طبقه کارگر حداقل دستمزد ۴۸۷ هزار تومان را نمیپذیرد!

یکبار دیگر حداقل دستمزدها بدون دخالت مستقیم کارگران تعیین شد. تمام کشمکش و جر و بحث های درونی خانواده بورژواها، دولت و پادوهایشان به این نتیجه رسید که در مقابل سبد خرید کارگران و "نیازمندیهای سطح کالری" برای هر فرد، حداقل دستمزد ۴۸۷ هزار تومانی را تعیین کنند.

برای یکبار دیگر و یکسال دیگر قرار است این مقدار حداقل دستمزد، دست بورژوازی و دولتش را برای انباشت بیشتر سرمایه از قبل استثمار شدید طبقه کارگر باز گذارد. نمایندگان بورژوازی در شورای عالی کار این را تامین کردند. ظاهرا با تعیین حداقل دستمزد ها و منجمد شدن هزینه مسکن و بن های کارگری، "فصل" کشمکش و چانه زنی کارگران در مورد دستمزد ها تا یکسال دیگر، بسرآمد!

طبقه کارگر ایران، تعیین ۴۸۷ هزار تومان بعنوان حداقل دستمزد در سال ۹۲ را یک دهن کجی و تحقیر بزرگ از سوی سرمایه داران و دولت و پادوهایشان در خانه کارگر و شوراهای اسلامی و انجمن های صنفی تلقی میکند. این خیل عوامفریبان وظیفه داشتند تا در مقطع تعیین حداقل دستمزد اعتراضات کارگران را مهار کنند.

طبقه کارگر ایران، رهبران، فعالین و تشکلهایش باید با شکستن این دایره بسته، بازی "سالانه" تعیین دستمزد ها را خاتمه دهند. این، اولین شرط گذر از این حقارت و شرایط برده وار برای بیش از ۴۰ میلیون نفر طبقه کارگر و مردم زحمتکش است. تعیین حداقل دستمزد و هزینه زندگی کارگران و خانواده شان، به نسبت تورم و افزایش هزینه زندگی تعیین شود. و نرخ تورم و قیمت ها، نه سالانه که روزانه و در شرایط امروز ایران حتی ساعتی و نجومی بالا میرود.

افزایش دستمزدها، برخلاف مضحکه بورژوازی، نه در ابتدای هر سال که دائما و نه از طریق ساخت و پاخت نمایندگان سرمایه که از طریق دخالت نمایندگان مستقیم کارگران و تشکلهای واقعی کارگری باید تعیین شود. طبقه کارگر هر زمان که لازم بداند و با اتکا به توان و قدرت خود و به هر شکل ممکن برای افزایش دستمزد به نسبت تورم مبارزه میکند. مبارزه برای افزایش دستمزد مستلزم دورزدن نمایش مسخره بورژوازی، و رجوع مستقیم به سازماندهی کارگران در محیط های کار است.

امید بستن به سطح فعالیتهای تاکنونی، محدود شدن به بازی در زمین بورژوازی و پادوهایشان در "فصل و ماه تعیین حداقل دستمزد ها"، راه حلی برای برون رفت از این دایره نیست. برای متحد و متشکل شدن و اتکا به توان قدرتمند طبقه کارگر در مهمترین و بزرگترین مراکز کار تا کوچکترین و پراکنده ترین آنها، باید در همین مراکزی که دشمنان کارگران برای خاموش کردن و بستن کت کارگران سرمایه گذاری میکنند، شروع کرد و متحد و متشکل شد.

کارگران کمونیست، رهبران و فعالین کارگری، صرفا با اتکا به توان و اتحاد کارگران قادر به ایجاد صفی مستقل برای زور آزمایی با سرمایه داران و دولتشان هستند و این را در درجه اول مهمترین و بزرگترین و موثرترین مراکز کار در ایران تعیین خواهند کرد. غول قدرت طبقه کارگر چنانچه به حرکت در بیاید، کشمکش دائمی و هر روزه کارگران برای افزایش دستمزدها با موج حمایت عظیم و میلیونی در جامعه روبرو میشود. این غول باید به میدان آید و به این سناریوی بردگی تعیین حداقل دستمزدها پایان دهد.

کارگر کمونیست، فصل و ماه برای افزایش دستمزدها، را به رسمیت نمی شناسد. همانطور که سرمایه برای افزایش قیمت ها و افزایش بارآوری کار و افزایش سود، زمان و فصل و ماه نمی شناسد.

برای کارگر کمونیست، هرروز و هرلحظه فصل و روز و ماه، افزایش دستمزد است و برای تحقق آن متحد و متشکل میشود.

حزب کمونیست کارگری حکمتیست

۲۵ اسفند ۱۳۹۱

۱۵ مارس ۲۰۱۳