|
دست ناسیونالیسم و قوم پرستی از جنبش های آزادیخواهی کوتاه!
مظفر محمدی
ازنظر ناسیونالیسم کرد در هردو بخش کردستان، اقدام ازادیخواهانه و انساندوستانه مردم شهرهای کردستان ایران، تاییدی بر قوم گرایی و تقدیس ملی گرایی است. از نظر ناسیونالیسم کرد، حمایت مردم شهرهای کردستان ایران بویژه سنندج از مبارزات قهرمانانه زنان و مردان کوبانی و یا حتی اعتراض به دستگیری عبدالله اوجلان با همکاری دستگاه های جاسوسی دول مرتجع منطقه هم، نشانه قوم گرایی این مردم است! این ادعا، توسط کارگران و زحمتکشان و کمونیست های کردستان، بشدت مذموم و محکوم و توهینی به حرمت و آزادیخواهی مردم کردستان نامیده می شود. حمایت مردم کردستان ایران از رفراندوم، احترام به رای اکثریت مردم کردستان عراق برای تعیین سرنوشت خویش است. و این جوابی به همه مخالفان این رای از شورای امنیت سازمان ملل تا دول مرتجع منطقه از جمله جمهوری اسلامی است. ناسیونالیست های کرد، با اشاره به چند پرچم و شعار اینجا و آنجا در تجمعات چند ده هزار نفری در شهرهای کردستان، میخواهند مهر قوم پرستی و ملی گرایی به این تحرکات انسانی و آزادیخواهانه بزنند. و این تلاشی عبث و شرم آور است. سنت آزادیخواهی و انساندوستی در کردستان ایران، ریشه در جنبشی انقلابی و رادیکال سوسیالیستی و کمونیستی دارد که بیش از سه دهه است، نسلی از کارگران کمونیست و فعالین سوسیالیست و آزادیخواه، مدافعین برابری زن و مرد، حامیان حقوق کودک، دفاع از محیط زیست و غیره در کردستان ایران، پرورش داده است. نسلی که هیچ سر آشتی با تبعیض و تقسیم انسان بر اساس جنسیت، ملیت، زبان و نژآد ندارد و با آن بیگانه است. کردستان هم مانند همه جوامع بشری امروز جامعه ای طبقاتی است. در یک صف، بورژوازی کرد است که در تمام طول حیات جمهوری اسلامی نقش دوگانه خود را بازی کرده است. از طرفی با بورژوازی حاکم و دولتش جمهوری اسلامی حشر و نشر دارد و در مجلس اسلامی و نهادهای قومی مانند جبهه متحد کرد، کردهای مقیم مرکز، فراکسیون نمایندگان کرد در مجلس اسلامی وغیره دست در دست هم و شریک است. از طرف دیگر از ناسیونالیسم و قوم گرایی و باد زدن احساسات قوم پرستانه، بعنوان عامل فشاری بر جمهوری اسلامی برای معامله و سهم بری بیشتر در قدرت و ثروت استفاده می کند. بورژوازی و احزاب ناسیونالیست کرد، به همین اعتبار بگونه شرم آور و مذبوحانه ای سعی دارد به هر تحرک اجتماعی و آزادیخواهانه چه علیه جمهوری اسلامی و از جمله حمایت مردم کردستان از رفراندوم در کردستان عراق و رای مردم، مهر قومی و مذهبی بزند. در صف مقابل، جنبش سوسیالیستی و آزادیخواهانه ی کارگران و مردم زحمتکش کردستان است که همزمان با مبارزه مستقل خود علیه جمهوری اسلامی و حامیانش در میان ناسیونالیستهای کرد درون این رژیم، با جریانات ناسیونالیستی و قوم پرستانه در اپوزیسیون هم در جدالی دایمی است. کمونیسم و آزادیخواهی در کردستان به ناسیونالیسم کرد اجازه نخواهد داد، جامعه کردستان را با سموم قوم پرستی و سنی گری آلوده کرده و هم سرنوشتی طبقاتی کارگران و همبستگی مبارزاتی مردم کردستان با طبقه کارگر و همه ازادیخواهان ایرا ن علیه جمهوری اسلامی را، آلوده کند. در تاریخ این دوره مبارزات آزادیخواهانه و رفاه طلبانه مردم کردستان ما شاهد تقابل این دو جنبش بوده ایم. کمونیست ها، آزادیخواهان و مردم مبارز کردستان ایران حمایت خود از همسرنوشتان خود در کردستان عراق را تا رسیدن به استقلال و برپایی یک حکومت غیرقومی و غیر مذهبی ادامه خواهند داد. مردم کردستان ایران شاهد بیش از دو دهه حاکمیت بورژوازی کرد و احزاب ناسیونالیست آن بر مردم کردستان عراق و تاراج داراییهای این جامعه بوده اند. استقبال این مردم استقبال از تداوم حاکمیت ناسیونالیسم کرد بر کارگران و زحمتکشان کردستان عراق نیست. پرچمی که ناسیونالیستهای کرد در تجمعات مردم در شهرهای کردستان ایران بلند کردند و یا زنده بادی که گفتند، مطلقا ربطی به حمایت تجمعات بزرگ مردم از رای مردم کردستان عراق ندارد. سوسیالیست ها و طرفداران ازادی و برابری باید اینگونه تمهیدات فرصت طلبانه ی قوم پرستان در صفوف مبارزات آزادیخواهانه مردم را حاشیه ای و افشا کنند و اجازه ندهند جنبش آزادیخواهی مردم را با شعارهای قومی و مذهبی لوث کنند. همچنین مردم کردستان ایران با تجمعات بزرگ خود نشان دادند که هر گونه تهدید و اخلال در پروسه آزادی رای مردم کردستان عراق را محکوم می کنند. حمایت کارگران و زحمتکشان و جنبش آزادیخواهی در کردستان ایران همچنین، جمهوری اسلامی را در تهدیدات خود علیه رای مردم کردستان عراق بسیار محتاط می کند. برای جمهوری اسلامی آسان نیست از مرزهای کردستانی که به حمایت از رای مردم کردستان عراق برخاسته است، برای هر گونه تعرض و دخالت استفاده کند. و این مایه دلگرمی کارگران و مردم زحمتکش کردستان عراق برای پافشاری بر اجرای رایشان و جلوگیری از هرگونه معامله بر سر این رای با دولت مرکزی عراق و یا به بهانه مخالفتهای دول بورژوایی بین المللی و منطقه، برای استقلال و تشکیل حکومتی از پایین و توسط شوراهای کارگران ومردم است. زنده باد همسرنوشتی طبقاتی کارگران زنده باد همبستگی مبارزاتی مردم آزادیخواه
مهرماه ۹٦ ( اکتبر ۲۰۱٧)
|
