|
حزب کمونیست کارگری حکمتیست(خط رسمی)
به پیشواز ۱٦ آذر!
۱٦ آذر روز دانشجو در ایران اگر چه با گرامی داشت یک واقعه تاریخی تداعی می شود، اما این روز دیگر بندنافش تنها به یک گذشته دور وصل نیست. تلاش برای کنترل دانشگاه و مبارزات دانشجویی و نگاه داشتن آن در سنت بورژوایی و اسلامیش که سنتا به عهده انجمن های اسلامی بعنوان نهادهای جاسوسی و سرکوب در دانشگاه ها، دفتر تحکیم وحدت بود، تلاشی است به عمر حاکمیت جمهوری اسلامی. اما ۱٦ آذر ۱۳٨٦ و عروج دانشجویان سوسیالیست و چپ ورق را برگردانده و مهر خود را بر این تاریخ زد. دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب با بر افراشتن پرچم "دانشگاه پادگان نیست" و "زنده باد آزادی – برابری"، یک نقطه عطف و مهر سنتی دیگر را بر تاریخ جنبش دانشجویی در ایران زد. دانشگاه در ایران، همیشه تریبون و سنگر اعتراض جامعه بوده و امسال نیز باید این تریبون و سنگر را حفظ کرد. امروز بیش از هر دوره ای دانشجویی که به امید دست یابی به تحصیل و مهارت و تخصص، برای قرار گرفتن در موقعیت مناسب تری در بازار کار، به آینده خود، به آینده جامعه، و به نقشی که میتواند در آن ایفا کند، نگاه میکند، در افق خود جز بیکاری، بیگاری، خصوصی تر شدن و گران تر شدن دسترسی به آموزش و پرورش، و دور تر شدن آن از دسترسی فرزندان خانواده های کارگری، و اعضا خانواده های محروم و فقر زده، چیز بیشتری نمی بیند. این شرایطی است که امروز دانشجوی خوشبین به آینده، خوشبین به تغییر و پیشرفت و بهبود، در آن به پیشواز ۱۶ آذر میرود. این شرایطی است که در آن، در صف مقابل، هیئت حاکمه ایران، از دفتر ریاست جمهوری تا دفتر ریاست دانشگاهها، و تا وزارت اطلاعات، تلاش میکنند به جنگ روز دانشجو، بروند. تا چشم دانشجو را از قدرت دیدن این افق کور بهبود و پیشرفت، تماما کور کنند. کاری که قادر به انجام آن نیستند و در عوض روی ارعاب و ترساندن، حساب باز میکنند. امروز تخاصم با عربستان، جنگ و ناامنی در خاورمیانه، اهمیت ایران در تحرکات میلیتاریستی در خاورمیانه، به صدا درآوردن ناقوس قومگرایی و تفرقه قومی و مذهبی بر فراز سر جامعه و خطر قومی شدن و تکه پاره شدن جامعه، که حکومت خود یک فاکتور دامن زدن به آن در سطح منطقه است، قرار است به کمک حاکمیت بیاید تا دانشجوی معترض نسبت به فاجعه بیکاری و بیگاری در ایران را، تا دانشجوی متعرض به تبعیض جنسی و بی حقوقی زن، تا دانشجوی متعرض به گرانی و عقب ماندگی شرایط تحصیل و زندگی، تا دانشجوی معترض به استبداد، به ناسیونالیسم و قوم پرستی، به تفرقه مذهبی، دانشجوی آزادیخواه را، ساکت کند و در انتظار رفع موانع سیاسی، بیش از این در انتظار بگذارد. دانشجو در ایران، ۱۶ آذر های پنج دهه قبل، و بخصوص آخرین آن، عروج دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب را تجربه کرده است. سنت اعتراض، اعتراض سراسری، اتحاد حول آزادی و برابری، سنت دفاع از حقوق جهانشمول انسان، سنت نه به قومی و مذهبی کردن دانشگاه و جامعه در دانشگاههای ایران، سنتی قوی و ریشه دار است. نه وزارت اطلاعات و نه نئوتوده ایسم و نه دفتر تحکیم و انجمن اسلامی، قادر به زیر خاک کردن این سنت قوی چپ و آزادیخواهانه و برابری طلبانه در دانشگاهها نبوده و نیستند. نباید اجازه داد که صدای اعتراض دانشجوی متعرض، متحد، خوش بین و خواهان بهبود و تغییر، دانشجوی آزادیخواه زیر فشار ارعاب خاموش شود. باید به پیشواز ۱۶ آذر رفت! باید در مقابل دشمنان سنت اعتراضی در دانشگاهها، سنت اتحاد، سنت آزادی و برابری که صدای آن یک دهه قبل در سراسر دانشگاههای ایران بلند شد و مهر خود و حقانیت خود را بر همه ۱۶ آذر های پس از آن زد، به هر شکلی که بتوان، زنده نگاه داشت و زنده تر و رسا تر کرد. باید با اتکا به تجارب جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در دانشگاه ها بار دیگر پرچم این سنت در میادین دانشگاه ها و سالن های تجمعات دانشجویی بر افراشته شود.
حزب کمونیست کارگری حکمتیست(خط رسمی) ١٢ آذر ١٣٩٥ - دوم دسامبر ٢٠١٦
|
