جعفر عظيم زاده و همه فعالين کارگري در زندان را آزاد کنيم

بختيار پيرخضري

جعفر عظیم زاده برای اجرای حکم شش سال حبس روانه زندان گردید. قاضی دادگاه او را به جرم پیگیری ابتدایی ترین حق کارگران و پایمال شدن خواست شان که  تامین معیشت و رفاه است به شش سال زندان محکوم کرده است. جعفر بنا به حس انسان دوستی و حق طلبی و بی تفاوت نبودن در برابر ظلم و ستم  و استثمار کارگران و بعنوان یک کارگر خستگی ناپذیر مخاطرات فعالیت در دفاع از کارگران تحت حکومتی بشدت ضدکارگری را به جان خرید.  

     وي نه به کسی کمترین آزاری رسانده بود و نه مال کسی را خورد بود، نه جیب کسی را زده بود و نه اختلاس کرده بود. فعالیت های جعفر در بیشتر کشورهای دنیا و حتی طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی در ایران هم مثلا قانونی است! و هیچ دلیلی ندارد که وی نه شش سال بلکه حتی شش روز هم در زندان باشد. این تعرضی بیش نیست و باید آن را عقب زد. جمع آوری چهل هزار امضاء کارگران خطاب به دولت، اعتراض به حقوق معوقه، فعالیت و پیگیری بیمه بیکاری برای همه کارگران، اعتراض سالانه به تعیین حداقل دستمزدها، اعتراض به زندانی کردن فعالین کارگری، اعتراض به استثمار کودکان کار و دهها معضل دیگر که یقه کارگران را در ایران گرفته است جزو فعالیتهای جعفر و سایر فعالین کارگری است. نه جعفر و نه هیچ فعال کارگری برای خواست این مطالبات نباید نه فقط زندانی نشوند بلکه نباید اجازه داد آنها را حتی مورد بازخواست قرار دهند.

کارگران و خانواده های کارگری!

     جعفر را از زندان آزاد کنیم، اجازه ندهید او را هم به سرنوشت شاهرخ زمانی دچار کنند. زندان های جمهوری اسلامی هیچ امنیتی ندارد و هیچ بعید نیست که  بلایی  جبران ناشدنی را به سرش بیاورند و فردا برای عکس العمل بسیار دیر باشد! از بین بردن فعالین کارگری و مبارزین در زندان تاکتیک جدیدی نیست و به قدمت حاکمیت رژیم، این تاکتیک در زندان و بیرون از زندان وجود داشه اشت. جعفر و سایر فعالین کارگری به خاطر دفاع از حقوق اولیه شما اعتراض و مبارزه می کنند. پس نباید شاهد و نظاره گر زندانی کردن و کشتن آنها باشیم.

     ” بس است دیگر“ به خود بیائیم و اجازه ندهیم بیشتر از این قربانی بدهیم. باید زندانها و دادگاهها را با جمعیت صدها هزار نفره قرق کرد، باید جمهوری اسلامی را وادار به آزاد کردن جعفر و سایر فعالین کارگری کرد. این کار سختی نیست فقط همت شما را می خواهد. اگر فقط یک روز و چند ساعت جمعتی هزاران نفره در مقابل زندان جمع شوند و اعتراض کنند، اگر در چند مرکز مهم صنعتی در اعتراض به دستگیری و بازجویی فعالین کارگری تهدید به اعتصاب کنید و حتی عملا در اعتراض به این احکام ضدکارگری دست از کار بکشيد جمهوری اسلامی مجبور به عقب نشینی میشود و خیال دستگیری های بیشتر را از سربدر میکند.

    در دولت اعتدال هم و بخصوص بعد از توافقات هسته ای تعرض به طبقه کارگر و فعالین کارگری نه تنها تخفیف پیدا نکرده است که همچنان ادامه دارد و فی الحال چندین نفر از فعالین کارگری را دستگیر و یا احکام سنگین را به آنها ابلاغ کرده اند.  جمهوری اسلامی دچار بحران عمیقی شده است. جناحهای مختلف سرمایه در  درون نظام هر روز  در مجلس و رسانه ها دعوای های شدیدی با همدیگر دارند و در همین  راستا است که حمله شدیدی را به فعالین کارگری آغاز کرده اند.

     حکومتها از فعالین کارگری هراس زیادی دارند. ترسی که از طبقه کارگر و حزب کمونیستی  دارند از هیچ نیروی دیگری ندارند. به خوبی می دانند که اگر طبقه کارگر به خود بیاید نه پلیس ضد شورش، نه باتوم و گلوله و نه حتی  توپ و تانک هم جلودارش نیست. دولتها به قدرت و نیروی عظیم و نهفته طبقه کارگر در به زیر کشاندن حکومتهایشان آگاهی کامل دارند و این را به خوبی متوجه شده اند، اما این کارگران هستند که این مهم را درک نکرده ند و به قدرت و نیروی عظیم خودشان اطمینان ندارند و باید به خود بیائید و به پا خیزید.

     راه چاره برای آزادی همه زندانیان سیاسی و همه فعالین کارگری چون جعفر عظیم زاده و یارانش و البته برای برچیدن استثمار و بردگی فقط در اتحاد و همبستگی شما، در برپایی مجامع عمومی کارگری برای دخالت متحدانه و جمعی در اوضاع معیشتی و سیاسی، در  تشکیل کمیته های کمونیستی در کارخانه و محل زندگی، در ایجاد کمیته های کنترل محل، در جلوگیری از هرنوع دستگیری و تعرض به طبقه کارگر و فعالین این طبقه، و بالاخره در خواباندن همه چرخهای کارخانه و بستن شیرهای نفت و به زیر کشیدن حکومت جهل سرمایه است. کلیدهای کارخانه ها و شیرهای نفت در دستان شما است. این نقطه قدرت ما و طبقه کارگر و کانون امید برای تغییر اوضاع به نفع طبقه کارگر و همه محرومان جامعه است. تعجیل کنید تا شاهد تراژدی های دیگری نباشیم و همه از قید بردگی و استثمار نجات یابیم.

    اگر شما به خود بیائید و اعتصاب و اعتراض سازمان دهید، بدون شک حامیان و طرفداران شما در خارج کشور، تبعیدی ها، فعالین کارگری و حتی طبقه کارگر در سراسر جهان هم  در حمایت از شما بر می خیزند و خیابانهای اروپا و امریکا را در دفاع از شما قرق میکنند. شما می توانید الگوی طبقه کارگر در سراسر جهان باشید.

     همین هفته گذشته در سنندج صدها هزاران نفر با سرو انترناسیونال( سرود همبستگی کارگران جهان) یکی دیگر از فعالین کارگری را بدرقه کردند. بدون شک اگر جمعیت شان قابل توجه نبود نیروهای امنیتی به آنها حمله  و تعرض میکردند. اما چون هم جمعیت قابل توجهی بودند و هم چون متحد بودند، جمهوری اسلامی جرات هیچ نوع عکس العملی را به خود نداد.

     این فقط یک نمونه کوچک در ابعاد چند صد نفره است. بدون شک اگر هزاران و صدها هزار کارگر استثمار شده از شما، که امکان تامین هزینه زندگی خود و خانوا دتان را ندارید، متشکل و متحد شوید و از قدرت تان در کار و امکان استفاده از آن و توان تان در شکل دادن به عتصاب بخصوص در مراکز مهم و بزرگ  صنعتی، استفاده کنید، ورق برخواهد گشت.  و آن روز هیچ نیروی نظامی و امنیتی نمی تواند کوچکترین تعرضی را برای سرکوب تان سازمان دهد.

     اگر شیرهای نفت، گار و برق را ببندید نیروهای امنیتی سوخت برای روشن کردن ماشین سرکوب شان ندارند. بخش زیادی از نیروهای ارتشی و انتظامی از خانواده های کارگری هستند. اینها اگر همت و قدرت شما را ببینند به شما می پیوندند، به همین سادگی.  پس به خود بیائید، متحد و متشکل شوید و به نیروی خود تعرض های ضدکارگری را در هم شکنید!