|
این
آتش
خاموش نخواهد شد!
مظفر محمدی
جمهوری اسلامی تا حالا ده ها نفر از ما را کشته است. مزدورانش را علیه ما به
خیابان آورده است و صدها و نزدیک به هزار نفر از ما را دستگیر و به اسارت گرفته
است. دیروز نظامیان و وزرای دولت روحانی پایان اعتراضات و خیزش مردم را اعلام
کردند. اما در عوض تعداد شهرهای بپاخاسته از ۵۰ به ٧۰ و به
۹۰ شهر
رسید. این آتش خاموش نمی شود.
فشار برای آزادی اسرا و دستگیر شدگان و همه ی زندان سیاسی به شعار خیابان اضافه
شده است.
تا گرسنگی و فقر و بیکاری باشد این آتش خاموش نخواهد شد. اگر جدال نان کار
آزادی علیه دشمن فقرا و گرسنگان تمام شده است پس چرا جمهوری اسلامی شمشیر را از
جلو بسته و به جنگ مرگ و زندگی با مردم آمده است؟ چرا نیروهایش را از خیابان ها
عقب نمی کشد و برعکس سپاهیانش یکی پس از دیگری برای وارد شدن به جنگ با مردم که
فقط در دستانشان سنگ خیابان هست، اعلام آمادگی می کنند و روحیه همدیگر را تقویت
می کنند. که میگوید سربازان اوامر فرماندهانشان را برای زدن مردم اطاعت خواهند
کرد؟ نباید بکنند.
جمهوری اسلامی هم میداند که قادر به حل گرسنگی جامعه نیست. برای این ددمنشان
فقط تهدید و کشتار و دستگیرکردن و زندانی کردن باقی مانده است. مردم و
انقلابیونی که به خیابان آمدند به این رژیم توهم نداشتند و ندارند. فکر نمی
کنند دشمن در مقابل خواستهایشان به آنها گل می دهد. سرکوب تنها چاره و راه نجات
موقتی رژیم است. اما این جنگ ادامه دارد و این آتش خاموش نخواهد شد. ولو برای
مدتی زیر خاکستر برود اما روز و روزهای بعد دوباره زبانه می کشد.
در حالیکه مردمان ده ها شهر و شهرک امروز وسیعا به خیابان امدند، جمهوری اسلامی
فشار تعقیب و دستگیریها را بر تهران و دانشگاه و دانشجویان و چند شهر کلیدی
افزایش داده است.
اما این رژیم تا مغز استخوان فاسد روز بروز به محاصره مردم به پا خاسته در می
آید. مهم ترین راه ازادی اسرایمان از دست نیروهای نظامی و امنیتی دشمن تشدید
فشار و به میدان آمدن کارگران و بیکاران و معلمان و بازنشستگان و زنان و جوانان
بیشتری است. در کارخانه و محله و محل های کار و زندگی باید حلقه محاصره را بر
دشمن تنگ تر کنیم.
فرزندان و دوستان و همسرنوشتان مردم باید فورا آزاد شوند. به اسارت گرفتن
جوانان و معترضینی که نان، کار، آزادی می خواهند جرم جمهوری اسلامی را سنگین تر
خواهد کرد و جنبش ازادیخواهی را برای سرنگونی، جدی تر و مصمم تر می کند.
بعلاوه، میلیون ها انسان ازادیخواه ایرانی ساکن کشورهای مختلف خارج کشور هستند.
این لشکریان اگر بخواهند می توانند خیابان های پایتخت و شهرهای بزرگ اروپا و
امریکا را به لرزه در آورند. می توانند خواب راحت را بر چشمان نمایندگان جمهوری
اسلامی در سفارتخانه ها و کنسولگریهایشان حرام کنند. اگر جمهوری اسلامی همه
اسرای ما را آزاد نکند، لشکر عظیم ایرانیان خارج کشور می توانند لانه های
ارتجاع اسلامی در خارج کشور را فتح کنند و دربشان را ببندند.
ببینید بچه های ما در ایران ، خواهران و برادران ما با دست خالی و با سنگ،
روزگار تفنگ به دستان و چاقو کشان جمهوری اسلامی را سیاه کرده اند. در خارج
کشور دیگر نه تفنگی هست و نه گاز اشک آور. گیریم صدها نفر را دستگیر کردند.
گیریم دول همکار و هم جرم جمهوری اسلامی برای صدها نفر پرونده درست کردند. ولی
چه باک! اگر این کار را بکنند شریک جرم و جنایت و ادمکشی و به اسارت در آوردن
های جمهوری اسلامی اند. این ایرانیان مقیم خارج کشوراند که فردا این دولت ها و
پلیس شان را به جرم همدستی و همکاری و حمایت از قاتلات جمهوری اسلامی خواستار
محاکمه شان خواهند شد. فردای انقلاب ایران این ها بخشوده نخواهند شد و باید عرق
شرم و خجالتشان را پاک کنند!
پس ایرانیان خارج کشور این لشکر میلیونی کجا هستند؟ با صدور بیانیه و ابراز
همدردی و اظهار نظر در مدیای مجازی رفقا و دوستان اسیر ما ازاد نمی شوند. باید
فشار سراسری و هزاران و ده ها هزار نفری در خارج کشور بر مقرات جمهوری اسلامی
تشدید و گسترش یابد. فوج فوج این لشکر انسانهای آرزومند سرنگونی جمهوری اسلامی
به طرف پایتخت های کشورهای اروپایی و امریکا و کانادا و استرالیا سرازیر شوند و
درب سفارتخانه های دشمن را از پاشنه در آورند.
جنبش نان، کار، آزادی در داخل و خارج باید بهم بپیوندد. ایرانیان خارج کشور این
روزها وشب های بیم و امید نمی توانند و نباید راحت بخوابند. اما این کافی نیست.
باید برخیزند. همین امشب. همین فردا. همراه با همرزمانشان در سراسر ایران.
زنده باشید!
فایل صوتی را
از اینجا گوش کنید
|