|
"کنفرانس ملی کرد" یا نبرد طبقاتی! مظفر محمدی مقدمه یک پیام ازکمون پاریس: کشور ما یک واژه، یک اشتباه! بشریت یک واقعیت، یک حقیقت. کشور واژه ای است نظیر بت و خدایان که توسط کشیش ها و شاهان ساخته شد تا حیوانات با شعور را در محدوده های معینی محصور نگاه دارند. جایی که انها را در جهت منافع اربابان، تحت نظر آنان و بنام موقعیت کثیف انها در انقیاد نگه میدارند. اینکه ما بطور تصادفی در اینجا متولد شده ایم یا در آنجا ملیت مار ا تغییر می دهد و از ما دوستان و دشمنان میسازد. بگذارید به این بازی احمقانه گردن ننهیم. و این مضحکه راکه ما راهمیشه در بند نگه می دارد بدور افکنیم. بگذارید کشور، به واژه ای تو خالی به یک تقسیم بندی بی ارزش اداری تبدیل شود. کشور ما جایی است که در آن زندگی آزاد باشد و کارها روبراه. مردم! کارگران! آفتاب در حال طلوع است. با این امید که نابیناییها پایان بگیرد سرنگون باد مستبدین وجلادان فرانسه مرده است، زنده باد بشریت! *** حدود 150 سال پیش کارگران کمونیست و کمونارهای انقلابی پاریس این پیام را به مردم جهان دادند. یک قرن و نیم بعد از آن هنوز به نام کشور، به نام ملت و قوم و طایفه و عشیره، بشریت را به جان هم می اندازند. کشور می سازند، ملت می سازند، قوم می سازند و طایفه و قبیله مذهبی و عشیره می سازند و بر جنازه کشتگانشان می رقصند و پیام پیروزی به جهان می فرستند. پیروزی ملت افغان، چیچن، صرب، کروات، بوسنی، عراق، کردستان، سودان شمالی و جنوبی، لیبی... و اکنون باز هم "کنفرانس ملی کرد!" کارگران و مردم زحمتکش کردستان ایران، عراق، ترکیه و سوریه در کجای این قهرو آشتی ها و جنگ وصلح های ناسیونالیستها و قوم پرست ها قرار دارند؟ این کنفرانس ها، زمین بازی سیاسی حکام بورژوا در کردستان عراق، احزاب بورژوا ناسیونالیست و قوم پرست و نمایندگان سرمایه داران ریز و درشت کرد در کردستان ایران، ترکیه و سوریه است. کارگران این منطقه را نمی توان به نام این و آن ملت و قوم تجزیه و متفرق کرد و یا آنها را در "کنفرانس ملی کرد"، ادغام و بی هویت ساخت. طبقه کارگر در این کشورها منافع مشترک غیر ملی، غیرقومی، غیر مذهبی و غیر عشیره ای دارند. منافع طبقاتی دارند. اتحاد طبقاتی کارگران هر کشور و همه کشورها راه نجات و پیروزی پرولتاریا بر بورژوازی است، راه پایان یافتن استثمار و بردگی مزدی و تبعیض قومی و جنسی و مذهبی است. راه پایان دادن به افسانه ملیت و قومیت است جریانی که به نام "چپ" و "کمونیسم" از کنفرانس ملی کرد استقبال می کند، در حقیقت پادو بورژوازی کرد و علیه کمونیسم و کارگر است. ببینید،"سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، کومه له" برای پذیرفته شدن در این مضحکه ضد کارگری و ضد انسانی له له می زند! کارگران! بگذارید احزاب و نمایندگان بورژوازی و خرده بورژوازی با هم لاس بزنند، بنوشند و بخورند و آروغ "ملی" بزنند و کنفرانس ملی برگزار کنند. طبقه کارگر متعلق به این مضحکه نیست. کارگران جزئی از "کرد"های چهار پارچه ملی کردستان نیستند. کارگران ملیت و قومیت و مذهب نمی شناسند. محل اتحاد طبقاتی و حضور بهمرسانی کارگران و زحمتکشان و آزادیخواهان این کشورها از کارخانه های سیمان و سیگار سلیمانیه تا میدان سرای ازادی این شهر و از معادن و کارخانه های ترکیه تا میدان تقسیم استانبول و مراکز کارگری اربیل و دیاربکر و سنندج و مهاباد تا میدان آزادی تهران و مراکز صنعتی نفت و پتروشیمی ها و ماشین سازیها... است. کنفرانس ملی کرد سران بورژوازی و احزاب و جریانات ناسیونالیست، قومی، مذهبی و غیره، تنها نمایشی مسخره در حاشیه این مبارزه طبقاتی است. نبرد طبقاتی ای که کل بورژوازی کرد، ترک، فارس،عرب، شیعه و سنی را نشانه گرفته است. شعار طبقه کارگر صرفنظر از کشور و ملیت و جنس و مذهب، شعار مارکس است: کارگران جهان متحد شوید! مظفر محمدی - مهر 1390- سپتامبر 2011
|
