|
برجام! یاران صدیق و ناصادق نظام
ثریا شهابی
"بیانیه مجلس بی فایده است٬ برجام باید رد شود٬ دولت به جای پاسخ به اشکالات فنی منتقدان کلی گویی میکند". از سخنرانی حاج حسین شریعتمداری در "تحصن غیرت"٬ تحصن مخالفین برجام، در مقابل مجلس. به گزارش رجانیوز جمعه ۱۰ مهر
"متن پیامی از دفتر مقام معظم رهبری به دست من رسیده است قرائت شد و اعلام کردیم که با توجه به این پیام اطاعت امر خواهیم کرد. در این پیام آمده است که: صدای شما به مسئولان رسید و پیام شما را دریافت کردند. ادامه این تحصن به مصلحت نیست." به گزارش سایت مشرق روز ۱۱ مهر
به این ترتیب٬ با تصویب "برجام" در مجلس٬ و در واقع تصویب محتوای کامل توافقنامه فروردین ماه "گروه پنج به اضافه یک" با دولت روحانی در سویس و با پایان یافتن رسمی "کمپین اتمی"، تحصن شش روزه "غیرت علیه برجام" هم به پایان رسید و همراه خود غیرت و شرافت و اعتبار نماینده ولی فقیه در موسسه کیهان و صفی از یاران صدیق نظام٬ همه تماما مفت به حراج رفت! هم شریعتمداری و هم خامنه ای و همه یاران صدیق نظام٬ و بعلاوه یاران صدیق از نوع "خوش خیم" شده چون رفسنجانی و روحانی و هم مردم ایران٬ همه می دانند و می دانستند که این خط و نشان کشیدن ها و باید و نباید ها و فشار غیرت و شرف و ..علیه این توافقات قرار نیست مانعی در مقابل قرار داد مربوطه بگذارد. چرا که آشتی با غرب به دستور مستقیم "مقام معظم" صورت گرفته است نه با لبخندها و عمزه های خاتمی و یا احیانا "عقل و شعور" روحانی! هرچند که امروز مقام معظم در دعوای مجلس و کیهان بر سر نقش موافق یا مخالف او با این توافقات٬ تلاش میکند که ژست "بی طرفی" بگیرد٬ این تغییر مهم در صحنه سیاست ایران مستقیما توسط او هدایت شده است و نه تحرک و کودتایی از جانب "اصلاح طلبان". تصویب برجام در مجلس و پایان جدال در بالا برای به تعویق انداختن آن٬ و وعده پایان قطعی تحریم ها٬ فاکتورهای مهمی در رابطه بالا و پایین را در جامعه تغییر داده است. پایان دوره انتظار برای "بحث و جدل و گفتگو بر سر این توافقات" و در واقع کش دادن پروسه اجرای عملی آن٬ علاوه بر اینکه توازن قوا در میان گروه بندی های حکومتی را تغییر داد و زمینه تسخیر مجلس توسط موافقین این توافقات را فراهم کرد٬ بعلاوه و مهمتر شرایط مناسبی برای بالا گرفتن توقعات پایین برای بهبود وضع اقتصادی را بهمراه دارد. خط و نشان کشیدن ها و تهدید ها و "تحصن غیرت" رفقای کیهان شریعتمداری و یاران صدیق نظام٬ و همراهی ضمنی خامنه ای با آنها در عین حمایت از مجلس٬ همه و همه برای مقابله با این تغییر در رابطه بالا و پایین است. ترشی انداختن طیف کیهان شریعتمداری و ترساندن از حضور مستقیم یاران صدیق نظام٬ که در مرام شریعتمداری چماق بدستان بسیجی و لباس شخصی پوش های مسلح و باند های سیاه خودشان است٬ فقط و فقط برای ساکت نگاه داشتن و ترساندن پایین است. میخواهند بگویند هستند و دندان دارند و به موقع گاز میگیرند. اما علاوه بر در ترشی خواباندن یاران صدیق نظام٬ که به موقع برای به صحنه آمدن٬ همه اصلاح طلبان و گروه های خوش خیم حکومتی در مجلس و در میان اساتید دانشگاهها و مراکز "فرهنگی" و ... پشت سر آنها سجده خواهند کرد٬ طیف دیگری نیز در صحنه برای خدمت گذاری آماده است. طیفی که قرار است به شکل دیگری همان وظیفه کیهان شریعتمداری را٬ یعنی ساکت نگاه داشتن پایین و محفوظ نگاه داشتن بالا از گزند آن٬ را انجام دهد. از طیف توده ـ اکثریت بخوانید. "در دهه ۶۰ و ۷۰ شمسی تصور غالب دموکراسی خواهان این بود که "حذف اقتدارگرایان" از قدرت سیاسی راه دموکراسی را هموار می کند. روندهای اخیر نشان میدهد که "تغییر در رفتار اقتدارگرایان" به معنای "تغییر در منابع قدرت آنان"٬ به معنای "اتکا به صندوق رای به جای اتکا بر دستگاه رهبری" راه پیشرفت کشور به سوی دمکراسی را هموار می کند. مجلسی که در آن همه "اصلاح طلب" باشند مجلسی کال است. مجلسی مدبر مجلسی است که در آن نمایندگان گروه های اجتماعی بزرگ ائتلاف های بزرگ و رقابت های بزرگ داشته باشند. " فرخ نگهدار ۲۶ مهر به گزارش روز آن لاین دمکراسی دینی و فرخ نگهدار٬ داستان اسفبار زندگی سیاسی طیف پادویی است که هرگز به کاخ راه شان نمی دهند. شکل ابراز وجود سنت توده ـ اکثریت٬ این روزها باز هم تماشایی است. طیفی که بعد از سی و چند سال خوش خدمتی و مدیحه سرایی بی جیره و مواجب هنوز خودشان به مجلس راه داده نشده٬ به مردم وعده دمکراسی و شرکت «گروه های مختلف سیاسی» در مجلس را میدهند! خودشان که شانس نداشته و ندارند٬ چه اشکالی دارد که نردبان ترقی دیگران شوند! اینها پس از سرخوردن از «خط امام» و به زور به بیرون و به موقعیت «اپوزیسیون» پرتاب شدن٬ طرفدار خط "پرزیدنت رفسنجانی" شدند. امروز هم٬ از خودگذشته٬ امیدوارند با ادامه پادویی و تقویت موقعیت رفسنجانی و اصلاح طلبان، کسی از خانواده سیاسی پرزیدنت شان شانس با دوامی بیآورد! دعوای اخیر مجلس و کیهان٬ دعوا بر سر تفسیر ایما و اشارات خامنه ای٬ برای مشروعیت دادن به "مصوبه" اخیر مجلس "نمایندگان مردم" و یا مجاز دانستن اعتراض "تحصن غیرت"٬ کریه ترین و افراطی ترین چهره اختناق در ایران را به نمایش گذاشت. رجوع به اجازه مقام معظم رهبری برای طرح و تصویب چیزی در مجلس و برای شروع و پایان و میزان "اعتراض" و "انتقاد"٬ آنهم نه از پایین و توسط کسانی که کمترین ابزاری برای ابراز وجود قانونی ندارند٬ نه توسط طبقه کارگر و زنان و جوانانی که بیش از سه دهه است که سهم شان جز فقر و تبعیض و خفقان و سرکوب نبوده است٬ بلکه در میان خود هیئت حاکمه٬ با همان معیار های بورژوایی و دمکراسی پارلمانی٬ بیش از پیش به سخره گرفتن "رای" و "اعتراض" در جمهوری اسلامی ایران را به نمایش میگذارند. این ها تک تک رفقای "ناباب" خودشان را گردن می زنند و سربه نیست میکنند٬ تا بتوانند پایین را قتل عام کنند! سرنوشت رهبران جنبش سبز٬ سرنوشت قطب زاده و بنی صدر و خاتمی٬ و سرنوشت اسفبار خود حزب توده و سازمان اکثریت٬ گویای تحمل دمکراسی پارلمانی در ایران٬ و گویای چگونگی حل و فصل جدال در صفوف بخش های مختلف بورژوازی ایران است. مقابله با حاج سید حسن شریعتمداری و طیف یاران صدیق نظام٬ از مقابله با امثال فرخ نگهدارها٬ استاید دانشگاهی و نخبگان سیاسی و فرهنگی «غیر دستگاهی»٬ که مردم را به برقراری "دمکراسی اسلامی" در ایران حواله میدهند٬ جدا نیست. طیف یاران ناصادق و ریاکار نظام٬ امثال فرخ نگهدار٬ به اندازه شریعتمداری به نظام وفا دارند. هریک به شیوه ای و با پرچمی. یکی با پرچم حفظ «غیرت اسلامی» و دیگری با پرچم «دمکراسی و صندوق رای»! این توافقات٬ بدنبال خود لغو سریع تحریم ها را به بار نیاورده است. خبری از گشایش اقتصادی نیست. لغو همه تحریم ها هم که به اجرا درآید٬ سرمایه گذاری بلند مدت و نجات اقتصاد به "امنیت" و قبل از هرچیز خاورمیانه امن٬ و سپس ایران "امن" نیاز دارد! تلاش جمهوری اسلامی برای استفاده از کیس سوریه و تبلیغات حول ائتلاف چهارگانه روسیه٬ سوریه٬ عراق و ایران٬ و سرمایه گذاری بر بن بست های ترکیه و ... همه و همه٬ تلاشی برای فراهم کردن یک تعادل و "امنیت" ارتجاعی٬ قومی و مذهبی است. در این شرایط تضمین ساکت نگاه داشتن پایین٬ و در انتظار نگاه داشتن بیشتر محکومین٬ طبقه کارگر٬ زنان و جوانانی که کمترین آینده روشن اقتصادی در مقابل خود نمی بینند٬ مهمترین رکن سیاست همه یاران صدیق و ریاکار نظام است. تا آنجایی که به اکثریت مردم٬ محرومین٬ زنان و جوانان و بخصوص طبقه کارگر مربوط میشود٬ باید از این مرحله٬ بسرعت استفاده کرد. نه جهت انتظار بیشتر کشیدن٬ نه جهت صبر بیشتر٬ که جهت پیگری توقعات انسانی٬ رفاه٬ آزادی و امنیت. امنیتی که با تضمین بیشترین آزادی های سیاسی٬ برابری کامل زن و مرد٬ و بیشترین رفاه طبقه کارگر و محرومین جامعه٬ توسط محکومین به زور تشکل و اعتراض خود٬ تامین میشود. اما کلید این امنیت هم در دست هیچ کدام از یاران صدیق یا کم تر صادق نظام نیست. اسلام و اسلامیت و دشمنی با آمریکا و ... را همه تماما حراج کرده اند بلکه سرمایه و نظام را نجات دهند. نظام اقتصادی ایران٬ تنها و تنها یک نسخه نجات بخش دارد٬ و آن اقتصاد سوسیالیستی است.
۱۹ اکتبر ۲۰۱۵
|
