دفتر کردستان حزب حکمتیست-ـ خط رسمی

خشم گرسنگان

هزاران نفر از زحمتکشان مناطق مرزی سالها است از شغلی به نام کولبری زندگی می کنند. در مملکتی که ثروت ونعمت بوفور در دست مشتی سرمایه دار و مفتخور و دزد دولتی و غیردولتی جمع شده است؛ ده ها هزار خانواده ی زحمتکش برای نان سفره شان باید صبح تا شب لب مرزها منتظر بمانند و جان بکنند؛ به ماموران مرزی رشوه بدهند و یا مورد اصابت گلوله شان قرار بگیرند.

در یک هفته اخیر مقامات دولتی مرزها را به روی این زحمتکشان بستند تا شغل کولبری را هم از آنان دریغ کرده و به مرگ تدریجی محکومشان کنند. در مقابل این عمل جنایتکارانه و ضد انسانی دولت؛ شهرهای مرزی سردشت؛ بانه و مریوان محل خشم زحمتکشان گرسنه و تشنه ی آزادی و رفاه بود. همزمان با بستن بازار در شهر مریوان زحمتکشان این شهر دست به تظاهرات زدند و خواستار باز شدن مرزها؛ خاتمه دادن به تعرض و حمله به کولبرها و کم کردن بهای گمرکات شدند. گمرکاتی که در حقیقت جریمه و چپاول رنج و کار این زحمتکشان است.

در این مناطق مرزی تنها منبع درآمد زحمتکشان که اکثرا جوانان بیکار هستند؛ کار در مرزها و کولبری و خرید و فروش کالا است. جوانان و کارگران بیکاری که دولت در مقابل شغل و بیمه بیکاریشان هیچ مسوولیتی برعهده نگرفته است
حمایت و همدردی مردم انساندوست و آزادیخواه؛ بخصوص کارگران و زحمتکشان شهرهای مرزی سردشت؛ بانه و مریوان شایسته تقدیراست. تا کنون مسوولین دولتی استان کردستان به بازکردن مرز رضایت داده اند. اما تامین امنیت و خاتمه دادن به اخاذی ای به نام گمرکات کماکان خواست این زحمتکشان است.

دولت مسوول تامین زندگی و رفاه و امنیت همه شهروندان جامعه است. دولتی که توده های وسیعی از کارگران و زحمتکشان را به گرسنگی و مرگ تدریجی محکوم کرده است؛ در مقابل خشم گرسنگان نمی تواند ساکت و بی تفاوت بماند. تنها با قدرت مقاومت و اتحاد و همبستگی طبقاتی است که می توان نان سفره و رفاه و ازادی را از حلقوم جانیان بیرون کشید.

دفتر کردستان حزب حکمتیست-ـ خط رسمی

۳۱ فروردین ۹۵ـ ۱۹ اپریل ۲۰۱۶