از ایران تا تونس

فواد عبداللهی

 هفت سال از بزير کشيدن حکومت مستبد بن علي توسط انقلاب مردم در تونس مي گذرد. انقلابي که ميتوانست رهايي و خوشبختي در خاورميانه و جهان ما را تضمين کند توسط ناتو و متحدين مرتجع آن در منطقه، از ريل خارج شد. درست همان بلايي که دول غرب بر سر انقلاب ۵۷ آوردند و خميني و اسلام سياسي را به جانش انداختند تا سرانجام به شکستش کشاندند.

 اکنون هم ايران شلوغ است و هم تونس؛ اکنون پايين دوباره بالا را به مصاف طلبيده و قد علم کرده است؛ موج محرومين مشت گره کرده اي که زير چکمه هاي حاکمين مستبد در خيابانها فرياد مي زنند: نان، رفاه و آزادي! معلوم شد که شکاف و دشمني کاذب ”فارس و عرب“ يک جدال ساختگي حاکمين عليه محکومين است؛ دشمني کاذبي که تنها ابزار اعمال حاکميت سرمايه چه در ايران و چه در تونس عليه کارگران است؛ جنبش ما، جنبش استثمارشدگان، از ايران تا تونس هر قدر هم که دولت ها و نيروهاي ارتجاعي بورژوازي در برابرش صف آرايي کرده باشند، هر اندازه پليس و تانک و زره پوش مستقر کرده باشند، هرچقدر هم در تکاپوي باد زدن چهره کريه ناسيوناليسم باشند، اما طليعه اميد به رهايي و پيروزي را مي بيند. محرومين، استثمارشدگان و کارگران تنها به نيروي اتحاد خود آزاد ميشوند: ”کارگران جهان متحد شويد!“، اين شبحي است که بر فراز اعتراضات اخير در ايران و تونس عليه دول مرتجع مربوطه در گشت و گذار است.