|
موقعیت طبقه کارگر و وظایف کمونیست ها
به: کنگره ششم حزب کمونیست کارگری - حکمتیست اراﺌه دهنده: بهرام مدرسی حمایت کنندگان: اعظم کم گویان، آرش حسینی آنچه که ادامه حاکمیت سرمایه و دولت نماینده آن در ایران را تضمین میکند، پراکندگی، عدم آگاهی و غیرمتشکل بودن طبقه کارگر در ا یران است. تلاش‌های جناح های مختلف بورژوازی در تحمیق طبقه ما برای تامین این امر است. مفهوم کار، زندگی، خوشبختی، رفاه، برابری، آزادی، دستمزد و مبارزه تماماً در کانتکس جدل‌ها و ضروریات وجودی بورژوایی معنی میشوند. تحمیل یک زندگی فلاکتبار به طبقه کارگر و سرکوب کمونیست ها و فعالین کارگری در کنار تحرک جناحهای متفاوت طبقه حاکمه علیه یکدیگر و پشتیبانی از این تحرکات بعنوان اعتراض طبقه کارگر به رژیم اسلامی از طرف بخش وسیعی از نیروها و احزاب سیاسی که سابقا خود را سوسیالیست و مدافع منافع طبقه کارگر معرفی میکردند، موقعیت متفاوتی را برای گرایش سوسیالیستی و کمونیستی درون طبقه کارگر و حزب ما ایجاد کرده است. فراخوان حزب کمونیست کارگری – حکمتیست به طبقه کارگر، اعضا و فعالین خود، به همه کمونیست ها و رهبران کارگری تلاش برای رفع موانع ذهنی و عملی تشکل و آگاهی طبقه بعنوان تنها طبقه نجات دهنده کل جامعه، مدعی قدرت و رهبر جامعه در مبارزه برای رهائی از شر حاکمیت بورژوازی و جمهوری اسلامی و برپا کردن جامعه ای سوسیالیستی در ایران است. از آنجا که: - بورژوازی در ایران برای تضمین و توسعه سود خود، طبقه کارگر را در مراکز صنعتی بزرگ متمرکزتر و آن را به قدرتمندترین دشمن طبقاتی خود تبدیل کرده است. - قربانی اصلی تحریم های بخشی از بورژوازی جهانی علیه حکومت اسلامی طبقه کارگر است. - بورژوازی حاکم در ایران برای عبور از بحران اقتصادی و تحریم های جهانی علیه خود با تحمیل فقر و فلاکت و بیکارسازی بیشتر طبقه کارگر و میلیون ها خانواده کارگری را در معرض نابودی قرار داده است. - دولت و کارفرمایان برای جلوگیری از مبارزه متحد کارگران و تحمیل تفرقه میان طبقه کارگر در کنار دامن زدن به تفرقه های جنسی، مذهبی و قومی چنان شرایط استخدامی را به کارگران تحمیل کرده اند که آنها را به کارگران استخدام دولتی، قراردادهای موقت و سفید و پیمانی تقسیم میکند. شرایطی که حفظ و تامین شغل را به مشغله اصلی بسیاری از کارگران تبدیل کرده است. - دولت به نمایندگی کل طبقه بورژوازی از طریق شبکه شوراها و انجمن های اسلامی و خانه کارگراز یکطرف و حمایت بخش وسیعی از نیروها و احزاب سیاسی که سابقا خود را سوسیالیست و مدافع منافع طبقه کارگر معرفی میکردند از این یا آن جناح بورژوازی از طرف دیگر میکوشند تا شعارها و مطالبات و حرکات اعتراضی کارگری را که قابلیت بسیج سراسری را دارند، مسخ و مخدوش کنند و در چهارچوب قانونی و یا امید بستن به جناح های متفاوت بورژوازی دولتی و غیردولتی مهار زند. - عوامل فوق در کنار ضعف خودآگاهی طبقاتی کارگران و عدم انسجام سیاسی و حزبی رهبران عملی ، فعالین کارگری و کارگران کمونیست حول یک پرچم کمونیستی ، طبقه کارگر ایران را در موقعیت دفاعی سختی قرار داده است. موقعیتی که توان طبقه کارگر را برای تعرض طبقاتی متحدانه و همه جانبه به بورژوازی برای بهبود سطح معیشت خود و نجات خود و کل جامعه از نکبت سرمایه داری را بشدت تضعیف و محدود کرده است. ازاینرو: - کنگره ششم حزب کمونیست کارگری – حکمتیست توجه طبقه کارگر و بخصوص کارگران کمونیست را بر حساسیت شرایط امروز و لزوم تغییر توازن قوای کنونی به نفع مبارزه، اتحاد و تشکل طبقه کارگر، برای دفاع از زندگی خود و نجات کل جامعه از نکبت سرمایه داری و سرنگونی جمهوری اسلامی جلب میکند و همه کارگران کمونیست را به پیگیری اولویت های زیر فرا میخواند: ١- اتحاد در مبارزات اقتصادی ، دفاع از معیشت طبقه کارگر مبارزه اقتصادی طبقه کارگر سنگ بنای اول آگاهی طبقه کارگر نسبت به خود بعنوان یک طبقه مجزا است. طبقه کارگر در جریان این مبارزه است که به موقعیت ممتاز خود در رابطه اش با سرمایه، جایگاهش در تقسیم کار اجتماعی و موقعیت ویژه خود در نظام سرمایه داری پی میبرد. نوع و شکل دخالت سیاسی و سازمانی طبقه کارگر در مبارزات اقتصادی تصویری از ساختار سیاسی و اجتماعی که این طبقه با سرنگونی بورژوازی متحقق میکند را به دست میدهد. قدم اول در شکل دادن به این آگاهی طبقاتی هماهنگی مبارزات جاری اقتصادی، شعارها و مطالبات آن و دفاع از سطح معیشت کل خانواده کارگری است. ٦- مبارزه علیه قراردادهای موقت کار یکی از بزرگترین مصاف های امروز طبقه کارگر قراردادهای موقت و سفید هستند. مبارزه طبقه کارگر باید تبدیل این قراردادها به قرارداد های داﺌمی و انعقاد قراردادهای دستجمعی از طریق تشکلهای کارگران باشد. طبقه کارگر به مبارزه ای همه جانبه و گسترده و با بسیج همه توان خود و حمایت همه مزدبگیران جامعه، کارگران شاغل و بیکار و کارگران افغانی بر علیه این شرایط بردگی نیاز دارد. ٧- مطالبات فوری افزایش دستمزد ها، آزادی تشکل و اعتصاب، ممنوعیت قرارداد های موقت، تعطیلی اول ماه مه، بیمه بیکاری مکفی برای همه افراد بیکار زن و مرد بالای ١٦ سال و حقوق برابر زن و مرد ازجمله فوری ترین مطالبات ما هستند. ٢- تبلیغ و سازماندهی جنبش مجامع عمومی مجامع عمومی بر رای مستقیم کارگری تکیه دارند، از آنجا که این مجامع محتاج اجازه دولت برای تشکیل خود نیستند، از آنجا که این مجامع کل کارگران را و نه فقط نمایندگان آن ها را در مقابل دولت و کارفرمایان قرار میدهد و از آنجا که این مجامع به صنف ها و رشته های مخلتف تولیدی محدود نمیشوند، امکان تشکل وسیعتر و پایدارتری را به طبقه کارگر در مبارزه خود علیه بورژوازی و دولت میدهد. مجامع عمومی میتوانند امر اتحاد و همبستگی مبارزات کارگری را عملی سازند. با تشکیل مجامع عمومی در هر فابریک و مرکز تولیدی، کارگران قادر به تصمیم جمعی برای سازماندهی هر نوع اعتراض خود هستند. مجامع عمومی سنگری میشوند که در آن کارگران در هر شکل و بهر مناسبتی قادر به فراخوان آن هستند، معضلات پلیسی را میتواند دور بزند و نیروی کارگران را از طریق انتقال تجربه و رابطه فعالین و رهبران در ارتباط با هم نگاه دارد. این فعالیتی مورد نیاز برای کارگران و لازمه هر نوع فعالیت متشکل و سازمانیافته است. ٣- تشکل های توده ای ما همه کمونیستها و رهبران کارگری را فرا میخوانیم که برای ایجاد سازمانهای توده ای علنی در محل کار و زندگی خود مبارزه کنند. هر نوع سندیکا، اتحادیه، صندوق کارگری و انجمن هایی که کارگران انرا بنا میکنند، تشکلهای کارگری هستند که با همه وجود باید از آنها دفاع کرد. ٤- دفاع از تشکل های موجود حکومت اسلامی در مقابله با مبارزه متشکل طبقه کارگر، تشکل های موجود کارگری و رهبران آنها را مورد حمله وحشیانه خود قرار داده است. دفاع سازمانیافته طبقه کارگر از تشکل های موجود و رهبران و فعالین آن ها، مبارزه برای آزادی فوری و بی قید و شرط رهبران کارگری و آزادی تشکل واعتصاب امر فوری و فوتی کنونی طبقه کارگر ورهبران عملی و کارگران کمونیست است. ٥- افشای گرایشات بورژوایی جنبش کارگری تاریخا شاهد وجود گرایشات بورژوایی- رفرمیستی در صفوف خود بوده است. این احزاب و گرایشات سیاسی نمایندگان خود را در جنبش اعتراضی طبقه کارگر دارند. شاخه های مختلف کمونیسم بورژوایی در ایران که اساسا دنباله رو جنبش های سازمانیافته بورژوایی هستند از این جمله اند. این گرایشات در تلاشند تا نیروی مبارزه طبقه کارگر را برای تقویت آلترناتو های بورژوایی حکومتی و یا خارج حکومت بسیج کنند. افشای این گرایشات قدم مهمی در کسب آگاهی طبقاتی کارگران است. طبقه کارگر باید صف آگاه خود را در تمایز با این جنبش ها شکل دهد. ٩- کمیته های کمونیستی کمیته های کمونیستی متشکل از فعالین کمونیست و سوسیالیست طبقه ما در محل کار و زیست است. این کمیته ها مستقل اند و تعهدی به هیچ حزب، تشکل، سازمان یا نهادی ندارند. کمیته های کمونیستی تنها به فعالیت کمونیستی خود در محل و نمایندگی و متشکل کردن هم طبقه ای های خود متعهد هستند. قبول یا عدم قبول این یا آن سیاست میتواند تنها در پرتو نمایندگی شدن اهداف طبقه ما معنی پیدا کند. کمیته های کمونیستی تضمین میکنند که منافع کوتاه و طولانی مدت طبقه کارگر در محل نمایندگی بشوند. ابزارها و چگونگی کارشان را خود تعییین میکنند. معیار برای این کمیته ها نمایندگی کردن منافع متفاوت طبقه کارگر است .وجود کمیته های کمونیستی متعدد در مراکز مهم صنعتی و محلات کارگری آن استخوان بندی طبقاتی است که تحزب کمونیستی و تحرک اجتماعی و هماهنگی فعالیت کارگری را تضمین میکند
|
