|
اطلاعیه دفتر کردستان حزب حکمتیست/ خط رسمی انتقام "جهان آزاد" از مردم در کردستان سوریه محکوم است!
در حالیکه لشکر مردمان بی دفاع و فراری از توحش داعش از منطقه کوبانی در کردستان سوریه از مرز صد هزار گذشته است، تا این لحظه توجه هیچ دولت غربی "ضد تروریست" را به اوضاع خود جلب نکرده است. این رفتار طبق یک سیاست آگاهانه و نقشه مند است. کردستان سوریه تحت رهبری شاخه سوری "پ ک ک"، علیرغم ماهیت ایدئولوژیک بورژوا ناسیونالیستی این سازمان، یک مسیر سفید در سناریوی سیاه سوریه را در پیش گرفت و در یک توافق سیاسی با دولت سوریه اداره مناطق کردنشین را در دست گرفت. سناریو سفیدی که، تحت تاثیر و فشار یک تمایل به مقاومت مترقی موجود در خود کردستان سوریه، در مقابل نسخه های تخریبی رایج در خاورمیانه، شکل گرفت و در عمل به احزاب هوادار ناتو و مسعود بارزانی در محل نه گفت. از آن مقطع در کردستان سوریه، این جنبش مقاومت توانسته است که علاوه بر اینکه این بخش از جامعه سوریه را اداره کند که از آن بیشتر توانسته است در یک بسیج نظامی و تسلیح مردم از مدنیت جامعه در مقابل وحوش دمکراسی غربی یک دفاع سرسخت را سازمان دهد. این تقابل، جنبش و سیاست مسئولانه، از روز اول به مذاق سایر شاخه های ناسیونالیست کرد در منطقه که اساسا حامی غیرمنتقدانه همه سیاست های میلیتاریستی غرب در خاورمیانه اند، و همچنین در میان ناسیونالیسم کرد در ایران خوش نیامد. ناسیونالیسم کرد در ایران در دوره گذشته، امید به سرنگونی اسد و انتقال سیاست حمله به ایران توسط امریکا و ناتو را پرچم آرزوهای سیاه خود کرده بود. از نظر اینها وارد نشدن کردستان سوریه به ائتلاف ارتجاعی ناتو در تخریب سوریه، و نپیوستن آن به "ارتش آزادیبخش سوریه"، یعنی نپیوستن به همین داعشی های امروز، یک همکاری شرم آور با رژیم بشار اسد بود. این در حالی است که تاریخ پشت سر ناسیونالیسم کرد در همه جا مملو از معامله و مماشات و همکاری با انواع سگ و گرگ حاکم در جهان و منطقه است. خیل همین احزاب ناسیونالیست کرد منطقه به نوبه خود با ترکیه، جمهوری اسلامی، امریکا، عربستان سعودی و بقیه وحوش منطقه همکاری کرده و یا برای عملی کردن سیاست های مخرب و کثیف آنها، آماده بوده اند. بخش مهمی از اینها همین امروز برای مذاکره و کنار آمدن با اطلاعاتی های پرزیدنت روحانی شب را روز میکنند، اما به یک سیاست مسئولانه در کردستان سوریه برای پرهیز از سناریوی سیاه انتقاد دارند. معلوم میشود که ادعاهای پرطمطراق اینها در مورد مسئله کرد چیزی جز وسیله معامله و بازرگانی سیاسی برای شرکت در قدرت و کسب موقعیت به هر قیمت نیست. چنین سیاستی به مذاق چپ های پروناتو هم خوش نیامد، چون آنها هم مشغول کف زدن برای انقلاب پروناتویی در سوریه و سرایت همین "انقلاب" به ایران هم بودند. آنروزها "بعداز بشار اسد نوبت خامنه ای است" شعار این انقلابیون ناتویی و بقیه دست راستی های سناریو سیاهی ایرانی بود. آنروزها مژده اینها برای "دوره سرنگونی دیکتاتورها" برای هر انسان شرافتمندی گوشخراش بود. سینه زنی های انقلابی اینها تنها زمانی رو به افول گذاشت که قدرت ناتو و امریکا در سوریه در منجلاب گیر کرد. در کردستان عراق، مسعود بارزانی با همکاری سایر احزاب ناسیونالیست کرد، تقلاهای زیادی برای ایجاد تفرقه در کردستان سوریه به نفع ناتو به خرج داد. تلاش کرد تا مردم این مناطق را وارد سناریوی سیاه سوریه کند و به همکاری با عربستان و ترکیه و ناتو بکشاند. دول متحد امریکا هم به نوبه خود تقلاهای سیاه تری را سازمان دادند. در مذاکره بر سر سرنوشت سوریه هم نمایندگان کردستان سوریه را دخالت ندادند. بعلاوه و در کنار آن، از طریق وحوش اسلامی خود در سوریه این مناطق را مورد حمله قرار دادند. نباید فراموش کرد که این داعشی ها قبل از هر جا در دل جنگ ناتو با اسد، کردستان سوریه را مورد تعرض وحشیانه خود قرار داده بودند و توسط مردم مسلح عقب نشانده شده بودند. این تاریخ و این تجربه به یک جنش قوی سکولاریستی ضد داعشی و مترقی در کردستان سوریه، و در دل جنگ آمریکا با اسد، شکل داد. کردستان سوریه در آن شرایط زیر این فشارها نرفت و در مقابل، مقاومت توده ای برای دفاع از مدنیت جامعه را سازمان داد. امروز که این منطقه و بویژه مناطق روستایی شهر کوبانی زیر حمله متحدین سابق امریکا و ناتو اند، "جهان آزاد" با نادیده گرفتن سرنوشت شان از آنها انتقام میگیرد. انتقام به خاطر دفاع از خود و عدم تسلیم به اهداف جنایتکارانه دول دمکراتیک غرب و متحدین منطقه ای آن. انتقام از تلاش و مقاومت در مقابل نسخه مذهبی و قومی کردن بیشتر و سیاه تر کردن خاورمیانه. در این میان رخسار سیاسی ناسیونالیست های حاکم بر کردستان عراق امروز از همیشه دیدنی تر است. مسعود بارزانی که قرار بود رهبر پیروز آرزوهای "کورد" برای استقلال باشد، نه فقط این بازی را کنار نهاد بلکه مرزهای رفت و آمد به کردستان سوریه را با بولدوزر بست و به فشار بیشتر به این منطقه در جهت سیاست های ناتو و عربستان و ترکیه کمک کرد. امروز که منطقه کوبانی زیر حملات پی در پی است، این رهبر دلسوز "کورد" هم با اتخاذ سیاست بی توجهی به آن، مانند اربابان غربی و عربستان و ترکیه مشغول انتقام گیری از این مردم ستمدیده است. شدت حملات به منطقه کوبانی در حالی صورت میگیرد که ظاهرا امریکا مشغول کمپین جهانی برای سرکوب داعش ها است. تنها نگاهی به همین بی توجهی به سرنوشت آوارگان کوبانی و حملات جنگی تولیدات جهان دمکراسی، به هر انسان شریفی می فهماند که تقلای امریکا در این کمپین به صف کردن دول جهان، که امروز ایران هم به آن اضافه شده است، به پشت سر خود و استفاده از این موقعیت برای تثبیت آقایی مجدد خود بر جهان چند قطبی است. اگر هدف واقعی اینها در هم شکستن داعش و اسلامیون است، مگر در این میدان نیرویی جدی تر از کوبانی ها که در مقابل داعشیون سنگر به سنگر می جنگد، وجود دارد؟ مگر اینها سالها بودجه های میلیاردی برای سازماندهی ارتش دولت پوشالی افغانستان صرف نکرده اند؟ مگر بودجه و امکانات و نیرو در خدمت سازماندهی و آموزش ارتش دولت پوشالی تر عراق قرار نداده اند؟ مگر کم برای سازماندهی وحوش لیبیایی خود پول صرف کرده اند؟ و مگر پشت سرهم بودجه های کلان در اختیار دولت فاشیست اسرائیل قرار نمیدهند؟ مگر همین هفته های اخیر تسلیحات و بودجه در اختیار مسعود بارزانی، متحد بی آبروی شان قرار ندادند؟ چگونه است که کمک واقعی به مردمی که در کوبانی تا پای جان با نیروی مسلح خود از زندگی و امنیت و مدنیت شان در مقابل وحوش داعشی دفاع کرده اند، مطلقا موجود نیست! واقعیت این است که غرب و کلوب "جهان آزاد" و هواداران ریز و درشت آن در منطقه به عمد از مردم در کردستان سوریه و از کوبانی انتقام میگیرند. به همین دلیل ساده که تقویت آنها در خدمت سلطه ناتو و غرب و متحدین منطقه ای آن و در خدمت آقایی امریکا بر این جهان جهنمی، نیست. ریشه کش کردن ترور دولتی و غیردولتی کار طبقه کارگر و انسان آزاده است. اما تا آن زمان باید به همه دول بورژوایی جهان فشار آورد تا نه فقط درصدی از بودجه جنگی خود را به تامین سرپناه برای آوارگان کردستان سوریه تخصیص دهند بلکه امکانات تسلیحاتی و مالی در اختیار مردم کردستان سوریه قرار دهند که امروز بیش از هر جایی زیر منگنه تولیدات اسلامی "جهان آزاد" قرار گرفته اند. اعتراض به انتقام گیری از کردستان سوریه و کوبانی، ویژه محل و منطقه و کشور معینی نیست. باید در هر نقطه این جهان به دول سرمایه داری که جهان را به جنگل مبدل کرده اند فشار آورد تا درصد کمی از بودجه ویرانگرنظامی شان را صرف هزینه در کردستان سوریه و کوبانی کنند.
زنده باد مقاومت مترقی و مدنی در کردستان سوریه در مقابل ارتجاع مذهبی و قومی و امپریالیستی ننگ بر سرکردگان "جهان آزاد" و نوکران ریز و درشت منطقه ای آن
دفتر کرستان حزب حکمتیست/خط رسمی ٣ مهر ۱٣۹٣ - ۲۵ سپتامبر۲۰۱۴
|
