|
جنگ توده ای علیه جنگ ارتجاعی! مظفر محمدی دولت اسلامی "داعش" را الان دیگر همه میدانند محصول کدام سیاست و حتی کدام دولت معین است. خاطرات هیلاری کلینتون این را به روشنی بیان و اعتراف کرده است. یک ذره شرافت هم نزد یک دولتمدار امریکایی خود غنیمت است! نقشه خاورمیانه جدیدی که در خون و آتش می سوزد، نقشه امپریالیست های امریکایی و متحدین اروپاییش است. این نقشه از اشغال عراق به بهانه های واهی شروع شده و با به انحراف کشاندن انقلابات موسوم به بهار عربی ادامه یافته است: مصر، لیبی، سوریه عراق و... این نقشه تا کنون برای صاحبانش هم دستاوردهایی داشته و هم شکست هایی را به دنبال آورده است. به شکست کشاندن انقلابات توده ای در خاورمیانه و ایجاد سناریوی سیاه بویژه در سوریه، لیبی و مصر یک دستاورد استراتژی امریکایی خاورمیانه جدید است. عروج اسلامیست های افسار گسیخته و یاغی از صاحبان امریکایی و غربی اش، هم یک شکست این استراتژی است. اکنون لیبی وسوریه در آتش جنگهای قومی و فرقه ای می سوزند. عراق از زمان اشغال توسط نیروهای نظامی امریکا اسیر سناریوی سیاه بوده و اکنون جولانگاه نیروهای ارتجاعی سنی داعش، شیعه ی مالکی، ناسیونالیسم کرد و دیگر فرقه های مذهبی و عشیرتی است. در این گیرو دار جمهوری اسلامی مامور دفاع از "عتبات عالیات" شده و جت های جنگی امریکایی بار دیگر نقش ناجی مردم کردستان عراق را برعهده گرفته است. تلاش امریکا برای ایجاد دولت ائتلافی "وحدت ملی" در بغداد علیرغم موفقیت در کنار نهادن مالکی بعنوان مهره ی سوخته امپریالیست ها و جمهوری اسلامی، تلاشی بیهوده است. نقشه و سیاست وحدت سنی ها، کردها و شیعه ها در عراق از همان روزهای اول اشغال امریکا تا کنون سیاستی شکست خورده بوده است. بر خلاف این توهم امپریالیستی و دخالتهای جمهوری اسلامی، کردستان عراق عملا جدا و تحت تسلط و تصرف احزاب ناسیونالیست کرد قرار گرفته است. در حاکمیت فرقه های مختلف شیعه طرفدار ایران به رهبری نوری المالکی، این بخش از عراق هم حتی یک شبانه روز روی آرامش و امنیت را ندیده است. بقایای حزب بعث چه در حاکمیت دولت مالکی و چه در اپوزیسیون و با تشکیل گروه های ضربت و ترور و کشتار نگذاشته اند حتی یک روز آب خوش از گلوی اشغالگران امریکایی و دولت دست نشانده شان پایین برود. و اکنون داعش بعنوان نماینده ی سنی های ناراضی از دولت شیعی مالکی، با حمایت و پشت جبهه دولت ترکیه، عملا کنترل بخش بزرگی از عراق را در دست گرفته و دولت اسلامی شان را برپا کرده اند. به این ترتیب عملا عراق به سه بخش و مناطق کرد، سنی و شیعه نشین تقسیم شده است. جنگ کنونی در عراق بر سر این تقسیم بندی و تعیین جغرافیای تحت حاکمیت این و آن جناح اسلامی شیعی و سنی و ناسیونالیست های کرد و گسترش این جغرافیا به نفع این یا آن جناح، بار دیگر و در ابعاد جدید از سر گرفته شده است. تاوانی را که طبقه کارگر و زنان و مردان و کودکان در سراسر عراق بخاطر نقشه و استراتژی خاورمیانه جدید امپریالیست ها و دخالت دولتهای منطقه از جمله جمهوری اسلامی و شیخ های عربستان و دول خلیج، با خونریزی، خانه خرابی و آوارگی میلیونی مردم در سراسر عراق پرداخته و می پردازند، سرسام آور و قابل مقایسه با هلوکاست است. جواب این سوال را که چه کس یا کسانی مقصر این وضعیت اند، برای اکثریت مردم و افکار عمومی جهانی روشن است. تا قدر قدرتی دولت امریکا باشد، تا دولتهای بورژوایی و ارتجاعی چون عربستان و شیخ های خلیج و جمهوری اسلامی سرکار باشند...، آب خوشی از گلوی بشریت جهان امروز پایین نخواهد رفت. این ها خداوندان جهان امروزند که شیاطین شان را می سازند و خود به "رجم" آن می روند. در جهان این خداوندان، انسانیت معنی ندارد، زن برده است، جنگ و مرگ فلسفه ی زندگی است. تنها با پایین کشیدن این نظام بردگی انسان کارگر، بازار آزاد سرمایه و سود و رواج خرافات قومی و مذهبی، نظم نوین آزادی وبرابری طلوع خواهد کرد! اما جواب و پیش بینی اینکه وضعیت کنونی منطقه به کجا ختم می شود، آسان نیست. از نقطه نظر دولت امریکا و همراهانش در عراق از جمله جمهوری اسلامی، ائتلاف اقوام و مذاهب و قبایل در یک دولت در عراق، به وضعیت کنونی خاتمه می دهد. دولت جانشین مالکی می بایست شرایطی فراهم آورد که بقول آنها داعش را مهار کرده و به پای میز مذاکره برای شرکت در دولت ائتلافی جدید بکشاند. از نظر این ها بحث بر سر شکست دادن و بیرون راندن داعش نیست. آنها نمی گویند داعش را باید شکست داد و بیرون انداخت بلکه می خواهند آن را مهار کرده و به پای میز مذاکره برای شرکت در یک دولت ائتلافی بکشانند. اما ائتلاف و وحدت اقوام، طوایف، قبایل و مذاهب در عراق و تشکیل دولتی از اجماع مرتجعین که امنیت و مدنیت جامعه را تامین کند، امری محال و غیرممکن است. تنها مردم مستاصل و ساده لوحان را می شود با این چشم انداز واهی فریب داد و در انتظار نگه داشت. مسعود بارزانی رییس اقلیم کردستان و رهبر حزب دمکرات کردستان "پارتی" ابتدا با سازش و تعامل با داعش، می خواست از فرصت استفاده کرده و سودای استقلال کردستان را در سر می پروراند. اما این سیاست فرصت طلبانه از تشخیص اهداف قدرت طلبانه ی داعش عاجز مانده و فریب خورد. داعش با محکم کردن جا پا در بخش بزرگی از عراق حملات خود را به حوزه های نفتی و مناطق استراتژیک در کردستان آغاز نمود. پیشمرگان پارتی در مقابل اولین حملات داعش هزیمت کردند. در نتیجه ی این هزیمت ده ها هزار نفر از مردم شنگال در چنگ داعش گرفتار آمده و بخشا قتل عام و یا به کوه های سنجان گریخته و سالمندان و کودکان زیادی از گرسنگی و تشنگی تلف شدند. اکنون جنگ داعش "دولت اسلامی" به طول چند هزار کیلومتر از شمال تا جنوب عراق در جریان است. اسلامیست های داعش با وجود حملات و بمباران جت های جنگی امریکا، برتری نظامی و روحی خود را بر نیروهای پیشمرگ احزاب ناسیونالیست و نیروهای از هم پاشیده و بی روحیه ی دولت مرکزی عراق حفظ کرده و حملات خود را گسترش داده است. پیشمرگان احزاب ناسیونالیست کرد که زمانی با روحیه ی رزمندگی علیه دولت دیکتاتوری صدام حسین می جنگیدند، اکنون و پس از دو دهه به کارمندان مسلح جیره خوار تبدیل شده و از هر گونه روحیه ی مبارزه جویی تهی گشته اند. این نیرو حتی نمی تواند نقش سربازان دولتی را بر عهده گرفته و وظیفه ی دفاع از "میهن" را به انجام برسانند. درنتیجه ی این وضعیت، دورنمای جنگ در عراق بسیار تاریک و گسترش مناطق تحت نفوذ دولت اسلامی "داعش"محتمل است. ائتلاف شیعه، سنی و کرد ها در دولت جدید عراق به رهبری حیدر عبادی نمی تواند این معادله را تغییر دهد. نطفه های راه نجات! در اوضاع کنونی منطقه و از جمله در کردستان سوریه و عراق نطفه های تشکیل یک جبهه ی مستقل توده ای در مقابل داعش تشکیل شده است. زنان دواطلب مسلح در کوبانی سوریه و داوطلب شدن هزاران نفر از مردم کردستان عراق برای مسلح شدن و جنگ علیه داعش، آن جبهه سومی است که اگر گسترش یافته و سراسری شود کل معادله نظامی و سیاسی در منطقه را بهم زده و دورنمای امید بخشی به مردم می دهد. نیرویی که می تواند از ناسیونالیسم و قوم پرستی فاصله گرفته و علیه زن ستیزی اسلامی سنی و شیعه قد علم کند. اما این نیرو در حال حاضر بدون رهبری سیاسی معین و بدون سازمان مستحکم و افق و استراتژی معین است. عروج چنین نیرویی نشانه ظرفیت جوامع بشری امروز در مقابل توحش نیروهای ضد مردمی و ضد زن و ضد انسانی است. این ظرفیت اجتماعی عظیم نمی تواند رهبرانش را در درون خود نداشته باشد. رهبران چپ و سکولار و مترقی و انساندوست و ضد ارتجاع و قوم پرستی با افق آزادی و برابری انسان، در میان طبقه کارگر و زنان و مردان این جوامع از جمله در عراق و سوریه وجود دارند که پا پیش گذاشته و یک جبهه مستقل توده ای سکولار و ازادیخواه و برابری طلب را اعلام کنند. متحقق شدن چنین امری می تواند امیدی برای مردم زحمتکش منطقه و بشریت آگاه جهان امروز باشد. در چنین شرایطی و با تسلیح عمومی مردم مساله ای به نام آواره و فراری نخواهیم داشت. توده ی عظیم زنان و مردان مسلح در مقابل هر گونه تعرض و توحش اسلامیست ها مانند دیوار بتونی خواهد ایستاد. عروج این نیرو مقدمه ی زوال توحش اسلام سنی و شیعی است. اگر چنین نیرویی پا به میدان بگذارد، نه تنها داعش و سنی گری اش، بلکه قوم پرستی و فرقه گرایی و هرگونه ارتجاع را به چالش می کشد. زنان مسلح کوبانی در سوریه یک حرکت انسانی هیجان انگیز در دل جامعه ی سیاه سوریه را به نمایش گذاشته اند. زنانی که نمی خواهند قربانی جنگی بشوند که خود در آن هیچ نقشی ندارند. این حرکت یک بشارت به جوامع بشری امروز است که تنها راه دفاع از انسانیت و مدنیت و حرمت بشر، ایستادگی در مقابل هر گونه توحش و تعرض بورژوازی و زائده های قومی ومذهبی و باندسیاهی آن است. این می تواند الگوی زنان ومردان موصل، تکریت، کرکوک و اربیل و سلیمانیه و بغداد و بصره باشد. طبیعی است که در غیاب یک نیروی کارگری و کمونیستی این ظرفیت مبارزاتی را احزاب موجود زیر سلطه خود در می آورند. اما رهبران واقعی این حرکت در درون آن وجود دارند. کسانی که گفته اند: " داعش میخواهد ما را به عصر حجر برگرداند و زنان را به بردگی بگیرند، ما این رانمی پذیریم." و گفته اند: ما وارد جنگ شده ایم و عقب نشسته ایم، تا به حال دوام آورده ایم چرا که سرباز حرفه ای نیستیم، فکر نمیکنم که بتوانیم پیروز شویم اما به هرحال دوام آورده ایم". این جنبشی است در اساس متعلق به جبهه ی چپ و کمونیسم و آزادیخواهی که باید سراغش رفت و نگذاشت از طرف احزاب ناسیونالیست مورد استفاده قرار گرفته و در اتمام کار– اگر این جنگ تمامی داشته باشد- آنها را خلع سلاح و به خانه بفرستند. این تحرک انسانی باید توسط بشریت متمدن امروز مورد حمایت قرار گیرد. پیوستن به این تحرک از وظیفه ی بی برو برگرد کمونیست ها، سوسیالیست ها و همه انسان های آزادیخواه و برابری طلب در اقصی نقاط جهان است. در مقابل تخیلات شوم جهانی شدن دولت اسلامی، باید جهانی شدن افق انساندوستی، آزادیخواهی و برابری طلبی را سازمان داد و به اجرا در آورد. در مقابل شبکه های تروریستی اسلامی سنی وشیعی در خاورمیانه و جهان، شبکه های جوانان و مردان و زنان آزادیخواه و برابری طلب می تواند سازمان یابد و در مقابل هر گونه تحرک ضد انسانی سد ببندد. هم اکنون تلاشهای انسانی برای کمک به آوارگان و فراریان جنگ درشنگال و کوه های سنجان و مردم آواره ی منطقه، از همه جا از جمله در شهرهای کردستان ایران براه افتاده است. صفحات مدیای مجازی مملو از ابراز سمپاتی به مردم عراق و نشان دادن نفرت از توحش اسلامیست ها و از جمله، ارتجاع حاکم در عراق و منطقه است. اما این تحرکات انسانی و حمایت سیاسی ومعنوی در مقابل توحش اسلامیست های داعش و تروریسم اسلامی سنی وشیعی مثبت اما کارساز نیست. حمایت از و تقویت نیروی توده ای زنان و مردان داوطلب و مسلح در شهرها وروستاهای عراق و کردستان ازجمله در مناطق اشغالی توسط داعش را باید عملا در دستور قرار داد. طبقه کارگر و مردم زحمتکش عراق یک دوره جنگ و اشغال نظامی توسط امریکا و متحدینش را تجربه کردند. اکنون دوره دیگرجنگ با عروج داعش و حضور مجدد نظامی امریکا به آنها تحمیل شده است. این که دولت مرکزی عراق و دولت اقلیم کردستان موظف اند در مقابل داعش ازمردم دفاع کنند، امری غیر قابل صرفنظر است. این دولت ها بیش از دو دهه است بر این مردم حکومت می کنند و ثروت جامعه را بالا می کشند. اما توقع این که این نیروها داعش را شکست بدهند و عراق را از وجودشان پاک کنند توهمی بیش نیست و بیهوده است. نهایت این جنگ از دیدگاه و منافع بورژوازی عراق اعم از سنی و شیعه و کرد، ایجاد ائتلافی برای یک دولت مشترک و تقسیم قدرت و ثروت بین خودشان است. اما تجارب این دوره ی دسته ها و طوایف و قبایل بورژوازی عرب و کرد و سنی و شیعه و تروریسم اسلامی شیعی و سنی در عراق نشان داده و اثبات کرده که چنین ائتلافی حتی اگر شکل گیرد، به جنگ و فقر و بردگی و سناریوی سیاه کنونی خاتمه نخواهد داد. حتی اگر در بهترین حالت آتش بس و صلحی برقرار شود، نتیجه اش رسمیت یافتن یک توحش و نظام اسارت انسان و حقارت و اهانت و بردگی زنان به نام دولت اسلامی و تقسیم عراق به سه بخش شیعه و سنی و کردنشین است. تجزیه عراق و قرار گرفتن کارگران و زحمتکشان تحت تسلط باندهای سنی از نوع داعش و دولت اسلامی و دولت شیعی بغداد و ناسیونالیست های کرد در کردستان عراق، یعنی تداوم دو دهه ی استثمار، فقر و گرسنگی و تبعیض و ستم و تحقیر زن و بی حقوقی و ناامنی است. در جنگ کنونی در سوریه و عراق، دولت امریکا و متحدینش و بورژوازی منطقه از جمله ایران، ترکیه، عربستان و قطر، هر کدام منافع خود را دنبال می کنند و چه بسا از آن استفاده کرده و به استقبالش می روند. امریکا بار دیگر بعنوان ناجی مردم کرد ظاهر شده و صنایع پیشرفته نظامی اش را به نمایش می گذارد و به فروش می رساند. از دیدگاه جمهوری اسلامی جنگ برای این رژیم خیر و برکت است. و ترکیه و عربستان و قطر بدنبال ایجاد پایگاه های خود در رقابت با نظام جمهوری اسلامی اند. در این سناریوی سیاه، راه نجات و برون رفتی نه از جبهه و جانب فرقه ها و طوایف و قبایل و مذاهب در عراق و نه از جانب دولتهای دخیل وجود ندارد. در جبهه ی مقابل، توده های میلیونی کارگران و زحمتکشان عراق قرار دارند که تا کنون قربانی این سیاست ها و منافع و اهداف پلید اقتصادی و حکومتی و ارتجاع مذهبی اند. اما اراده و تصمیم به رد این شرایط و تغییر آن با دخالت مستقیم توده ی در جنبش مسلح شدن علیه دولت اسلامی "داعش" خودرا نشان داده است. این آن آلترناتیوی است که دارد از تئوری به عمل و از آرزو به واقعیت تبدیل می شود. این الگو می تواند تکثیریابد. باید به استقبال این الگو و آلترناتیو انسانی و توده ای رفت و آن را میلیونی و سراسری کرد. نه تنها در کردستان بلکه در دیگر مناطق عراق این الگو را به مردم خاطرنشان کرد و رهبر وسازمانده آن شد. شکی نیست، ناسیونالیست های کرد و احزابشان تلاش می کنند این جنبش انسانی داوطلبانه و توده ای را از قبیل جنبش مسلحانه زنان کوبانی، تحت کنترل سیاسی و نظامی خود قرار دهند. بخصوص تحویل اسلحه به زنان ومردان داوطلب و نیاز آنها به آموزش های اولیه کار احزاب و گروه های ناسیونالیست و حتی مذ هبی شیعی و غیره را برای تسلط سیاسی بر این گروه های داوطلب آسان می کند. در مقابل، رهبران و سازماندهندگان این جنبش مسلحانه توده ای می توانند ضمن پذیرفتن سلاح و امکانات و آموزش های نظامی اما صفوف خود را مجزا و مستقل نگه داشته و تشکیلات سیاسی و نظامی و فرماندهی خاص خود را سازمان دهند. تشکیلات و سیاستی که فضا را برای همه گرایشات فکری و سیاسی باز گذاشته و تنها شرط عضویت در نیروی مسلح توده ای در وهله ی اول شکست داعش، پایان جنگ و ایجاد شرایطی آزاد است که همه ساکنان عراق بتوانند صرفنظر از قومیت و مذهب و نژآد، از حقوق شهروندی برابر برخوردار و خود سرنوشت شان را در نظامی سکولار و آزاد و برابر تعیین کنند. نیروی مسلح توده ای علیه داعش باید نیرویی برای ایجاد چنین جامعه ای باشد و نیرویی که هر گز و تحت هیچ شرایطی خلع سلام نمی شود. تصورش را بکنید که اگر مردم شنگال به مانند کوبانی مسلح می شدند، شکی نیست که نه داعش می توانست به آسانی آن را تصرف کند، نه آن فاجعه انسانی کشتار و تجاوز و فرار و مرگ از گرسنگی و تشنگی در کوهستانها بوجود می آمد و نه مادری دخترش را از صخره به پایین می انداخت تا به دست داعش گرفتار نشود، مورد تجاوز قرار نگیرد و در بازار بردگی فروخته نشود! تجربه ی کوبانی تجربه ای است که می تواند در شنگال، اربیل، کرکوک، موصل و دیگر شهرهای عراق تکرار شود. این تنها راه نجات مردم عراق از توحش داعش و دولت اسلامی است و این در تداوم خود تنها راه نجات کارگران و مردم عراق از سناریوی سیاهی است که امریکا و مرتجعین منطقه از جمله جمهوری اسلامی و عربستان و قطر و فرقه ها و جریانات قومی و مذهبی شیعی و سنی و ناسیونالیسم کرد به ارمغان آورده اند. راه دیگری وجود ندارد. ناجی دیگری نیست و معجزه ای در کار نخواهد بود. سخنی با کمونیستها، سوسیالیستها، انساندوستها و زنان و مردان آزادیخواه وبرابری طلب در کردستان عراق، کردستان ایران و منطقه! اکنون کردستان سوریه و عراق در مرکز و خط مقدم جبهه ی جنگ داعش علیه انسانیت در این منطقه قرار گرفته است. چشم انداز خاتمه ی این جنگ با مقابله نیروهای پیشمرگ احزاب ناسیونالیست کرد و همکاری ارتش از هم پاشیده دولت مرکزی عراق و یا بمباران جت های جنگی امریکایی وجود ندارد. ساده لوحانه است اگر بپذیریم که این امید وجود دارد. توده های مستاصل از جنگ و کشتار و ترس و ناامنی می توانند بمانند کسی که دارد غرق می شود به هر خس و خاشاکی برای نجات خود دست بیازند و امید ببندند. اما انسان های آگاه و مسئول نمی توانند و نباید تسلیم این توهم شوند. ساکنین شهرها و مناطقی که هنوز جنگ به انجاها نرسیده ممکن است با کمک به آوارگان وظیفه انسانی خود را انجام بدهند و راضی باشند اما برای انسان های آگاه و آزاده این کار مثبت اما ناکافی است. باید ریشه ی جنگ را خشکاند. باید توده های مستاصل را بیدار کرد و نمونه ی زنان کوبانی را پیش پایشان گذاشت. باید در همه جا پیشقدم ایجاد تشکیلاتی توده ای و مسلح برای دفاع از خود و علیه دشمن شد. تنها با مقاومت توده ای و جنگ توده ای می توان جنگ ارتجاعی داعش علیه انسانیت را پایان داد و این سازمان جنایتکار که قدرتش تنها در ارعاب و ترساندن مردم است را از جامعه جاروب کرد. هم اکنون در کردستان ایران، به نام کردایه تی و دفاع از پیشمرگه چادر و موارد خوراکی برای ارسال به کردستان عراق تهیه می شود. می گویند این نگرانی وجود دارد که ناسیونالیست ها به این وسیله در شهرهای کردستان ایران اعتبار برای خود می خرند و این اوضاع بار دیگر ناسیونالیسم کرد را به جلو صحنه رانده و ان را تقویت می کند... در مقابل این وضعیت باید مردم را به این واقعیت آگاه کرد که اولا، دفاع نیروهای پیشمرگ احزاب ناسیونالیست کرد از مردم یک وظیفه است که خود برعهده گرفته اند. اینها دودهه است همه نعمات این مملکت را تصاحب کرده اند برای دفاع از همین منافع هم شده انها چنگ و دندانی نشان می دهند. دوما، جمع آوری کمک به آوارگان هم از جانب هر جریانی اگر با هدف منافع فرقه ای و از جمله تقویت ناسیونالیسم کرد و یا جلب سمپاتی به آن باشد، هدف زشت و پلیدی است. انساندوستی و کمک های انسانی قید و شرط ندارد، بخاطر نجات انسان های نیازمند وصرفا وظیفه ای انساندوستانه است. این وظیفه ای است که کارگران و کمونیست ها و آزادیخواهان و برابری طلبان هر جامعه ای از جمله در کردستان ایران می توانند انجام دهند، چرا که انساندوستی از خصوصیات این طیف انسان ها است و نه منافع فرقه ای یا قومی یا مذهبی شوم! نهایتا باید آگاه بود که دورنمای جنگ در عراق، تعرض داعش و دولت اسلامی، دخالتهای امریکا و جمهوری اسلامی و عربستان و دیگران بسیار تاریک است. این جنگ قربانیان بیشتر و کشتار و تجاوزهای وحشتناک تری را بدنبال خواهد داشت. سناریوی تشکیل دولت ائتلافی سنی و شیعه و کرد توهمی بیش نیست و سناریوی تقسیم عراق به سه بخش کرد و سنی و شیعه هم بمعنای پایان جنگ و سناریوی سیاه نیست. در این شرایط هم نسل کشی نژادپرستانه و مذهبی ادامه خواهد داشت. پایان سناریوی سیاه در عراق در شرایط کنونی با شکست داعش توسط نیروهای مدافع مردم، توسط یک نیروی میلیونی میلیشیای توده ای در شهرها و روستاها و سازمان دادن جنگ و دفاعی قدرتمند در مقابل توحش دولت اسلامی در وهله ی اول و فراهم کردن زمینه ی فضا و شرایطی است که در آن همه انسانها در عراق صرفنظر از دین و مذهب و قومیت و نژاد از حقوق برابر برخوردار اند و حکومت آزاد و سکولار و غیر قومی و غیر مذهبی را بر پا می سازند... جنگ داعش علیه بشریت وجنگ اقوام و مذاهب در عراق را تنها با یک جنگ توده ای با شرکت زنان و مردان داوطلب در همه شهرهای عراق با یک افق مشترک یعنی ساختن جامعه ای آزاد و برابر می توان شکست داد و به آن پایان داد. هر گونه تحلیل و تفسیر و تفکر خود فریبانه و توهم به پایان این جنگ توسط نیروهای کنونی درگیر آن یک توهم است. زمینه ی سازماندهی جنگ توده ای را زنان کوبانی به ما آموخته اند.مقاومت کمونارهای پاریس به ما آموخته است، قیام بردگان، شورش گرسنگان و انقلابات کارگری و توده ای با هدف آزادی و برابری به ما آموخته اند. جنگ مقاومت توده ای برای خاتمه دادن به جنگ و سناریوی سیاه در عراق را سازمان دهیم! به آن بپیوندیم و شبکه های وسیع حمایت مادی، معنوی و سیاسی از آن را در سراسر جهان فرا بخوانیم! به هر وسیله ی ممکن و در هر کجا هستیم به جزیی از این جنگ انساندوستانه علیه جنگ ضد انسانی داعش و قوم پرست ها و اسلامیست های شیعه و سنی تبدیل شویم و در بهترین حالت به آن بپیوندیم! اعلام جنگ دولت اسلامی به بشریت و رویای جهان اسلامی را تنها با سازماندهی یک جنگ همه جانبه می توان درنطفه خفه کرد، شکست داد و باطل نمود. این جنگ از جبهه های اربیل و موصل و خانقین...، از خیابانهای شهرهای اروپایی تا سنندج و دیگر شهرهای کردستان را در بر می گیرد. گروه های ضد انسانی داعش و دولت اسلامی را هر کجا هست و هر کجا ابراز وجود می کند را باید تنبیه کرد و فراری داد تا دیگر بخود اجازه ی ابراز وجود مجدد ندهند. الان زمانی است که سلفی های کردستان ایران را از شهرها و مناطق کردستان ایران تار و مار کرد و فراری داد. تجمعاتشان را بر هم زد و رهبرانشان را گوشمالی داد. سلفی های کردستان ایران محصول جمهوری اسلامی اند و نطفه داعش آتی ایران. از همین حالا باید در نطفه خفه شان کرد. با تعرض و با جنگ باید جواب تعرض و جنگ شان را داد. افشاگری پوچ است. در نهایت شکست داعش و دولت اسلامی در عراق با یک نیرو و میلیس توده ای مسلح که اعضای آن را همه زنان و مردان و جوانان از شهرهای کردستان و عراق تا داوطلبان منطقه ای و حمایت عملی در اقصی نقاط جهان به این پدیده کثیف و جنایتکار مذهبی، ضد انسانی وضد زن خاتمه خواهد داد.
مرداد ٩٣ – اوت ٢٠١٤
|
