تکیه گاه ما عزم و اراده خود و همبستگی جهانی است!

ریبوار احمد

سرانجام و علیرغم همهه فشارهای داخلی و منطقه ای و جهانی ای که برای ممانعت از برگزاری رفراندم مردم کردستان براه انداخته شد، رفراندم برگزار شد و مردم بر جدایی و استقلال مهر تاکید گذاردند. اما بدنبال آن حاکمان ناسیونال – شوونیست و قومگرا و همچنین دولتهای سرکوبگر و مرتجع همسایه و منطقه و جهان علناه اعلام میکنند که سرگرم تیزکردن چاقوهایشان برای زدن گردن این مردم هستند. مردمی که تنها گناهشان این است که پس از دهها سال رودررویی با ستم و سرکوب و فاجعه، برسر آینده مطلوب خود تصمیم گرفته است. آنچه در این میان از همه چیز بیشتر نفرت انگیزتر و لایق افشا و رسوایی بیشتر است، موضعگیری بیشرمانه شورای امنیت سازمان ملل است. شورایی که ریاکارانه تحت نام و ظاهر دمکراسی و حقوق بشر و صلح و امنیت جهانی، هرروزه آشوب جنگ و میلیتاریزم و کشتارجمعی در گوشه ای از این دنیا را برای ناامن کردن آن برپا میکند، با اتخاذ موضعی چنین ضدبشری و ضدحقوق بشر و حتی علیه دمکراسی خود نیز، افسار همه مرتجعین و زورگویان منطقه برای نشاندادن نیش و دندانهای خونین خود به مردم کردستان را رها کرد. دروازه رقابت برسر مجازات مردم کردستان توسط نیروهای قومپرستی چون عبادی و مالکی و پارلمان بغداد و دولت اردوغان و آخوندهای ایران را کاملا باز گذاشت. اما اگر این موضع شورای امنیت تنها این حقیقت را برای مردم کردستان روشن کرده باشد که برعکس تلاش و تبلیغات بیوقفه احزاب ناسیونالیست کردستان جهت توصیف دولتهای ابرقدرت و مرتجع و شورای امنیتشان بعنوان دوست و مدافع مردم کردستان و حقوق بشر، در حقیقت همگی اینها بانی و مسبب اصلی بربریت و ویرانگریها و کشتارهای وسیع مردم در سرتاسر جهان هستند، آنگاه بنظر من مردم کردستان نتنها متضرر نشده بلکه دستاورد بزرگی را هم بدست آورده اند. این دستاورد، بازشدن چشم و گوش این مردم دررابطه با خوشباوری بزرگ و عمیقی که نسبت به اینها داشتند، که بار سنگینی از روی دوش آنها را نیز برمیدارد.

امروز مردم کردستان برای عملی کردن نتایج رفراندم با مصافهای جدی روبرو و در مقابل تهدیدات بزرگی ایستاده اند. حاکمان فاشیست قومی و اسلامی عراق یکی پس از دیگری تصمیم برمحاصره و گرسنه نگه داشتن و تهدیدات علیه مردم کردستان میگیرند. ترکیه و ایران نیز در هیمن راستا بە مسابقە توسل به روشهای ضدانسانی پناه میبرند. احزاب ناسیونالیست کرد نیزکه از لابلای تحلیل وابراز نظرهایشان نشان میدهند که بازهم  تنها راهی که برای مقابله با تهدیدات و فشارها بنظرشان میرسد همان توسل و اتکا و دست بدامان دولتهای ابرقدرت شدن و کوبیدن بر در وزارت خارجه آنهاست. این راه برای مردم کردستان آشناست، آنهاییکه این راه را در پیش میگیرند بایستی گوش بفرمان این دولتها بوده و بگویند "ما جسوریم ما را مسلح کنید و از ما استفاده کنید"، همانگونه که دونالد ترامپ گفت. بدون شک این احتمال هم، مانند همیشه، وجود دارد که احزاب و رهبران ناسیونالیست کرد چه برمبنای اهداف خود و یا تحت فشار دوستان زورگوی ابرقدرت خود از بالای سر اراده و تصمیم مردم، برگزاری رفراندم را به وسیله ای برای معاملات و بندو بستهای خود تبدیل کنند. در این باره، آنها نبایستی تحت هیچ شرایطی مورد اعتماد قرار بگیرند. آنها بایستی این پیام محکم را از مردم کردستان دریافت کنند که تحت هیچ شرایطی اجازه ندارند از بالای سر اراده مردم تصمیم آنها برای استقلال را به وسیله معامله گری خود تبدیل کنند.

بدون شک این بمعنای مخالفت با و یا رد هرگونه مذاکره نیست. مذاکره و گفتگو میتواند بخشی از پروسه برقراری و تشکیل دولت مستقل کردستان باشد، و در این راه ممانعت از هرگونه جنگ و خونریزی و اعمال فشار برزندگی مردم که بتواند از طریق سیاسی و گفتگو و مذاکره بنتیجه برسد، بنفع همه مردم بوده و بدون تردید بایستی گامهای مناسب برای آن را هم برداشت. اما آنچه که بایستی اکیدا روی آن پافشاری کرد، این است که اولا، هیچگونه تعدیل از تصمیم و رای مردم کردستان برای استقلال و تشکیل دولتی مستقل قابل قبول نبوده و مشروعیت ندارد. دوماه هرگونه بندوبست پنهانی و پشت پرده محکوم بوده و هرنوع مذاکره برسر عملی کردن نتایج رفراندم که ضرورت یابد بایستی علنی و توسط نمایندگان مردم انجام شود. و نیز قبل از انجام هرگونه اقدامی بایستی موارد و موضوعات مورد مذاکره علنا اعلام شده و در سطح عمومی مورد بحث و اظهارنظر قرار گیرند.

 اما علاوه بر اینها و جدا از راهکارهایی که ناسیونالیزم کرد همیشه به آن پناه برده است، در برابر تهدیدات و تعدیاتی که حاکمان بغداد و دولتهای منطقه و جهان، مردم کردستان را با آن روبرو کرده است، کارگران و آزادیخواهان و ستمدیدگان کردستان امید و دروازه بسیار بزرگتر و مثمرثمرتر و پرافتخارتر و مورد اعتمادتری هم پیش رو دارند. آنهم، مردم آزادیخواه و بشریت متمدن و جنبش کارگری و آزادیخواه و سوسیالیست و انساندوست سرتاسر جهان است. آنها انتظار دریافت هیچ باجی از مردم کردستان را ندارند و در انسانیت و آزادیخواهی خود را همسرنوشت و همراه مبارزات مردم کردستان میدانند. امروز روزیست که بایستی به این دنیای متمدن روی آورد و برای دفاع از مردم کردستان آنها را فراخوان داد. این نیرو اگر فعال شود و بمیدان بیاید میتواند شورای امنیت و میلیتاریزم آمریکا و ابرقدرتهای دیگر و فاشیستهای بغداد و تهران و آنکارا را بزانو درآورد. همین نیرو بود که در جنگ آمریکا علیه عراق دولتهای بوش و بلیر را تحت فشار شدید گذاشت. همین نیرو بود که در شرایطی که تمامی این دولتها مشتاقانه در انتظار شکست مقاومت کوبانی، که با کمترین و ابتدایی ترین سلاحها بیش از چهل روز علیه بربریت داعش بپاخاسته بودند، روزشماری میکردند. همان زمان بود که مردم آزادیخواه جهان در سرتاسر این کره خاکی برای حمایت از این جنگ مقاومت بخیابانها ریختند. همین نیرو و حمایت بود که به عامل فشارافکار و انظار عمومی علیه دولتهایی تبدیل شد که ریاکارانه بر طبل جنگ علیه داعش میکوبیدند. تحت فشار این نیرو بود که درحالیکه همین دولتها در انتظار شکست مقاومت کوبانی و وقوع یک فاجعه بزرگ انسانی و تبدیل آن به وسیله ریاکاری در مورد حقوق بشر و نشاندادن بازوی میلیتاریز خود بودند، ناچار به تغییر سیاست خود بمنظور قاپیدن دستاوردهای پیروزی مردم کوبانی گشتند. اگر پیغام و فراخوان مردم کردستان بگوش بشریت آزادیخواه جهان و بویژه درعراق و ترکیه و ایران رسانده شود، این نیرو قادر به بستن دست دولتهای مرتجع در مجازات قلدرمنشانهه مردم کردستان خواهد بود.

اما مردم کردستان همزمان با این، و برای اینکه بتوانند اراده ای از خود نشان دهند که شایسته چنین حمایتی باشد، بایستی قبل از هرچیز عزم و اراده قدرتمند و آزادیخواهانه خود را بنمایش بگذارند. بایستی هم در سطحی عمومی و توده ای در صحنه سیاسی باشند و هم برای دفاع از خود و سرنوشت و امنیت خود، مسلح و متشکل باشند. بایستی با صفی مسلح برای مقابله با یورش وحشیانه نیروهای اسلامی و برای جنگی در دفاع از خود آماده سازیم. دقیقا همان کاری که مردم کوبانی کردند. تجربه کوبانی نشان داد که این کار نتنها شدنی ست بلکه مطمئنترین راه است. ضروریست به تمامی جهان نشان دهیم که ما میخواهیم تصمیم خود را با دستهای خود عملی کنیم. ما میخواهیم دولتی آزادیخواه، سکولار و غیرقومی برای همگی ساکنین کردستان جدا از هرگونه تعلق قومی و دینی و مذهبی تشکیل دهیم که بطوری یکسان با همه شهروندان رفتار کرده و حقوق مساوی برای همگان را، بدون قیدو شرط، تامین و تضمین نموده و برسمیت بشناسد. بایستی به تمامی جهان نشان دهیم که در منطقه ای که ابرقدرتها و دولتهای مرتجع محلی با رهاکردن انواع دارودسته های قومی و مذهبی حمام خون راه انداخته اند، مردم کردستان با شعار "نه قومی نه مذهبی، زنده باد هویت انسانی" میخواهند اراده و تصمیم خود را عملی کرده و دولتی مستقل و آزادیخواه تشکیل دهند. در این باره بایستی آمادگی کاملی برای مقابله و خنثی کردن تلاش و طرحهای ناسیونالیزم کرد که میخواهد با استقرار دولتی مرتجع و قومپرست و مذهبی، تجربهه فاجعه بار و شکست خورده عراق پس از سرنگونی رژیم بعث را در کردستان تحت نام "دولت جمهوری کردستان دموکراتیک پارلمانی فدرال مدنی!" تکرار کند. چنین دولتی با هرنوع پوشش و با هرنامی آراسته شود، باز هم هیچ فرقی با آن جمهوری فدرال پارلمانی قومی و اسلامی و طایفه ای عراق نخواهد داشت که بیش از ١٤ سال است توده های کارگر و مردم آزادیخواه تاوان و هزینه سنگینی برای آن میپردازند.

تاکید بر این پیغام و فراخوان و نشاندادن عزم و اراده توده ای برای عملی کردن آن، و همزمان روی آوری به بشریت آزادیخواه جهان برای جلب حمایت از مردم کردستان و اراده و حقوقشان، نتنها بهترین تضمین برای شکستن دست هر دولت و گروهی ست که بخواهد مردم کردستان را مجازات کرده و بر اراده شان بتازد، بلکه همزمان نیز بازشدن دریچه بزرگی برروی مردم جهت عملی کردن تصمیم رفراندم، و همچنین باعث افزایش قدرت آنها برای پایین کشیدن احزاب قلدر و ستمکار و میلیشیای کرد خواهد بود. آنهنگام افق تشکیل و بنیان نهادن دولتی آزادیخواه و متکی بر ارادهه مستقیم مردم برای همگی ساکنین کردستان بدور از هرگونه تعلق قومی و مذهبی و دینی بروی مردم گشوده خواهد شد. دولتی که دولت تمامی شهروندان بوده و غیر از همشهری بودن و تساوی حقوق همگان، هیچ هویت دیگری را برای هیچکسی قائل نخواهد داشت. شکی در این نیست که این از حمایت بزرگ و وسیع بشریت آزادیخواه و جنبشهای برابری طلب و مترقی برخوردار خواهد بود و افق پیروزی آن را تضمین و روشنتر نیز خواهد کرد.

٢٧سپتامبر ٢٠١٧

ترجمه از کردی: بهزاد یونسی