ناسیونالیست های کرد در انتخابات مجلس اسلامی شرکت میکنند

محمد فتاحی

امید ناسیونالیسم کرد به پروژه حسن روحانی، ناامیدی از بازی داده شدن توسط امریکا و غرب و همزمان داشتن یک بازوی قانونی کار در شهرهای کردستان آنها را به شرکت در انتخابات مجلس اسلامی کشانده است. هیچ جریان شناخته شده ای از اینها خلاف این را نگفته است. نه فقط این، بخشی از اینها اینجا و آنجا از نقشه شان برای این کار گفته و نوشته اند. بخش هایی از اینها شیوه پ ک ک در ترکیه را نمونه آموزنده می اورند که از طریق انتخابات پارلمانی وارد قدرت سیاسی حاکم شده است.

از طرف دیگر جنب و جوش فعالی توسط اصلاح طلبان کردستان برای جمع آوری رای در جریان است. علت عدم اعلام علنی حمایت احزاب سنتی ناسیونالیست از اصلاح طلبان حکومتی پرهیز از به خطر انداختن شانس کاندیدهای شان در پروسه تایید صلاحیت توسط سیستم است.  

چپ ناسیونالیست عادت دارد شرکت ناسیونالیست ها در قدرت همراه جمهوری اسلامی را سازشکاری و خیانت و "جاشیگری" یعنی مزدوری عنوان کند.

نزد کمونیست های روشن بین اما چنین نیست. ناسیونالیسم کرد نماینده منافع سرمایه داران کرد است و همیشه هم گفته اند که کشته و مرده مذاکره و معامله با سیستم برای سهیم شدن در قدرت و ثروت اند. ناسیونالیسم کرد نسبت به منافع خود عاقل تر و روشن تر و با تجربه تر عمل کرده و تامین منافع سرمایه داران را بیش از همیشه نمایندگی میکند. در دنیای واقعی آنچه که اینها به عنوان حق کرد از رژیم طلب دارند، چیزی جز قرار گرفتن خودشان در قدرت محلی و شریک شدن با سیستم حاکم به هدف جا و مقام و ثروت است. اگر جمهوری اسلامی بپذیرد که اینها در کردستان بخش کردی جمهوری اسلامی باشند، بالاترین دستاورد به دست آورده اند. آنوقت نوبت آنها میرسد که مثل خانواده بارزانی و طالبانی و بقیه رئیس روسای احزاب کرد عراق ثروت جارو کنند. چنین موقعیتی برای آنها خودگردانی، خودمختاری، فدرالی و استقلال و همه چیز برای "کورد" است. اینها وقتی که از کرد میگویند، منظورشان هم طبقه ای های خودشان است. وقتی میگویند کرد حکومت کند، یعنی خودشان حکومت کنند. وقتی میگویند کرد باید به حق خود برسد، منظورشان حق خودشان در امر شرکت در سهم بری از ثروت و قدرت کشور است. شرکت احتمالی شان در مجلس اسلامی قدم اول شرکت در قدرت سیاسی و ورود به دم و دستگاه و سیستم جمهوری اسلامی است. این شیوه کار و سیاست آنها در دنیای واقعی در خدمت طبقه ثروتمند و بورژوای کردستان است. نتیجتا کار و سیاست اینها خیانت به سرمایه داران کرد نیست. کسی که انها را به خائن و جاش متهم میکند، دارد توهم و امید خود به آنها را به نمایش میگذارد.

 کارگر آگاه به جای دادن عنوان سازشکار و خائن، باید پیش خود بگوید اینها با هم طبقه های فارس و ترک و عرب و عجم خود بطور طبیعی می سازند و به منافع طبقه خویش هم خیانت نمی کنند. توهین های ناسیونالیست های کرد به "ترک" و "فارس" و "عرب" و "عجم" به عنوان دشمنان "کرد"، برای تولید تنفر قومی بین کارگران و مردمان ستمدیده است. وقتی نوبت خودشان میرسد، شایسته ترین دوست و متحد بورژوای ترک و عرب و عجم میشوند. شرکت در انتخابات مجلس حکومتی در ایران، در صورتیکه طبق خواست قلبی آنها پیش برود، اولین گام جمهوری اسلامی شدن شان است.