی ای را خواهند داشت و هم علیه منفعت و آزادیهای سیاسی برای کارگران و زحمتکشان کردستان قرار می گیرند. مساله دوم شرکت هیات نمایندگی کومله ی علیزاده در کنگره ملی کرد این بار نشان از تصمیم قاطعانه و نهایی این جریان برای ادغام در صفوف ناسیونالیسم و جنبش "کردایتی" است. ادغام کومله ی علیزاده در هر دو جناح ناسیونالیسم کرد که هر دو خواهان دیالوگ و مذاکره و معامله با جمهوری اسلامی اند برای این جریان تناقضاتی را بهمراه دارد که ناگزیر از حل آنها است. ازجمله کومله هنوز خود را "سازمان کردستان حزب کمونیست ایران" می نامد و شعار سرنگونی می دهد. هردوی این ادعا، کومله را به جریانی نچسب در درون کنگره ملی کرد (ک ن ک) تبدیل کرده است. ظاهرا احزاب این کنگره چه پ ک ک و پژاک و چه احزاب دمکرات کردستان، "کمونیست" نامیدن کومله را جدی نگرفته و گاها اشکار و نهان پیشنهاد کرده اند که بند نافش را با کمونیسم و حزب کمونیستش بریده و صاف و صریح و بی دغدغه به جنبش کردایتی بپیوندد. در درون جریان کومله علیزاده هم این گرایش و تمایل بریدن از کمونیسم و حکا دست بالا را دارد. همچنین کومله علیزاده باید تکلیف خود را با شعار سرنگونی جمهوری اسلامی هم روشن کند. قرار گرفتن این جریان در صفوف احزاب کردی ایرانی و منطقه که همگی خواهان همگرایی و دیالوگ و مذاکره با جمهوری اسلامی اند، عملا سرنگونی طلبی کومله را به سخره گرفته و جدی نمی گیرند. این که علیزاده و کومله اش با این تناقضات و دیپلماسی شرم آورش چگونه کنار می آید امر خودش است. اما از زاویه منفعت کارگران و مردم زحمتکش، کومله ی علیزاده بیشترین ضربه را به کمونیسم و کارگر در کردستان زده و می زند. این جریان بیشترین خدمت را به ناسیونالیسم کرد و تطهیر و مشروعیت دادن به این جنبش ارتجاعی کرده است. کومله ی علیزاده با تحریف تاریخ کومله و حزب کمونیست ایران، کل این تاریخ پر افتخار را دو دستی تقدیم ناسیونالیسم کرد کرده است. علیزاده و جریانش هنوز خود را به این تاریخ ولو با تحریف و تعریف فرصت طلبانه ی آن، آویزان کرده و بر توهمات بخشی از زحمتکشان کردستان که به کومله ی قدیم و تعلق شان به آن، افتخار کرده و می کنند، سرمایه گذاری کرده و بصورت ریا کارانه ای نان کمونیسمی را می خورد که نسلی از کارگران و کمونیست های کردستان را پرورش داده است. در حالیکه این کومله ی جدید هیچ سنخیت و شباهتی به آن تاریخ و سنت و کمونیسم اجتماعی کردستان انقلابی ندارد. سمومی که امروز کومله به نام کمونیسم به خون این تاریخ می ریزد، آن خطر و ضرری است که باید در مقابلش ایستاد. در میان منتقدین کومله ی علیزاده هم شرکت این جریان در کنگره ملی کرد که همه ی شرکت کنندگانش متحدین جمهوری اسلامی هستند، ایرادی ندارد. گویا ایراد به سخنرانی نماینده کومله در این کنگره است! ما به همراه هزارن کمونیست و کارگر و زن و جوان انقلابی در کردستان به علیزاده و کومله اش فرصت و اجازه نخواهیم داد که نام کمونیسم و کارگر و مردم آزادیخواه کردستان، تاریخ و اعتبار چند نسل از کمونیستهای در کردستان را به وسیله و ابزار سیاسی و دیپلماتیک ادغام زبونانه اش در جنبش ناسیونالیسم کرد تبدیل کند. کمونیست های واقعی کردستان و کارگران آگاه و زنان برابری طلب، مدت ها است شاهد بندبازی و معامله و دیپلماسی کثیف علیزاده با احزاب و جریانات و جنبش ارتجاعی ناسیونالیسم کرد هستند. ما و نسل جدید کمونیست های کردستان و کارگران آگاه و زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب، وظیفه ی دفاع از کمونیسم و کارگر و مبارزه ی بی امان با ناسیونالیسم بی آبرو و بازنده و تسلیم شده را برعهده داریم. مبارزه ای که سرنوشت کومله ی علیزاده هم در آن تعیین تکلیف می شود. کمونیسم و طبقه کارگر ایران و جنبش آزادیخواهی برای سرنگونی جمهوری اسلامی، نه تنها هشتاد میلیون مردم محروم را از نکبت رژیم فلاکت و فقر و گرسنگی و سرکوب نجات می دهد، بلکه مساله کرد در کردستان ایران را هم به انقلابی ترین و انسانی ترین شیوه به نفع کارگران و زحمتکشان کردستان حل خواهد کرد. در ایران انقلابی بعد از جمهوری اسلامی مردم کردستان حق انتخاب ماندن آزادانه و داوطلبانه با حقوق شهروندی مساوی و یا جدایی را خواهند داشت. راه حل جنبش ناسیونالیسم کرد برای کردستان ایران نه در دیالوگ و مذاکره امروز احزاب کردی با جمهوری اسلامی و شریک شدنشان در قدرت است و نه در حاکمیت این احزاب و جنگ و جدالهایشان با هم بر سر تقسیم قدرت و ثروت. ما بهمراه کارگران و زحمتکشان کردستان هرگز اجازه نخواهیم داد که تجربه کردستان عراق و دولت اقلیم در کردستان ایران تکرار شود. این خوابی است که جنبش ناسیونالسم کرد در کردستان ایران و احزاب چپ و راست این جنبش از جمله کومله ی علیزاده باید به گور ببرند!
دفتر کردستان حزب حکمتیست (خط رسمی)
مهرماه ۹۸ - اکتبر ۲۰۱۹
|
