پیام آیت الله !

مظفر محمدی

هاشمی رفسنجانی در پیامی به همایش حزب اعتدال و توسعه،  در واقع همپالگی های درون جناح های مختلف بورژوازی را به اجتناب از افراط و تفریط برای توسعه همه جانبه دعوت می کند.

این روزها جناح های مختلف بورژوازی ایران برای  کشتی اقتصاد و سیاست و فرهنگ به گل نشسته  نظام شان بهمدیگر چراغ سبز می دهند و نسخه های پی درپی نجات می پیچند.

سیاست اعتدال و توسعه روحانی که مورد تاکید رفسنجانی قرار گرفته، نسخه پوسیده ای است که از دوره ”سازندگي“ و ”اصلاحات“ پیچیده شده و مدام به سطل آشغال ریخته شده است. 

هیچکدام از نسخه های ”اقتصاد مقاومتی“ بیت رهبری و سپاه پاسداران، توسعه اقتصادی روحانی و  نرمش قهرمانانه در سیاست خارجی و گشایش فرهنگی، تا حالا نتوانسته اند ورشکستگی مزمن اقتصادی رژیم را درمان کرده و چشم انداز توسعه اقتصادی را برایشان به ارمغان بیاورد. 

نفت ارزان شده است. تورم افسار گسیخته و قابل مهار نیست. گرانی و بیکاری گلوی توده های میلیونی کارگر و زحمتکش را می فشارد. فساد از سر و کول دولتیان از پایین تا رده های بالای حاکمیت و تا دالانهای بیت رهبری و سپاه بالا می رود.  شمشیر زنگ زده سرکوب سیاسی و فشار فرهنگی با  تهدید کارگران و مردم و تعرض گاه و بیگاه به ازادی و حرمت زنان کماکان در هوا می چرخد. در مقابل این بلبشو، هر دو جناح افراط و تفریط، به طناب نرمش قهرمانانه و پیروزی مذاکرات با ”شیطان بزرگ“ و رفع تحریم ها آویزان شده اند. اکنون سیاست و اقتصاد در ایران حول پایان  معجزه آمیز مذاکرات هسته ای و رفع تحریم ها می چرخد.

با وجود این، همه می دانند که هرگونه سازش و توافق در این زمینه، هنوز مشکلات تاریخی مزمن جمهوری اسلامی را بفوریت حل نمی کنند. عمر بهار نرمش و اعتدال و توسعه و خوش و بش جناح های مختلف بورژوازی، چه در حاکمیت چه بيرون از دواير حاکميت بسیار کوتاه خواهد بود.

سوال اصلی این است که جمهوری اسلامی و جناح هایش در درون و بیرون دولت، تا کی می توانند از طبقه کارگر و مردم زحمتکش و به جان امده از تورم و گرانی و بیکاری و فقر و فساد، وقت بخرند.

تا کی می توانند ده ها میلیون اعضای خانواده زحمتکشان جامعه را  با دستمزد ناچیز و بیحقوقی مطلق و زندگی چند برابر زیر خط فقر، در انتظار نگه دارند. نمایش اصلاح طلبان و دولت اعتدال در همایش حزب شان، تنها گوشه ای از تدارک جناحی از بورژوازی برای متوهم کردن و فریب دادن و با وعده های توسعه اقتصادی در مقابل توده های میلیونی کارگر و زحمتکش است. و جناح رقیب هم راهی ندارد جز اینکه بار دیگر شمشیر را از رو بسته و طبقه کارگر را به مبارزه رودر رو و اجتناب ناپذیر بطلبد.

در نهایت، سرنوشت هر دو جناح بورژوازی با هر تغییر سیاست و یا مانور و وقت کشی و در انتظار نگه داشتن مردم را، جنگ اصلی طبقه کارگری که چشم به اتحاد و همبستگی طبقاتی دوخته است، تعیین می کند. وردی که امروز جناب رفسنجانی به خود و همپالگی هایش فوت می کند، برای احتراز از رودر رویی با انقلاب اجتماعی توده های میلیونی طبقه کارگر و مردم زحمتکش است.

پیام رفسنجانی ریس یک کارتل اقتصادی و مالی بزرگ در ایران، در واقع رو به مردم است که مبادا تجربه انقلاب و بهار عربی را که گویا بخاطر افراط و تفریط به جایی نرسید را الگوی خود قرار دهند.  چرا که به قول ایشان، ذات و انتخاب مسلمانان طریق اعتدال و میانه روی است. و این صد البته توصیه همه سرمایه داران و کارتل های اقتصادی و مالی جمهوری اسلامی از بیت رهبری تا سپاه و دیگر بخش های سرمایه در ایران به کارگران و مردم زحمتکش است. اما این ها فراموش هم نمی کنند که شکم گرسنه ایمان نمی شناسد و ورد اعتدال و میانه روی در مقابل جنگ طبقاتی ستمکشان و استثمار شدگان علیه ستمگران و غاصبان نان سفره کارگران و زحمتکشان و زخم دیرینه حاصل از تبعیض و بی حرمتی بر قلب زنان و جوانان، تاب مقاومت نخواهد داشت. نسخه و پیام کارگرن و کمونیست ها برای نجات جامعه ایران، تامین یک اتحاد طبقاتی، تشکیل حزب انقلابی کارگران در مقابل حزب اعتدال، اصلاح طلبان و حزب الله اصولگرایان، برای سازماندهی یک قیام اجتماعی و انقلاب کارگری است.