|
در نوزدهمین سالگرد ترور شاهپور و قابیل، زبونی تروریسم اسلامی در کردستان..
عبدلله محمود
نوزده سال پیش، شما توسط یک باند کثیف و جنایتکار اسلامی ترور شدید. شما توسط کسانی ترور شدید، که منشاءآن ترور از طرف حکومت کردی بالاخص از طرف حزب دمکرات کردستان عراق(پارتی) برنامه ریزی گردیده بود... نوزده سال است که نیستید. نوزده سال در میان مردم دیده نمیشوید. دیگر در کنار بی خانمان ها پیدایتان نمیشود. در میان آوارگان و زندگی آوارگی، در کنار اعتراضات صدها هزار آواره، دیگر نیستید. اول ماه مه ها یکی پس از دیگری سپری میگردند، سازمانده و نمایندگی آن را دیگر شما نمیکنید، سخنگویان اول ماه مه ها و رهبران کارگری از توانایی ها شما بی بهره گشته اند. این دیگر شما نیستید که نوشته و پیامهایتان را تقدیم کنید. در مقابل تصاویر میدیاهای کردستان، در صف اول جنبش برابری طلبی زنان، اسلامی ها و مرتجعین کردستان را به لرزه وا نمیدارید و توطئه های کثیفشان را افشا نمیکنید. دیگر شما در اربیل و دیانه، بازیان و راپه رین، سلیمانیه و ... در تجمعات رهبران کارگری و مردمی شرکت نمیکنید. سایه جنگ داخلی و جنگ قدرت درون بورژوازی کورد، یک کابوس همیشگی میباشد و شما اینجا نیستید تا علیه آن در صف اول مخالفین جنگ بایستید و بگویید: نه. شما در خیل عظیم بیکاران و تهیدستان نیستید تا آنها را رهبری کنید. در اعتراضات توده مردم علیه بی حقوقی و حقوق های معوقه دیگر صدایی از شما نیست. در جلسات حزبی و گرامیداشت تشکیل این حزب، نیستید تا تریبون آن را در دست بگیرد.شما در گرامیداشت ۱٧ شوبات ها حضور ندارید. شما و کسانی مثل شما، دیگر تهدیدی برای اداره حفاظت اربیل و دیانه و ... نیستید. همه اینها آن خلاء هایست که شما بعد از رفتنتان به جا گذاشته اید. اگر کسی سوال میکند که کجایند کمونیستها؟ خیلی از آنها اسیر شهامت و جسارت پیگیرانه شاهپور و قابیل میباشند. کدام یک از جنبشها از جنبش علیه بیکاری و اعتراض علیه فلاکت و بی خانمانی، تا اردوگاه آوارگان و جنبش برابری خواهانه زنان، میتوانند نبود حضور آنها را نادیده بگیرند. از نفرت علیه جنگ مسلحانه حاکمیت، جنبش علیه کهنه پرستی و ارتجاع اسلام سیاسی، تا جنبش ترقی خواهانه جامعه و جنبش علیه حاکمیت دزد و مافیای نظامی بورژوازی کورد.. در همه آاین عرصه ها جای خالی و نقش و کاریزمای رهبری آنها به چشم میاید. گم است. رفتن نابهنگام آنها توسط دستان کثیف اسلامیون و آخوندهای مزدور شده توسط حاکمیت، آزاری است که هیچ وقت التیام نمی یابد، اما هنوز امید و آروزی تمام جنبشهای اجتماعی مانند کارگران و زنان و جوانان و انسان دوست و دوستداران زندگی، امید و آروزی بود که شاهپور و قابیل برای آن مبارزه کردند و در این راه جانباختند. تا آن روز نیز دنیای نابرابر و ستمگر سرمایه داری، یاد جسارت و بزرگی آن مبارزین و خیال و آروزهای انسانی شاهپور و قابیل برای یک دنیای آزاد و برابر و سعادت برای انسانها برای همیشه زنده میماند. زنده باد یاد مبارزه طلبی تان
ترجمه از کردی: وریا نقشبندی این مطلب در نشریه "بو پیشه وه" شماره ٢ منتشر شده است
|
