|
١٦ آذر طنین برابری طلبی در دانشگاه
١٦ آذر امسال صدای برابری طلبی دانشگاههای ایران را به لرزه درآورد.
١٦ آذر امسال علیرغم تلاشهای وسیع جمهوری اسلامی و گسیل نیروهای امنیتی و انتظامی برای ایجاد امکان حضور مهره های خود و تبدیل فضای آن به بازارگرمی انتخاباتی٬ مهر حق طلبی اکثریت محروم جامعه را بر خود کوبيد. در مراسم های فرمایشی شعبات مختلف جمهوری اسلامی، طیفی از مهمترین مهره های ارتجاع، از رئیس دولت اعتدال و سران اصلاح طلب و اصولگرا، از فرمانده سپاه قدس – سليماني - تا اوباش انجمن های اسلامی و حراست و نیروهای امنیتی به دانشگاهها سرازیر شدند. لشکرکشی ارتجاع برای تسخیر و تصرف دانشگاه و ساکت کردن نسل جوان آزادیخواه در نهایت نتوانست صدای اعتراض آنها را خفه کند. امسال در دانشگاههای مختلف ایران در مقابل صف طرفداران جمهوری اسلامی و سخنگویان آنها٬ پرچم مطالبات رفاهی و اعتراض اکثریت مردم ایران به فقر٬ بیکاری٬ زن ستیزی و فاصله طبقاتی، به زندان و استبداد حاکم٬ توسط نسل جوان در توازنی بشدت نابرابر بلند شد. علیرغم تبلیغات پر سر و صدا و بیمایه وعده های دولت اعتدال، ١٦ آذر امسال به امکان و محملی برای اعتراض و اعلام پایان دوره " انتطار" تبدیل شد. در دانشگاه تهران قریب به هزار دانشجوی این دانشگاه مستقل از برنامه‌های فرمایشی تشکلهای دولتی، با حضور در صحن دانشگاه و با صدور یک بیانیه ای روشن مطالبات خود را اعلام کردند. دانشجویان با سر دادن شعارهایی همچون "دانشگاه پول گردان، تضعیف زحمتکشان"، "آموزش رایگان حق مسلم ماست"، "پردیس بین الملل، انحلال انحلال"، "امکانات برابر، حق مسلم ماست"، "آموزش خصوصی، نمی‌خواهیم"، "دانشگاه پادگان نیست"، "در دانشگاه بیگاری، بعد از تحصیل بیکاری"، "استاد دانشگاه، دلال پروژه"، بار دیگر رو به جامعه اعلام کردند که این اوضاع و شرایط را نباید پذیرفت. با وجود تعداد زیاد ماموران حراست، دانشجویان با تجمع گسترده خود در میدان اصلی دانشگاه مطالبات خود را در شکل بیانیه ای قرائت کردند. در دانشگاه زنجان ١٦ آذر به روز حمایت از زندانیان سیاسی، اعتراض به تبعیض جنسی، دفاع از حقوق معلمان تبدیل شد. ١٦ آذر در دانشگاههای نجف آباد، خواجه نصیرالدین و علامه به صحنه اعتراض به وضعیت اسف بار زندگی دانشجویان و فشار و خفقان تبديل شد. در دانشگاه صنعتی تهران با همه تدابیر امنیتی و گسیل نیروهای خودی به مراسم٬ رئیس دولت اعتدال را با شعار "روحانی حیا کن، دانشگاه را رها کن" بدرقه کردند. در دانشگاه کردستان و پیام نور در سنندج، علیرغم فضای امنیتی شدید، دانشجویان در بیانیه خود با اعلام اینکه ارمغان دولت اعتدال جز تنگ تر شدن فضا در دانشگاهها و تشدید فشار اقتصادی به دانشجویان نبوده، خواهان بهبود وضعیت دانشگاهها، آزادی زندانیان سیاسی، بهبود وضعیت معیشت مردم و کاهش فاصله طبقاتی شدند. اما این فضا صرفا مربوط به دانشگاه نیست. این نوک کوه یخ جنبش عظیم برای رفاه، برابری و آزادي است که دانشگاه یکی از سنگرهای مهم آن است. در حالیکه دولت اعتدال و کل بورژوازی ایران خود را برای "انتخابات" مجلس و شورای نگهبان آماده میکنند، در حالیکه هنوز جوهر برجام خشک نشده است و تمام سران ریز و درشت جمهوری اسلامی را به فکر حفظ امنیت سرمایه و نظامشان در مقابل مطالبات رفاهی فروکوفته طبقه کارگر ایران و مردم محروم انداخته است، در حالیکه گشایش سیاسی و اقتصادی دولت اعتدال جناب روحانی برای اکثریت مردم محروم ایران جز افزایش بیکاری، فقر، مهندسی فلاکت، اختناق و سرکوب در جامعه نتیجه ای نداشت، در حالیکه از خامنه ای تا رفسنجانی و روحانی و مطهری و محجوب و معین به "خطر" فوران مطالبات عمیق رفاهی و سیاسی جامعه در حضور سپاه و بسیج و "خودی"ها و "ارزشی" ها اشاره میکنند و از ترس شعله ور شدن این مطالبات خود را "مدافع" کارگران جلوه میدهند، در حالیکه جنبش رهایی زنان در ایران و خواست های برابری طلبانه آن دارد بار دیگر توسط شوالیه های مجلس نشین و کمپینهای ارتجاعی و ضد زن چوب حراج میخورد، نسیم متفاوتی از دانشگاه تهران و سایر دانشگاهها در ١٦ آذر امسال شروع به وزیدن کرد. اعتراض به بیکاری و فشار کمرشکن اقتصادی، اعتراض به سرمایه داری، به بازار، اعتراض به ورود و لشکرکشی نهادهای نظامی و امنیتی به داخل دانشگاه ها، دفاع از بهداشت و آموزش و مسکن رایگان، دفاع از تشکلهای مستقل دانشجویی، اعتراض به تبعیض و ستم بر زنان و دختران و ...٬ یک بار دیگر دانشگاه و ١٦ آذر را به اعتراض هر روزه طبقه کارگر و زن و جوان در کارخانه و محله و شهرهای مختلف ایران وصل کرد. معلوم شد که میتوان از فضای تحمیلی و کشنده "انتظار و تدبیر" دولت اعتدال و اپوزیسیون پرو دولتی آن عبور کرد؛ میتوان از موضع میلیونها انسان و طلبکار واقعی در مقابل کل بورژوازی ایران ظاهر شد؛ میتوان افلاس دولت اعتدال را به تخته پرش دفاع از آزادی، رفاه و امنیت جامعه تبدیل کرد، بدون آنکه تسلیم بی افقی و تشدید سرکوب طبقه حاکم شد. بار دیگر معلوم شد که رمز اتحاد و یکپارچگی در عبور از چهارچوب دعواهای جناحی رژیم و ایستادن روی پاهای خود و زیر پرچم انسانیت و آزادی ممکن است. نه "اصلاح طلبی" و لمپنیسم اسلامی دیروز و نه اعتدال گرایی امروز نتوانسته اند این مکان مهم سیاسی و اجتماعی را به تصرف خود درآورند. دانشگاه های ایران بار دیگر نشان دادند که دانشگاه جولانگاه تحرک ارتجاع نیست! نشان دادند دانشگاه در دفاع از آزادی و برابری چه پتانسیل عظیمی برای تاثیر گذاری روی تحولات جامعه دارد. در ١٦ آذر امسال نسل جوان آزادیخواه در دانشگاه بار دیگر مطالبات سیاسی و اقتصادی میلیونها انسان در جامعه را از زیر نفوذ تبلیغات دولت اعتدال و افق های بورژوایی بیرون کشید و امکانی به ابراز وجود یک پرچم مستقل داد. شعارها و خواسته های خود را در مقابل پروپاگاند آنها قرار داد. راه خود را از راه دولت و مدافعان رنگارنگ آن جدا کرد و نشان داد که حول مطالبات عمیق انسانی میتوان متشکل کرد و به میدان آورد.
زنده باد آزادی، برابری حزب کمونیست کارگری- حکمتیست (خط رسمی) ١٦ آذر ١٣٩٤- ٧ دسامبر ٢٠١٥
|
