ازقتل عام کارگران افریقای جنوبی تا کشتار کارگران ژانااوزن قزاقستان

بختیار پیرخضری

زمینها را حفر میکنیم تا خود و خانواده هایمان از گشنگی تلف نشویم و زنده بمانیم .اما آنها خیلی بیرحم تر از این حرفها هستند .ما را به سوی خود میکشند و می بلعندمان .پدران را از فرزندان و همسرانشان محروم میکنند .براستی این چه دنیای است که ما داریم (.یکی از کارگران معدن)

سال گذشته، بیش از ۲۴۰۰کارگر معدن در معادن چین ، بر اثر حوادث ناشی از انفجار جان خود را از دست دادند
در منطقه زیانگفن ، در استان شانسی کشور چین ۲۵۴کارگر معدن بر اثر ریزش معدن زیر تن ها خاک و سنگ زنده به گور شدند.
بر اثر انفجار در شمال شرقی کلمبیا ۱۲۴کارگر معدن ذغال سنگ در اعماق زمین فرو رفتند و مردند.
در اوکراین ۱۰۶معدنچی اوکراینی بر اثر انفجار ذغال سنگ در نوامبر ۲۰۰۷جان خود را از دست دادند
در کنگو ۶۰ معدن چی بر اثر فرو ریختن خاک ،سنگ و طلا در عمق ۱۰۰متری زمین دفن شدند بدون انکه کسی به یاریشان بشتابد.
جان کی، نخست وزیر زلاند نو خود را "شریک و عزادار" خانواده های ۳۰معدن چی شهر گری ماوت که در اثر انفجار گاز متان جان خود را از دست داند، دانست !
در عمق ۱۵۰متری زمین ۲۹ کارگر معدن در نیوزیلند زیر زمین محصور شدند و کشته شدند.
در معادن لونتو اندونزی ۱۷کارگر بر اثر انباشت گاز متان و در نتیجه انفجارآن، در نبودعدم ایمنی کار جانشان گرفته شد.
در بهشت معادن ایران (کرمان ) ۱۸کارگر بر اثر انفجار گاز در معدن ذغال سنگ در درون زمین بلعیده شدند .
در معدنی در شهر سوانسی کشور ولز بر اثر ریزش یکی از دیوارهای معدن و ابگرفتگی گرفتار شدند و دفن شدند.
ودر خبرها می بینید و می شنوید که در معادن شیلی ،نیوزیلند، پرو ،چین ،برزیل ، ایران ، اندونزی ،کشورهای افریقایی و...صدها کارگر معدن در درون زمین بلعیده شدند،دچار گاز گرفتگی شدند، جان خود را از دست دادند ،مردند و خانواده هایشان بی سرپرست و بی نان آور شدند.
اینها فقط چند نمونه ناچیز از مرگ معدن چیان در جهان است که در معادن قانونی و ثبت شده که توسط شبکه های بی بی سی ،سی ان ان و الجزیره و ...منتشر میشوند.صدها معدن غیر قانونی در کشورهای آسیایی،افریقایی و امریکایی وجود دارند که به دلیل عدم ایمنی کار جان کارگرها را میگیرد.

اما این بار و در روز پنجشنبه ۱۶اگوست ۲۰۱۲ قتل عام بیش از ۳۴ نفر، زخمی شدن ۸۰ نفر، دستگیری و ضرب و شتم ۲۵۰ نفر از کارگران معدن پلاتین (طلای سفید ) ماریکانا در افریقای جنوبی، توسط پلیس محلی که برای اضافه دستمزد دست به اعتصاب زده بودند، واقعیتی دیگر را باز بر روی پرده جنایت سرمایه داری به نمایش گذاشت.۳۰۰ کارگر که برای چندمین بار اعتصاب کرده بودند، با وعده و وعید های کارفرمایان و صاحبان شرکت انگلیسی لانمین دست بسر شده بودند. این بارمصمم تر از قبل و بعد از شش روزاعتصاب برای احیای حقوقشان به سر کار برنگشتند و خواستار اضافه دستمزد شدند . اعتصاب کارگران از جانب حافظان نظام سرمایه، با پشتیبانی صاحبان کمپانی و کارفرمایان، موقتا سرکوب شد. دخالت وحشیانه پلیس در این اعتصاب به گلوله بستن کارگران در اوج وحشی گری ، بی رحمی و قصاوت بود .این جنایت توسط رژیم آپارتاید سابق صورت نگرفت که سیاهپوستان تحت سرکوب و تبغیض نژادی بودند. کارگران توسط دولتی کشتار شدند که از ریئس جمهور ان کشور جیکوب زوما گرفته تا کمیسر پلیس ان زوکیسوا بومبو وبیشتر پلیسهایی که به سوی کارگران اتش گشودند ،همه افریقایی و سیاه پوست و از فاتحین پایان آپارتاید بودند.۵۰۰۰ پلیس در حال آماده باش در محل، با طرح عملیات از پیش تعیین شده و نقشه مند برای سرکوب اعتصابیون اماده بودند. این در حالی است که " کمیسر پلیس زوکیسوا بومبو" دراوج وقاحت و بی شرمی در مصاحبه اش میگوید ما به کارگران هشدار دادیم که به اعتصابشان پایان دهند والا متوسل به خشونت میشویم. من نمیتوانم بگویم چگونه، اما ما به این ماجرا امروز پایان میدهیم و جمعتان میکنیم .

این جنایت یک واقعیت اشکار را به تصویر میکشد که تضاد طبقاتی ،منافع و سودآوری سرمایه، سیاه و سفید ،ملیت و نژاد ،هموطن و هم زبان و مذهب نمیشناسد .هر جا که منافع سرمایه به خطر بیافتد، ماهیت جنایتکارانه و ضد کارگری خود را به پرده میکشد و این چنین کارگران را گلوله باران میکند.

این جنایات و نیاز سرمایه داری برای سود بیشتر به قیمت نابود کردن جان و زندگی کارگران بهر شکل و شیوه ای ، این جنایت را برجسته کرد که سرکوب ده هزار کارگر نفت" ژانااوزن قزاقستان" وکشته شدن ۲۵ نفر از انها ،زخمی کردن بیش از ۸۰ نفر به ضرب گلوله ،ضرب و شتم بی شماری از انها و دستگیری صدها کارگر اعتصابی به دستور مقامات قضایی و پلیسی تنها و تنها هجوم و ماهیت جنایتکارانه سرمایه به طبقه کارگر را نشان میدهد.واقعیتی که در پی اعتصاب و تحصن کارگران مجتمع مس خاتون اباد در مقابل فرمانداری شهر بابک کرمان که توسط نیروی انتظامی به گلوله بسته شدند و یا قتل عام ۲۰ کارگر کارخانه جهان چیت کرج و زخمی و دستگیری تعداد زیادی از انها در اعتراض به حقوق معوقه شان توسط ژاندارهای رژیم پهلوی که باز این را نشان داد که سرمایه و سود هر جا منفعتش به خطر بیافتد کارگران را به گلوله می بندد.

زمانی که قتل عام کارگران اعتصابی در قزاقستان صورت گرفت " نور سلطان نظربایف " ریئس جمهور کشور عین حرفهای "جیکوب زوما ریئس جمهور اقریقای جنوبی" را زد. مثل زوما به دیدار زخمی شدگان رفت و ابراز تاسف و نگرانی کرد و گفت تحقیقات در مورد کشتار صورت میگیرد. نتیجه تحقیقات هم این شد که تعدادی کارگر شورشی در سالگرد استقلال قزاقستان قصد بر هم زدن نظم عمومی و شادی مردم را داشتند. پلیس به انها هشدار داده ودرنتیجه مجبور به دفاع از خود شدند، یعنی اینکه کارگران را به رگبار بستند! این جنایت در قزاقستان مخصوصا در شهر نفت خیز ژانااوزن منجر به شورشهای خیابانی شد .که باز توسط پلیس سرکوب شد.

کارگران افریقایی که خود علیه اپارتاید بودند و نقش مهمی در به زیر کشیدن حکومت اپارتاید نژادی داشتند، امروز توسط رژیمی که بر شانه های " ای ان سی " به قدرت رسید ،محرومترین قشر جامعه هستند و از منابع و نعمات ان جامعه بی بهره اند. به قول یکی از کارگران اعتصابی ما در معادن سخت کار میکنیم اما حتی نمیتوانیم بچه هایمان را به مدرسه بفرستیم .با کسی هم سر جنگ نداریم تنها چیزی که میخواهیم حق واقعی خودمان است. دولت افریقای جنوبی و سازمانهای وابسته به آن با همه سابقه مبارزاتی بر علیه تبعیض نژادی، باز هم دولتی ضد کارگری و دولتی است که در طول ۱۸سال گذشته لحظه به لحظه پایه های نظام سرمایه داری در آفریقای جنوبی را حفظ کرده است و در کشتار کارگرانی که برای افزایش دستمزد اعتصاب کردند تردید نکرد.

این تهاجم های وحشیانه نیروهای سرکوب گر سرمایه در افریقای جنوبی، قزاقستان، ایران و .... ماهیت ضد گارگری انها را برای چند صدمین بار نمایش می دهد. کارگران باید به این واقعیت پی ببرند و برای مقابله با تعرض و خون مکیدن روزانه سرمایه دارها به حرمت انسانی شان باید کمیته ها ، تشکلها و حزب کمونیستی خود را با اتکا به رهبران کارگری وبه پراتیک دراوردن تئوریهای مارکس تشکیل دهند. بدون ایجاد" تحزب کمونیستی کارگری" در درون طبقه کارگرمبارزات روزانه کارگران راهی به جایی نمی برد .امید و پشت بستن ، به اتحادیه های کارگری و احزاب کمونیستی بورژوایی مثل" حزب کمونیست افریقای جنوبی" و شبیه انها در سایر کشورها ی جهان به جز وقت تلف کردن و گول دادن خود، به مطالبات و مبارزه روزمره طبقه کارگر در سراسر جهان هیچ ربطی ندارد

زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران

ننگ و نفرین بر عاملین کشتار کارگران
23/08/2012
بختیار پیرخضری