|
کوبا
منصور حکمت
مقدمه: نوشته زیر توسط منصور حکمت در سال ١٩٩٤ در مورد کوبا نوشته شده. ایننوشته زیر عنوان ستون اول در نشریه شماره ١٥ انترناسیونال منتشر شده است. سایت حکمت عنوان کوبا را برای آن گذاشته است که بتوان در سایت راحت پیدایش کرد. آنرا در این شماره کمونیست به مناسبت مرگ کاسترو درج و توجه خوانندگان نشریه را به آن جلب میکنیم.
ايده اشغال کوبا و سرنگونى کاسترو نه فقط در محافل دست راستى کوبايى هاى ساکن فلوريدا، بلکه در درون هيات حاکمه آمريکا يک آرزوى ديرينه است. با سقوط شوروى و بلوک شرق، تعيين تکليف کوبا بعنوان يک "کانون کمونيستى" در يک وجبى خاک آمريکا به بالاى دستور رانده شد. موج اخير هزاران پناهنده قايق نشينى که به مخاطره آميزترين شکل، آويخته بر امواج اقيانوس اطلس، به سوى آمريکا هجوم آوردند، بار ديگر مساله کوبا را به صدر رسانه هاى آمريکايى و غربى راند. رسانه ها و سياستمداران آمريکايى تلاش ميکنند کوبا را يک هائيتى ديگر جلوه بدهند. ميگويند مردم از "استبداد" به تنگ آمده کوبا دمکراسى و بازار ميخواهند و رندانه ميپرسند که آيا مدارا با کوبا و در همان حال فشار به هائيتى و تدارک اشغال نظامى آن، يک تناقض در سياست آمريکا نيست؟ جالب اينجاست که در ميان موج جديد مهاجرين به دريا زده کوبايى هنوز يکى پيدا نشده است که علت اقدام خود را نبود "دمکراسى" در کوبا ذکر کند. همه بدون استثنا از فشار اقتصادى سخن ميگويند. بعضى به روشنى و صراحت حتى در سواحل فلورايدا و جلوى دوربين شبکه هاى تلويزيونى آمريکا، از موازين اجتماعى، حرمت شخصى و ايمنى نسبى خود در کوبا سخن ميگويند و تحريم و محاصره اقتصادى توسط آمريکا را عامل مشقات خود ذکر ميکنند. واقعيت اينست که کوبا به همان اندازه که نسيمى از انديشه سوسياليستى در آن وزيده است، از نظر همه شاخصهاى تمدن انسانى، از سواد تا حرمت شخصى و حتى دخالت مردم در زندگى سياسى، ميتواند يک مدل آرمانى براى خود جامعه آمريکا باشد. در مواجهه اخير کاسترو پيروز شد، اما تهديد آمريکا بالاى سر کوبا جدى است. بايداين تهديد را خنثى کرد. --- اولين بار در شهريور ١٣٧٣، سپتامبر ١٩٩٤، در شماره ١٥ انترناسيونال منتشر شد. مجموعه آثار منصور حکمت جلد هشتم صفحات ٢١٧ تا ٢١٨ انتشارات حزب کمونيست کارگرى ايران، چاپ اول نوامبر ١٩٩٧
|
