اتحاد!

مظفر محمدی

برای طبقه کارگر و محرومان و دردمندان جوامع بشری، اتحاد زیباترین کلمه و پدیده ای هیجان انگیز است که انسان را  به وجد می آورد. اما این پدیده زیبا توسط طبقات حاکمه در جهان به یغما برده شده است. بزرگ ترین اتحادهای بورژوایی بین المللی و منطقه ای در جهان تشکیل شده است. سازمان ملل، شورای امنیت، اتحادیه اروپا، ناتو، اتحادیه کشورهای خلیج و شمال افریقا، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی، سازمان جهانی کار، اوپک  و ده ها وصدها پیمان اقتصادی، سیاسی و نظامی آشکار و پنهان دیگر، جهان را برای بورژوازی و تاخت و تاز سرمایه و استثمار طبقه کارگر و تباهی محرومان جامعه،  بدون مرز و محدودیت کرده است.

اما در صفوف طبقه کارگر و محرومان جامعه انگار اتحاد کیمیا است، دست نیافتنی است. تصور کنید اگر بجای سازمان ملل و شورای امنیت دولتهای بورژوایی، انترناسیونال کمونیستی و سوسیالیستی طبقه کارگر وچود داشت، اگر بجای ناتو و اتحادیه دولتهای بورژوایی اروپایی و خلیج و غیره، اتحادیه همکاری و همیاری اقتصادی و سیاسی و امنیتی کشورهای دارای حکومت کارگری بود، آن وقت ما شاهد جهانی امن و بدون رقابت سرمایه و جنگ هایش و بدون استثمار و تبعیض و ستم بودیم.

اتحاد کثیف و تجاوزگر بورژوازی توطئه ای برای استثمار بیشتر طبقه کارگر، تصرف بازار و رقابت بر سر سود سرمایه ها است. هر کجا سرمایه بخواهد سود بیشتر و بازار ارزان تر کار را فتح کند، اگر با راه انداختن جنگ های محلی و منطقه ای و حتی جهانی هم باشد، یک لحظه دریغ و درنگ نمی کند. اگر لازم باشد دستجات قومی و مذهبی را سازمان می دهد و اگر لازم شود، با ایجاد تفرقه قومی و مذهبی، جوامع مورد نظر خود را متلاشی و تجزبه کرده و مردمانش را به نام این و ان ملت و قوم و طایفه و این و آن مذهب بجان هم می اندازد. جنگ برای بورژوازی جهانی یک بازار است. بازار فروش و آزمایش تولیدات نظامی. خاورمیانه کنونی خصلت نمای عوارض اتحاد نامقدس منطقه ای و جهانی بورژوازی غارتگر، علیه کارگران و مردم این منطقه است.

اتحاد نامقدس بورژوازی جهانی ضد طبقه کارگر تولید کننده، ضد بشریت متمدن، ضد زن و کودک، ضد انسانیت و آزادی و امنیت جوامع بشری امروز است. می بینیم که دنیا بدون اتحاد طبقاتی کارگران، بدون حکومت های کارگری، بدون ازادی و برابری و سوسیالیسم به چه منجلابی تبدیل شده است.

اگر دنیا دست ما بود. اگر دنیا دست طبقه کارگر که صاحبان واقعی جامعه اند و حکومت های کارگری بیفتد، اولین اتفاق،  فروپاشی اتحادهای اقتصادی و سیاسی و نظامی  نامقدس بورژوازی جهانی است.

اگر دنیا دست طبقه کارگر حاکم در جوامع بشری امروز بیفتد، نه بمبی بر سر کسی فرود می آید، نه کسی از گرسنگی می میرد و نه کودکی از بی دارویی تلف می گردد.

اگر دنیا دست حکومت های کارگری و اتحادیه های بین المللی دولتهای طبقه کارگر بیفتد، از بیکاری و فقر و فحشا و اعتیاد و کار کودکان و تبعیض جنسی خبری نخواهد بود. تقسیم انسان بر اساس قومیت و ملیت و زبان و نژاد و جنس مردود و محکوم خواهد بود. اگر دنیا دست ما بود، رفاه و خوشبختی، برابری و انسانیت، معنای زندگی بشریتی خواهد بود که خود صاحب جامعه و سرنوشت خود خواهد شد.

برای رهایی بشریت از منجلاب نظام سرمایه داری و اتحادهای کثیف بورژوازی هر کشور و منطقه و جهان باید به پا خاست. بدون سازمان دادن اتحادهای بزرگ و کوچک طبقاتی کارگران و بدون انقلابات کارگری و برپایی حکومت کارگران، این منجلاب هر روز و ماه و سال بشریت را بیشتر تباه و زندگی اکثریت ساکنین کره زمین را سیاه تر خواهد کرد!

آذر ۹۵ (دسامبر ۲۰۱٦)