رفقای عزیز

 در  یکی از حساس‌ترین دوران جامعه و در شرایطی  که مبارزه طبقاتی درایران به یکی از ژرف ترین روزهای  خود رسیده، کنگره حزب حکمتیست میتواند و باید امید به ساختن دوره ای تازه باشد؛ دوره ای  عاری از طبقات، جهل، نادانی و استثمار.

 در این شرایط وظیفه یک حزب ماکسیمالیست که برای کسب قدرت سیاسی مبارزه می‌کند بیش از هر زمان دیگری است. رفقا،  جامعه به میدان آمده و در مقابل هیاهویی از آلترناتیوهای رنگارنگ قرار دارد. این میان آلترناتیو کارگری حامیان چندانی ندارد و وظیفه ما حکمتیستهاست که این پرچم را به دوش بگیریم.

 امروز وضعیت ما در جامعه ایران متفاوتتر از گذشته است. اکنون  هر چپ و هر فعال کارگری فشار خطی ما را احساس می‌کند، نه تنها دیوار ارعاب علیه ما فرو ریخته بلکه  حضور ما در مبارزات چپ در جریان است. با این همه همانطور که رفیق آذر مدرسی در‌کنگره پیش گفت ما هنوز در آغاز کاریم. تمام اینها شورانگیز است ولی برای ما که میخوایم طبقه کارگر و جامعه را به دنبال خود بکشیم کافی نیست.

 این کنگره باید بسترجهش  ما به بستر و کانون سیاست در ایران باشد. این کنگره باید اشتهای ما را افزایش دهد، امید  را بالا ببرد و شرایط را برای حرکت به سوی اجتماعی تر شدن آماده کند.

 در این راه چشم امید بسیاری که امکان حضور در این کنگره را ندارند به نمایندگان و مصوبات این کنگره است.

 دست شما را به گرمی میفشارم. با امید به پیروزی راهمان برایتان  در  گنگره آرزوی موفقیت دارم و مشتاقانه در انتظار شروع کنگره لحظه شماری می کنم. 

از طرف جمع مانی