|
پایان یک دوره، آغاز دور دیگری
جمهوری اسلامی ایران در دور اخیر از مذاکرات ٥+١ در ژنو، که تحت پوشش مذاکرات برای کنترل "برنامه های اتمی ایران" صورت میگیرد، از رقبای خود پیشی گرفت. این دور از مذاکرات فعلا و موقتا به نفع جمهوری اسلامی یک گام به جلو سوق داده شد. نتایج این مذاکرات برای دولت اسرائیل، محافل دست راستی تر در هیئت حاکمه های آمریکا و ایران، با برخی از نارضایتی روبرو شده است. دولت روحانی آن را پیروزی خود بر رقبای بین المللی بخصوص آمریکا اعلام میکند، وکل هئیت حاکمه ایران تلاش میکند که آن را "پیروزی مردم ایران" قلمداد کند! این مذاکرات نه بر سر مسئله اتمی و امنیت جهان است و نه بر سر حقوق بشر! این مذاکرات مستقیما بر سر تنظیم رابطه قدرت های بین المللی و قدرت های منطقه ای در خاورمیانه صورت میگیرد. پشت میز این مذاکرات، دولتهایی نشسته اند که با گرو گرفتن غذا و بهداشت و مسکن و امنیت جانی و سیاسی و زندگی هفتاد میلیون نفر در ایران، و با بازی با سرنوشت میلیاردها نفر در سراسر جهان، بدنبال تامین منافع سیاسی، نظامی و اقتصادی خود هستند. حقوق بشر و امنیت جهانی، بهانه هایی پوچ، و وجهه معامله ایجاد توازن در صفوف دول حاکم و نمایندگان آنها در چنین نشست هایی است. توافقات روز گذشته در ژنو به توافق بر سر کاهش تحریم ها علیه ایران، بر متن تضمین منافع مشترک دولت های جمهوری اسلامی ایران و دول غربی در منطقه، منجر شده است نتایج این مذاکرات و توازن موقتی ایجاد شده در مناسبات جمهوری اسلامی و دول غربی، میتواند هرلحظه تحت تاثیر فشار تحرکات محافل دست راستی تر در هئیت حاکمه های طرفین، و تحت تاثیر عوامل بیرونی خارج از مناسبات دول حاکم، تحت تاثیر تحرکات اعتراضی یا ارتجاعی از پائین، به سمت دیگری بچرخد. بی تردید، کاهش فشار تحریم ها، و کاهش فضای جنگی و میلیتاریستی بر فراز سر مردم ایران، شرایط مناسب تری برای پیشروی جنبش های اعتراضی مترقی، مهیا خواهد کرد. کاهش تحریم ها، کاهش فشارهای اقتصادی که بیش از هرکس و هرچیز اکثریت محروم جامعه ایران را در منگنه گذاشته بود، فشارهایی که مابه ازا بلاواسطه سیاسی آن در ایران برای طبقه کارگر و برای اکثریت محروم جامعه، زنان و جوانان، اختناق و فقر و فشار بیشتر بود، شرایط مناسب تری برای پیشروی به نیروی متشکل خود و از پائین را فراهم خواهد کرد. دولت روحانی این نتایج را "برد در سیاست خارجی" اعلام کرده است. اپوزیسیون درون خانوادگی آن هم، آن را معادل برد در "سیاست داخلی" و در رابطه با اکثریت محروم جامعه، اعلام میکند. از این رو طبقه کارگر، زنان و جوانان محروم جامعه را به صبر و فرصت دادن به دولت "اعتدال" برای رسیدن به مطالباتشان دعوت میکنند. بهانه های تحریم اقتصادی و جنگ با آمریکا، بهانه ها برای تحمیل فقر و بی حقوقی سیاسی بیشتر، کند شده است. نباید اجازه داد حربه و بهانه "فرصت دادن به دولت اعتدال" جای آن را بگیرد. کاهش شکاف بین بورژوازی غرب و بورژوازی ایران، کاهش شکاف بین اکثریت محروم جامعه ایران، طبقه کارگر، حقوق بگیران، با "دولت خودی" نیست. "تعدیل در سیاست خارجی" برای جمهوری اسلامی و برای بورژوازی ایران به معنی "تعدیل در نقض حقوق ابتدایی مردم" و "تعدیل در سرکوب" نیست. ایجاد تعدیل و تغییر در رابطه حکومت کنندگان و حکومت شوندگان، بین دو صف مبارزه طبقاتی در ایران، کار جنبش های اعتراضی از پائین، کار جنبش طبقه کارگر، جنبش های آزایخواهانه و برابری طلبانه در بطن جامعه است. باید از پائین سیاست "تعدیل" در سرکوب و "تعدیل" در تحمیل فقر را، به دولت روحانی تحمیل کرد! کاهش تحریم ها و کاهش تهدیدهای میلیتاریستی بر فراز جامعه ایران، شرایط مناسب تری را برای تحمیل، نه تنها "تعدیل در فقر و سرکوب" که تحمیل تمام مطالبات ماکزیمال خود، فراهم کرده است. شرایطی که میتواند برای همیشه به برچیده شدن بساط نابرابری، تبعیض، فقر و سرکوب سیاسی و حاکمیت دولت حافظ آن، پایان دهد. اعلام پایان یک دوره از تخاصم با غرب توسط بورژوازی و دولت اش در ایران، اعلام آغاز دور دیگری توسط طبقه کارگر و محرومین جامعه، زنان و جوانان، برای تعرض و طرح مطالبات رفاهی و آزادیخواهانه خود است. کمونیست ها، کارگران کمونیست، و رهبران و سازمندهندگان اعتراضات کارگری، برای متحد و متشکل کردن خود حول خواستهای رفاهی و آزادیخواهانه خود، برای تبدیل کردن پرچم مطالبات خود به پرچم مطالبات همه جنبش های آزادیخواهانه و برابری طلبانه، باید در این دوره نقش خود را ایفا کنند، و این شرایط را به دور جدیدی از تحرک برای دستیابی به تمام مطالبات خود، تبدیل کنند.
زنده باد سوسیالیسم حزب کمونیست کارگری – حکمتیست ٢٥ نوامبر ۲۰۱۳
|
