در جهانی که آن را سراسر به قهقرا کشیده اند٬ در جهانی که دسترسی به  حق بشر٬ حقوق پناهندگی٬ حق دریافت دستمزد کار٬ حق اعتراض به سختی کار و شدت و ساعت کار٬ حق مصونیت در مقابل دستجات افسار گسیخته و جنایتکاران سیاسی محلی٬ منطقه ای و بین المللی٬  همه و همه زیر لگد قلدری٬ میلیتاریسم و افسارگسیختگی قدرت های مرتجع حاکم و باندهای جنایی سیاسی مذهبی و قومی له شده است٬ در حالی که عقب نشینی عظیمی به همه دستآوردهای تاریخ تمدن بشر تحمیل شده است٬ هشت مارس دیگری در راه است.  

هشت مارس دیگری و تجدید عهد دیگری برای پایان دادن به نابرابری زن و مرد در شرایطی در راه است٬ که تعرض به حق زن و فشار برای تحمیل عقب گردی قرون وسطایی نسبت به موقعیت این نیمه از  شهروندان جهان٬ از فروش زنان و فرودآوردن تازیانه های اسلامی بر پیکر زنان نافرمان٬ تا تلاش برای به تسلیم کشاندن آنها در مقابل واقعیت زمخت زن ستیزی در بعد جهانی٬  آینده ای به مراتب تیره و تارتری در مقابل شهروندان جهان گذاشته است.  

تسلیم و قبول لجن زار انسان ستیز و زن ستیز موجود٬ برای قدرت های حاکم اگر انتخابی باشد٬ برای اکثریت محروم جامعه بشری٬ نا ممکن است. این موج برخواهد گشت! بشریت در مقابل این اوضاع از خود دفاع خواهد کرد.  

بشریتی که این بار نه نمایندگان ریاکار طبقات حاکم٬ نه دشمنان مردم در لباس مدافعین حقوق بشر و حقوق زن٬ که مدافعین واقعی حقوق انسان و رهایی زن آن را نمایندگی خواهند کرد٬  قد علم خواهد کرد و به میدان خواهد آمد.  هشت مارس امسال میتواند فاز مهمی در عرض اندام جنبشی باشد که جهان وارونه را سراسر بر قاعده بنشاند و آن را به نفع آزادی و برابری واقعی انسانها برای همیشه دگرگون کند.

هشت مارس٬ روز جهانی زن٬  یک سنت سوسیالیستی٬ کارگری و کمونیستی است و بر جنبش ماکزیمال و رادیکالی تکیه دارد که جز پیشروی٬ جز تعرض به همه ابعاد زن ستیزی و بی حقوقی زن٬ جز مطالبه همه حقوق بی چون چرای زنان٬ جز رهایی زن٬ راه دیگری ندارد.  

امروز بیش از پیش هرنوع پیشروی واقعی در تعرض به زن ستیزی و بنیادهای مردسالاری٬ به پیشروی جنبش کمونیستی طبقه کارگر گره خورده است. از عقب زدن تحجر زن فروشی بوکوحرام ها و داعش ها تا آپارتاید جنسی در ایران٬ از تعرض جنسی به زنان در اروپا و آمریکا و فقر و بی حقوقی مادران تنها در مهد این تمدن ها٬ تا  بی حقوقی مطلق زنان در عربستان و لجنزارهای اسلامی٬ همه و همه اجزا مبارزه طبقه کارگر است. مبارزه با نابرابری بین دو جنس٬ از اجزا مهم مبارزه طبقه ای است که زن ستیزی اساسا برای حفظ انقیاد اقتصادی او به سرمایه٬ تولید و بازتولید میشود. برای طبقه کارگر و کمونیسم٬ مبارزه برای رهایی زن از مبارزه برای رهایی طبقه کارگر جدا نیست.  

هشت مارس امسال را به روز به میدان آوردن همه کیفرخواست های طبقه کارگر در مبارزه با زن ستیزی و تبعیض علیه زنان٬  تبدیل کنیم.  

باید در هرکجا٬ در هرمحل کار و تحصیل و زندگی٬ در هرشهر و روستا و جغرافیایی٬ به جنگ همه جلوه های زن ستیزی ٬ از حجاب اجباری تا بی حقوقی زنان و دختران آماده به کار٬ از دستمزدهای نابرابر تا خشونت خانگی و سیستماتیک دولتی علیه زنان٬ از فشار فقر و مذهب و مردسالاری تا سنت و عادتی که نسبت به نابرابری زن و مرد به دیده اغماض می نگرد٬ رفت.  

هشت مارس امسال٬ کمونیسم در ایران٬ باید به میدان بیاید و رنگ خود را در این روز به محیط های اعتراضی بزند.