|
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست (خط رسمی)
اول مه، نماد هویت و استقلال طبقاتی کارگران!
بزرگداشت اول مه، روز کارگر در ایران و جهان تلاشی است برای بازگرداندن هویت طبقاتی و انترناسیونالیستی این روز و تاکید بر همسرنوشتی طبقه کارگر در مقابل طبقه بورژوا در جامعه بشری امروز. سرمایه داری جهانی در دهه های اخیر تلاش کرده است که جامعه طبقاتی و جایگاه طبقه کارگر بعنوان سازندگان جامعه و سرمایه داران بعنوان استثمارگران را مخدوش و همه باهم کند. حتی در خیلی جاها، کارگر، کاریاب، کارپذیر و فقرا یا در ادبیات جمهوری اسلامی مستضعف نامیده می شود و سرمایه دار و کارفرما را کارآفرین می نامند. اول مه قبل از هر چیز گفتن نه محکم به نظام سرمایه داری و ابراز وجود طبقه کارگر بمثابه طبقه جهانی واحد در مقابل سرمایه داری و کل نظام آن است. اول مه ۹٦ ( ۲۰۱٧ ) در ایران همچون دیگر نقاط جهان، صرفنظر از کمیت و کیفیت، تلاشی با این هدف بود که جامعه طبقاتی است و طبقه کارگر با طبقه سرمایه دار هیچ وجه مشترک و منافع مشترک ندارد. نه کشور، نه ملیت، نه قومیت، نه زبان، نه جنسیت و نژاد و دین و مذهب نمی تواند این دو طبقه را دارای وجه مشترک و منفعت مشترک کند. صرف اینکه بورژوازی جهانی در اکثر کشورها با فشار جنبش کارگری، این روز را برسمیت شناخته و حتی وانمود می کند به آن احترام میگذارد، نشان از موقعیت قدرتمند طبقه کارگر در سراسر جهان و در هر کشوری است. به همین دلیل است که در بسیاری کشورها مراسم های بزرگداشت اول مه، روز کارگر را دولت مستقیما در آن دخالت می کند. در کشورهای غربی احزاب بورژوایی دولتی یا در اپوزیسیون به نام سوسیال دمکراسی یا چپ و در ایران وزارت کار و نهادهای دولتی مانند خانه کارگر این وظیفه را برعهده می گیرند. این در ادامه همان تلاشی است که می خواهند بگویند دولت در نظام سرمایه داری دولت همگان است و طبقه کارگر از این قاعده مستثنی نیست. تلاش میکنند طبقه کارگر را به جای مراسمات مستقل خود و حفط اسقلال سیاسی و طبقاتی به دنبالچه احزاب بورژوایی و در ایران به دنبالچه این و آن جناح جمهوری اسلامی بکشانند و دامنه اعتراض کارگری را در چهارچوبه نظام و حاکمیت بورژوازی محدود و کنترل کنند. اول مه روز کارگر در ایران، این حقه بازی بورژوازی را بخشهایی از طبقه کارگر بخصوص کارگران آگاه با شعارها و طرح مطالبات اقتصادی و سیاسی و با تحریم و افشای مراسمهای دولتی جواب دادند. حتی در مراسم خانه کارگر جمهوری اسلامی در تهران، که هر سال بسیار حساب شده و کنترل شده ترتیب داده میشود، کارگران سخنرانی روحانی رئیس دولت سرمایه داران را که تلاش کرد کارگر پناهی کند، با شعارها و طرح مطالبات خود پاسخ دادند و بارها سخنرانی او را قطع کردند. بعلاوه ما شاهد راهپیمایی، تجمع و برگزاری مراسم های اول مه با حضور بخشی از فعالین کارگری جلو مجلس، راه پیمایی کارگران و خانواده هایشان در سنندج، مراسم کارگران خباز سنندج در محل سندیکا، مراسم کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه توسط اعضای سندیکایشان در پایانه ی آزادی، اجتماعی از کارگران در پارک چیتگر کرج، تجمعاتی از کارگران ساختمانی مریوان، کامیاران و سقزو گردهمایی هایی از کارگران و خانواده هایشان در محافل و پاتوق های کارگری بودیم. همچنین به مناسبت بزرگداشت روز کارگر (اول مه)، فعالین و تشکل های کارگری مستقل از دولت، با طرح قطعنامه و بیانیه هایی ادعانامه ی طبقه کارگرعلیه سرمایه داری و مطالبات فوری کارگران را مطرح کردند. این تلاش ها در شرایط استبداد و سرکوب دولت بورژوایی ایران و در میان گرد و خاک تبلیغاتی و ریاکاری کارگر پناهی آن، تلاشی است که باید به آن ارج نهاد و دست کارگران آگاه و فعالین کارگری سوسیالیست و کمونیست را فشرد. در این روز علاوه بر ایران در کشوهای مختلف جهان از ترکیه تا انگلستان، از روسیه و آلمان تا سوئد و فرانسه و... کارگران، اتحادیه های کارگری، جریانات چپ و... در میادین شهرهای مختلف، در خیابانها و ... با طرح شعارها و در دست داشتن باندرولهای مختلف، با سخنرانی ها و رژه و تجمعات مختلف به استقبال اول مه رفتند. اعضا و فعالین حزب حکمتیست در کشورهای مختلف از ترکیه و شهرهای آلمان، تا لندن، یوتبوری، بروکسل، اسلو، کپنهاگ و...در مارشهای اول مه شرکت کردند. در این مراسمها فعالین حزب حکمتیست با حمل عکسهای مارکس و شعار کارگران جهان متحد شوید، با طرح موقعیت طبقه کارگر در ایران و با پخش اطلاعیه تشکیلات خارج حزب بمناسبت اول ماه مه، بر ضرورت همبستگی جهانی و بر ضرورت انقلاب کارگری در مقابل بورژوازی تاکید کردند. با از سر گذراندن اول مه امسال، ما همچنان شاهد حضور و ابراز وجود طبقاتی طبقه کارگر در مبارزات اقتصادی و سیاسی و بهبود شرایط کار و معیشت و زندگی خواهیم بود. طبقه کارگر تنها در یک روز سال نیست که خود را به مثابه طبقه ای واحد می بیند. جنگ کار و سرمایه جنگی دایمی و تعطیل ناپذیر است. طبقه کارگر در این جدال طبقاتی همیشگی، آگاه تر و متحد و متشکل می شود و همبستگی طبقاتی به مثابه طبقه ای واحد را تقویت می کند. در دل این جدال، کارگران آگاه و کمونیست و سوسیالیست، افق انقلاب کارگری؛ کسب قدرت سیاسی و برقراری حکومت کارگری را حتی یک لحظه از جلو چشمان طبقه کارگر دور نگه نمی دارند. با این افق است که طبقه کارگر به ضرورت تحزب کمونیستی خود پی برده و این ابزار قدرت را می سازد.
زنده باد همبستگی طبقاتی و جهانی کارگران زنده باد تحزب کمونیستی طبقه کارگر حزب حکمتیست - خط رسمی ۱٤ اردیبهشت ۹٦ (٤ مه ۲۰۱٧)
|
