|
اغتشاش یا دفاع از انقلاب
کمونیست: به دنبال درگیری های مردم معترض شهرهای اصلی مصر، اخیرا به فرمان مرسی رئیس جمهور در سه شهر اصلی حکومت نظامی برقرار شده است. اعتراضات وسیع، تظاهراتها و درگیریهای نظامی در این کشور، وارد پنیجمین روز خود شده است. کشتار معترضین، صدور احکام اعدام، و اعلام حکومت نظامی در چند شهر مهم، بار دیگری انقلاب مصر و بهار عربی را به مرکز رویدادهای خاورمیانه کشانده است. این سوال که آینده مصر چه خواهد شد، بار دیگر در فضا موج میزند. تصویر شما از وقایعی که روی میدهد چیست؟ روند انقلاب در مصر را چگونه می بینید؟
ثریا شهابی: آنچه که در مصر در حال اتفاق است، دفاع انقلاب از انقلاب است. تصویری که میدیای دول غربی و همچنین جمهوری اسلامی از این رویدادها میدهند، عبارت است از این است که گویا در مصر شرایطی بوجود آمده است که در دل آن خشونت توسط مردم در حال رواج است و کسی یا چیزی، طبعا از نظر "همگان" دولت و ارتش، باید جلوی آن را بگیرند! روزنامه انگلیسی "ایندیپندنت"، که روزنامه نسبتا معتبر تری از سایر رسانه ها است، در سرتیتر اخبار مربوط به مصر آورده است که: "اغتشاشگران مصری، مخالف دولت اضطراری در پنجمین روز تظاهرات خشونت آمیز!". این ملایم ترین تصویر از مردمی است که به بهار عربی دامن زدند، و دو سال پیش مردم به تنگ آمده از تعرض سرمایه در پاریس و لندن و نیویورک و تهران از آنها الهام گرفتند. مخالفین را اغتشاشگر میخوانند و حکومت نظامی را "دولت اضطراری"! این نهایت صداقت و شرافتی است که رسانه های رسمی جهان، از خود بروز میدهند. درگیری نظامی وقتی شروع شد، که تعدا زیادی برای آزاد کردن زندانیانی که به اعدام محکوم شده بودند، کسانی که بدنبال درگیریهای سال گذشته در جریان مسابقه فوتبال در پرت سعید دستگیر شده بودند، اجتماع کردند. معترضین تلاش میکردند که برای آزادی محکومین به اعدام، اقدام کنند. احکام قتل و اعدام را دولت صادر کرده است. نام این جنایتکاران رسمی و "قانونی" را دولت اضطراری میگذارند، و نام مخالفین اعدام و کسانی که برای آزادی محکومین به اعدام اقدام کرده اند، را اغتشاشگر! "ایندیپندنت" ابایی ندارد از اینکه در کنار عنوان ضدمردمی روزنامه، از زبان یکی از معترضین بازگو کند که: "سی سال تحت حاکمیت مبارک بوده ایم و امروز او جایش را با مرسی، که تنها تفاوتش با مبارک این است که ریش دارد، عوض کرده است"! اعتراضات اخیر در مصر دفاع صف انقلاب در مقابل خشونت رسمی و سازماندهی شده ای است که خود را به انقلاب مصر تحمیل کرد. خشونت رسمی و نهادینه شده ای که ارتش مصر در راس آن قرار داشت. رویدادهای اخیر دفاع صف انقلاب در مقابل ضدانقلابی است که با قربانی کردن مبارک عقب نشینی کرد، تا با حاکم کردن ارتش و نیروهای مسلح، از پیشروی انقلاب به ضرب و زور خشونت نیروی نظامی، جلوگیری کند. در مصر هنوز مسئله قدرت سیاسی، آنچه که مردم برای تعیین تکلیف آن انقلاب کردند، به سرانجام نرسیده است. این اعتراضات و صدور فرمان حکومت نظامی، فازی برای به سرانجام رساندن مسئله قدرت سیاسی در مصر است. بورژوازی جهانی و منطقه، از دول غربی تا انواع و اقسام شیوخ و دول کپک زده در امارات تا جمهوری اسلامی ایران، تمام امکاناتش در مصر را بکار گرفت تا مانع پیشروی انقلاب در مصر و تعیین تکلیف قدرت سیاسی، با دخالت نیروهایی جز نیروهای بورژوایی شود. از فردای رفتن مبارک، ارتش در مرکز قدرت سیاسی قرار گرفت و طی یک "انتخابات" که در آن تنها اپوزیسیون تاریخا مجاز و رسمی، اخوان المسلمین، میتوانست نیرو بسیج کند، مرسی به جای مبارک نشست. در ادامه یک اختناق سی ساله و فقدان کمترین فضایی برای فعالیت سیاسی احزاب کارگری و کمونیستی و در خلا وجود چنین نیرویی، یک جریان عقب مانده اسلامی که فعالیت اش قانونی بود، بر راس قدرت سیاسی نشست! از نظر بورژوازی مسئله انقلاب به این صورت می بایست فیصله می یافت. در حالیکه برای اکثریت مردم مصر، طبقه کارگر، زنان، جوانان بیکار و محرومین جامعه، انقلاب هنوز ادامه داشت و ادامه دارد. انقلاب مصر را با به قدرت رساندن ارتش و تلاش برای خفه کردن آن، به خشونت کشاندند. این همان مصری است که میدان التحریر را از خود بروز داد. شهرهای مصر محل کار و زندگی همان مردم مسالمت جویی است که با اجتماع وسیع و عزم راسخ شان، حسنی مبارک را با لگد بیرون انداختند. در مقابل آن مردم و آن انقلاب، یکی از مسلح ترین ارتش های منطقه، ارتش مصر را آماده نگاه داشتند و امروز مرسی آن را بکار گرفته است. نام آن را "دولت اضطراری"، گذاشته اند. معلوم است اعتراض از زمین ورزش تا زندان و میدان تیر و ... به بیرون فوران میکند! این مردم مسالمت جو بناگهان "بر سر برد و باخت این یا آن تیم فوتبال" به جان هم نیافتاده اند. اعلام "سی روز حکومت نظامی" در سه شهر مهم مصر، سوت خون پاشاندن به انقلاب این کشور و اعلام آمادگی ارتش برای ایفای نقشی است که به خاطر آن حفظ شده بود. ضدانقلاب در مصر در حمایت ضدانقلاب بورژوایی جهانی، از غرب تا خاورمیانه، برای مقابله مجهز است. سوال این است که در مقابل آن چه نیرویی میتواند بایستد و ورق را برگرداند. انقلاب مصر، دخالت نیرویی که بتواند در مقابل بورژوازی بایستند، را می طلبد. طبقه کارگر مصر، جنبش کمونیستی و سوسیالیستی در مصر، باید به میدان بیاید. باید از دولتی که خود را با صندوق رای برفراز سرمردم قرار داده است و امروز ارتش را علیه آنها به خدمت میگیرد، صلب صلاحیت کند. ممنوعیت اعدام را به فرمان خود اعلام کند و به اجرا درآورد! انحلال ارتش و نیروهای مسلح حرفه ای را اعلام کند! و اعلام کند که خود قادر است و آماده است که قدرت سیاسی را تصرف کند! نه تنها آمال و آرزوهای سرکوب شده انقلاب مصر را متحقق کند، که نظام سوسیالیستی را در یکی از مهمترین کشورهای خاورمیانه سازمان دهد. ۲۸ ژانویه ۲۰۱۳
|
