|
حزب کمونیست کارگری حکمتیست (خط رسمی)
اول مه با قدرت برای فتح سنگرهای بیشتر!
کارگران! رفقا! بورژوازی و دولت جمهوری اسلامی اش، از ما می خواهد به سرمایه و سود و کارخانه اش احترام بگذاریم، در مقابل کار مزدی اش سر فرود آوریم، به تن فروشی و کار کودکانمان راضی باشیم، با زنجیر بر پاهایمان روی تخت بیمارستان بیفتیم، به سرکوب و پلیس و زندان و قوانین اش تمکین کنیم. و نهایتا از ما می خواهد که به قدرت و زور او ایمان بیاوریم...! اما خیزش دی ماه محرومان و محکومین جامعه، بر این قوانین استثمارگرانه بورژوازی و قلدری آن خط بطلان کشید. تعرض پایینی ها به بالایی ها نشان از این حقیقت شیرین است که طبقه کارگر و محرومین جامعه مصمم اند تا به قدرت خود حاکمین را به زیر بکشند. جنبش سراسری دی ماه جنبش "بروید ما خود می توانیم جامعه را اداره کنیم"، است. مهر این عدم مشروعیت را جنبش محرومان و زحمتکشان دیماه، اعتصابات کارگران هفت تپه، پیام اتحاد کارگران فولاد اهواز، اعتراضات کارگران هپکو، پیام زنان برابری طلب در ٨ مارس امسال ...، بر این تاریخ کوبیده است. ما میرویم تا خود برای تداوم جنبشی که از خیابان به محلات کار و زندگی و درمیان معلمان و جوانان و زنان برابری طلب نقل مکان کرده است را سازمان دهیم. این دوران جدیدی است. دوره تقابل و کشمکش های طبقاتی و اجتماعی که هم بورژوازی خطر آن را فهمیده و در تدارک پیشگیری از آن است و هم طبقه کارگر و مردم زحمتکش و گرسنگان جامعه فهمیده و زورآزمایی اولیه را با موفقیت به انجام رسانده و در تدارک پیشروی در توازن قوای جدید است.
امسال، در شرایط متفاوت سیاسی و اجتماعی در ایران، به استقبال اول مه (١١ اردیبهشت) می رویم. کشتی اقتصاد جمهوری اسلامی کماکان در گل نشسته و خیزش دی ماه ٩۶ مهر پایان انتظار گشایش اقتصادی و وعده های پوچ دولت اعتدال و پسا برجام را بر پیشانی روحانی رییس دولت و کل حاکمیت زد. طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه دریافته است که دولت بورژواها در ایران نه فقط قصد، برنامه و توان ایجاد بهبود شرایط کار و زندگی و برون رفت جامعه از فقر و فلاکت و استبداد، را ندارد، که مصبب اصلی همه این مصائب است. همه ورژن های اصلاحات و سبز و سیاه و پوپولیسم عقب مانده شان امتحان پس داده و رد شده اند. اعلام "قانونی بودن" تعطیل رسمی روز کارگر از زبان رئیس ضدکارگری ترین نهاد، فقط و فقط حاکی از عقب نشینی حاکمیت در مقابل طبقه ما و قدرت آن است. خیزش دیماه به حق هراس از جنبش ما، برای زیر و رو کردن بنیادی های نظام بورژوایی، را در دل حاکمیت و بورژوازی ایران انداخته است.
پیام خیزش دی ماه زحمتکشان به دولت سرمایه داران این بود که، تداوم این وضعیت فلاکتبار دیگر قابل تحمل نیست. این جوشش اجتماعی عظیم و از پایین همزمان این پیام را هم به خود کارگران و زحمتکشان داشت که زمان آن فرا رسیده است طبقه کارگر و جنبش اجتماعی زنان برای آزادی و برابری، امروز بیش از هر زمان به اتحاد و سازمان و رهبری واحد و منسجم و افق سیاسی روشن نیاز دارد. نشان داد که سرنگونی جمهوری اسلامی بدون این آمادگی به معنای رفتن به جنگی است که فرماندهانش، افق و استراتژی روشنی برای فتح سنگرهای دشمن و تضمین پیروزی قاطع ندارند. در آستانه اول مه امسال، طبقه کارگر باید به خود و جایگاه طبقاتی و اجتماعی اش بعنوان نیروی اصلی تغییر بنیادی و جابجایی بالایی ها و پایینی ها و حاکمان و محکومین نگاه کند. باید به اتحاد طبقاتی و انسجام صفوف رهبران عملی و آژیتاتورها و سازماندهندگان در ابعاد سراسری طبقه کارگر فکر و عمل کند. باید سر جامعه را به سوی خود بعنوان تنها رهبری با صلاحیت و دارای پتانسیل عظیم اجتماعی که گرداندن چرخهای جامعه را برعهده دارد، بچرخاند. باید به جامعه ایران، به جنبش عظیم اجتماعی زنان، به جوانان آرزومند آینده بهتر و به همه خواستاران خوشبختی و رفاه و آزادی، این اطمینان را بدهد که برای به دست گرفتن رهبری پایینی ها علیه بالایی ها خود را آماده می کند و تدارک می بیند. کارگران کمونیست، فعالین و رهبران و سخنگویان و سازماندهندگان صفوف طبقه کارگر، باید فرصت تاریخی بعد از خیزش دی ماه را بعنوان سکوی پرش طبقه کارگر برای تشدید مبارزات هماهنگ و سراسری، فشرده تر کردن صفوف کارگران کمونیست و رهبران عملی کارگران، ایجاد تشکلهای توده ای و تحزب کمونیستی و عروج طبقه کارگر به موقعیت رهبر مبارزات آزادیخواهانه و برابری طلبانه ی جامعه، در حال تحول بنیادی و تشنه آزادی و رفاه و امنیت، ببینند و طبقه خود را برای کسب این موقعیت آماده کنند. کمونیسم طبقه کارگر امروز بویژه نباید به کم تر از این رضایت دهد و باید با اعتماد بنفس عقب نشینی های مداوم را به جمهوری اسلامی تحمیل و سنگرهای یکی پس از دیگری را در مبارزه با دولت بورژوایی حاکم فتح کند! با این روحیه و با این افق و چشم انداز به استقبال اول مه می رویم! اول مه امسال را با تجمع های بزرگ کارگری در شهرها و محلات و میادین شهرها و با شرکت خانواده های کارگران شاغل وبیکار گرامی بداریم. پیام کارگران فولاد اهواز جوهر و محتوای یک بیانیه سراسری طبقه کارگر است. در بخشی از این پیام آمده است: "امروز تنها راه مقابله با مظالمی که بر ما میرود فقط و فقط اتحاد بین کارگران همه صنایع در همه جای کشور است. قدرت و توان ما برای ایستادگی در برابر زورگویان و سرمایه داران زرپرست با یکپارچگی و بهم پیوستگی‌مان بیشتر و بیشتر خواهد شد". "به امید روزی که همه ما کارگران این سرزمین همصدا و همنوا پای مطالبات خود و ایفای نقش در تعیین سرنوشت خود محکم و استوار بایستیم". این پیام، آغاز پایان دوره تفرقه و پراکندگی در صفوف پرولتاریای ایران است. اعلام این حقیقت است که تعرض بورژوازی به طبقه کارگر بدون این تفرقه و پراکندگی، میسرنمی شد. پیام اول مه امسال طبقه کارگر چیزی نیست جز اینکه، اعلام کند هر گونه تغییر بنیادی در جامعه جز با یک انقلاب توده ای از پایین به رهبری این طبقه و کمونیسم آن، جز با یک انقلاب کارگری و برقراری سوسیالیسم و ایجاد جامعه ای آزاد و برابر، ممکن نیست و طبقه کارگر برای متحقق کردن آن به میدان می آید.
مرگ بر سرمایه داری و دولت آن زنده باد حکومت کارگری
حزب کمونیست کارگری حکمتیست (خط رسمی) ۵ اردیبهشت ٩٧ (۲۵ آوریل ۲۰۱۸(
|
