جلوی ماشین اعدام را نمیتوان گام به گام گرفت

آذر مدرسی

تصور کنید در میدان اعدام عده ای که خود را مخالف اعدام میدانند به جای اعتراض به عاملین اعدام رو به  مجرم کنند و بگویند برای ممانعت از اعدام باید خشونت طلبی را کنار بگذاری. به مجرم بگویند اگر جرم سنگین نمیکردی مجبور نبودند اعدامت کنند. اینرا ممکن است از کشیشی که خود بخشی از مکانیزم تحمیق جامعه است، یا قاضی دادگاههای تگزاس  بشنویم. اما اعلام آن بعنوان "کارزار لغو گام به گام اعدام" در جامعه ای مانند ایران که اعدام بیش از هر جای دیگری ابزار سرکوب و ارعاب جامعه، زهرچشم گرفتن از مردم و نشان دادن قدرقدرتی و قساوت قدرت حاکمه است فقط میتواند شوخی تلخ و بی مسمایی باشد.

این کاری است که ″کارزار لغو گام به گام اعدام″، که از جانب تعدادی از فعالین مدنی در ایران اعلام موجودیت کرده، در دستور خود گذاشته است. تلاش برای خشونت گریزی در جامعه و تربیت مجرمین و خشونت گریز کردن آنان برای لغو گام به گام اعدام.

جنبش علیه اعدام در تمام دنیا جنبشی علیه عاملین اعدام، علیه قدرت حاکمه و دولتی است که اعدام میکند. اینرا حتی دست راستی ترین دول غربی هم قبول کرده اند. شما در هیچ نقطه ای از دنیا نمیبینید که اعدامهای زیاد در جامعه ای را به پای خشونت طلب بودن جامعه یا مجرمین بنویسند. اما کارزار مسئولیت اعدام و خشونت در جامعه را به پای ″خشونت طلبی و فرهنگ خشونت طلبانه″ مردم و مجرمینی مینویسد که بطور سیستماتیک مورد خشونت سازمان یافته و دولتی قرار میگیرند.  

بیانیه اعلام موجودیت "کارزار"  نه فقط اشاره ای حتی کوچک، با ایما و اشاره، پوشیده به عاملین اعدام و برپاکنندگان چوبه های دار یعنی قدرت حاکمه، جمهوری اسلامی و دستگاه سرکوب آن ندارد، بلکه برعکس از "خشونت طلبی" جامعه شروع میکند. گویی این جامعه است که دستور اعدام را میدهد و آنرا اجرا میکند. گویی اعدامهای جمهوری اسلامی به خواست و یا در جواب به خواست جامعه بوده و باید از خشونت طلبی مردم شروع کرد نه از خشن ترین و مستبد ترین دولت قرن. از نظر  کارزار مقصر جامعه و کسانی هستند که اعدام میشوند نه دولتی که ماشین سرکوب و اعدام را دارد. کارزار  به جای نشانه گرفتن دولت قربانیان اعدام را مورد تعرض قراراده است. این کارزار "شیوه عملی لغو گام به گام اعدام" را تربیت مجرمین، بعنوان عاملین خشونت، برای مرتکب نشدن به جرائم قابل اعدام میداند.

دست اندکاران کارزار عقب مانده ترین ذهنیت در جامعه، که در مقابل اعدام مجرمین جنایی سکوت میکند، را مبنای کارزار خود قرار داده اند. مخالفت با اعدام زندانیان سیاسی، نوجوانان، اعدام در ملا عام و سنگسار ناشی از این است. این کارزار قرار نیست هیچ تحرکی یا جنبشی علیه جمهوری اسلامی و برای لغو اعدام به راه بیندازند. برعکس قرار است در مقابل تحرک و جنبش علیه اعدام در ایران نقش پیامبرانی را پیدا کنند که قرار است با کار آگاهگرانه روی جامعه و مجرمین آنها را از اعدام مصون نگاه دارند. تا جرمی که مجازاتش اعدام است را انجام ندهند. این جنبش در دنیا اسم دیگری دارد جز جنبش علیه اعدام. حتی لیبرال ترین جنبش ضد اعدام مدافع تمام مجرمین و قربانیان اعدام است.  

نمیتوان بعنوان مصلح اجتماعی و در محکومیت خشونت علی العموم وارد مبارزه برای لغو مجازات اعدام شد. اینرا باید به کشیشان واگذار کرد. جنبش علیه اعدام جنبشی است برای دفاع از امنیت جانی جامعه و محفوظ کردن آن از تعرض علنی و با برنامه قدرت حاکمه به آن. جنبش علیه اعدام در عین حال مستقیما و فقط علیه خشونت دولت علیه جامعه و بی سلاح کردن قدرت حاکمه در تقابل با جامعه است. هر تحرکی تحت عنوان ضدیت با اعدام بدون این شاخص ها چیزی جز توجیه مجازات اعدام نیست.

این کارزار عملا در مقابل جنبش علیه اعدام در ایران، که به حق جمهوری اسلامی و ماشین دولتی سرکوب و اعدام را هدف قرار داده است، قرار گرفته است.  

دسامبر ۲۰۱۳