|
اخبار عوارض بمبارانهای موصل چرا منتشر نمی شود؟
محمد فتاحی
چه کسی در خلوت خود میتواند جنگ یک ائتلاف بین المللی با شرکت شصت کشور به رهبری امریکا را پیش خود تصویر کند که هیچ خبری از تاثیرات صدهزار بمب آن به بیرون درز نمیشود؟ (گزارش خودشان از پنجاه هزار بمب در شش هفته اول گفته بود.) طبق ادعای روسای جهان "دمکراسی" دو میلیون نفر قبل از شروع جنگ در موصل سکونت داشته اند. چه تعدادی از این مردم در اثر بمباران های "هوشمندانه" کشته و یا زخمی و یا خانه های شان ویران شده است؟ کسی گزارشی می شنود؟ زخمی ها دکتر و درمانی دارند؟ آوارگان سرپناه و کمپی و بی همه چیزان چیزی بر سفره نداشته شان؟ به عنوان خواننده این سطور، از خودتان می پرسید چرا مدیای "آزاد" یک ائتلاف جهانی سکوت سازمان داده اند؟ از خود پرسیده اید چرا در مدت دو سال و اندی که امریکا و متحدینش مشغول جلب دول به شرکت در ائتلاف شان بودند و مقدمات یک جنگ جهانی در موصل را فراهم میکردند، چرا حتی یک بیمارستان و یک کمپ برای مردم زخمی و آواره فراهم نکردند؟ بعد از هر زلزله ای تمام اخبار از عزیمت تیم های پزشکی و بیمارستان سیار و امدادرسانی به زلزله زدگان گزارش میدهند. از خود پرسیده اید که واقعا عوارض خونین و ویرانگر یک ائتلاف شصت کشوری برای بمباران یک شهر حتی از عوارض انسانی یک زلزله هم کمتر است؟ آنها که اشک دروغین برای حلب میریزند میتوانند به کسی توضیح دهند در موصل مشغول چیستند؟ در مقابل اما همه ما از جابجایی در مواضع نیروهای درگیر در آن مطلع هستیم. اول قرار نبود مردان مسلح مسعود بارزانی وارد شهر شوند. قرار نبود ترکیه از موضع تقابل با دولت عراق عقب بکشد. قرار نبود نیروهای حشد الشعبی هوادار جمهوری اسلامی جایی نزدیک شوند... خیلی چیزهای دیگر قرار نبود اتفاق بیفتد و گزارش شان را شنیدیم. امروز پیشمرگه های بارزانی صاحب برو بیا شده اند، حشدالشعبی مسیر احتمالی عبور داعش به سوریه را گرفته و خود بخشی از نیروی ارتش عراق شده است. ترکیه از مسیر نزدیکی به روسیه و جمهوری اسلامی و سوریه، امروز با دولت عراق هم وارد بده بستان و دوستی شده است... از خود پرسیده اید چرا همین امروز هیچ تلویزیون رسمی جهان دمکراسی حتی به این مسائل نمی پردازد؟ اصلا از خود پرسیده اید که در حالیکه عربستان و ترکیه با همدستی مسعود بارزانی در یک نقشه فکر شده اول موصل و بعدا از طریق مسعود بارزانی شنگال را هم تحویل داعش دادند، حالا هم از اولین نیروهای شریک در ائتلاف بین المللی علیه داعش شده اند؟ از خود پرسیده اید چرا در حالیکه عربستان و ترکیه و قطر از حامیان اصلی داعش بوده اند، کسی در این ائتلاف، در مسیر سازماندهی جنگ موصل خواهان قطع و حمایت آنها از داعش نشد؟ پاسخ سرراست این سوالات در یک واقعیت حاشا ناپذیر نهفته است؛ جنگ موصل نه علیه تروریسم و نه علیه داعش بلکه اساسا ادامه کشمکش قطب های مختلف ارتجاع بین المللی برای تغییر آرایش سیاسی-اقتصادی دنیا و برای گسترش دامنه و درجه نفوذ و قدرت خودشان در سطح بین الملی است. منشا یارگیری ها به بهانه جنگ موصل ادامه کشمکش در بحران خاورمیانه است که شروع آن حمله به عراق و بعدا لیبی و سوریه است. دول اصلی درگیر در این بحران ها خود تروریست ترین های جهان و سازمانده تمام تروریست های غیر دولتی در این منطقه اند. به همین دلیل است که ما میگوییم که سرنوشت موصل به هر جایی بکشد، همین پروسه جنگ در موصل پروسه تولد وحشی ترین های جانی تر از داعش در متن همین کشمکش های ملی و قومی و مذهبی است که به اسم عرب و کرد و ترک و شیعه و سنی و آن دیگری است. قدرت سنی گری مدتهاست که بیدار شده و توسط عربستان و بقیه دارد سازمان می یابد. قدرت شیعه هم با قوی تر شدن دولت سوریه و عراق در دوره اخیر میرود تا درنده تر از قبل عمل کند. بشریت در نه فقط این منطقه بلکه در کل جهان اگر کماکان مات و منگ بماند، معلوم نیست بویژه با روی کار آمدن ترامپ در امریکا و ترامپ های بعدی در اروپا چه سرنوشتی پیدا میکند. در مقابل چنین آینده ای، این فقط راست در ابعاد جهانی نیست که امیدش را به اراده متحد "جهان آزاد" بسته است. در قطب "چپ" هم تعداد آنها که همین جنگ موصل را گامی در جهت رهایی به ما می فروشند و حضور ائتلاف را خبر خوشی برای امت ارزیابی میکنند، کم نیست. یادمان نرفته است که این چپ حمله هوایی قدرت های غربی به لیبی را اقدامی در جهت انقلاب و وحوش غربی حاضر در سوریه را هم عین نیروهای انقلاب به ما معرفی میکردند. امروزه در جنگ موصل، بعضی ها پا را فراتر گذاشته، به نمایندگی از طرف ائتلاف، ما را دلداری میدهند که نگران موصل نباشیم، چون مردم در آنجا در پروسه "رهایی" تنها ممکن است لطماتی نصیب شان شود! سکوت مدیایی مربوط به موصل البته به نفع موضع اخیر هم هست، چون هرچه باشد، عوارض جنایی بمباران ها را فعلا کسی نمیداند.
|
