|
ما نمی پذیریم!
با تو وداع نخواهیم گفت!
توضیحی در مورد نامه به رفیق مظفر محمدی:
این نامه در ٨ ژانویه و بدنبال استعفای رفیق مظفر محمدی نوشته شد و در سطح
کمیته مرکزی پخش شد. بدنبال و در همین تاریخ دفتر سیاسی حزب در مورد استعفاها
نامه ای دیگر خطاب به کادرها و اعضا حزب زیر عنوان " برای تصمیمات مهم، فردا
دیر نخواهد بود!"نوشت که علنی پخش شد. با توجه به ابهامات و سوالاتی که تعدادی
از رفقا در مورد موضع ما نه نست به استعفای تعدادی از رفقا دارند٬ نامه به رفیق
مظفر را علنی پخش میکنیم. نامه دفتر سیاسی حزب به اعضا و کادرهای حزب را نیز
ضمیمه خواهیم کرد. جواب ما به رفقائی که استعفا میدهند همان درخواستی است که از
مظفر کرده ایم و از همه اعضا و کادرهای حزب در نامه دفتر سیاسی داشته ایم.
-----------------------------------------------
مظفر عزیز! نامه استعفای شما را خواندیم. ما این استعفا را نمی پذیریم. ما با
تو وداع نخواهیم گفت٬ ما رفتن و استعفای شما را به رسمیت نمیشناسیم. این حق ما
و هزاران کارگر و کمونیستی است که به این خط و به این حزب و به کمونیستهائی چون
مظفر محمدی در این حزب چشم امید بسته اند. دورانی هست که تصمیم هر کس صرفاً
ابعاد فردی دارد. برای کسانی که در یک راه عمری صرف کرده اند٬ این دیگر صدق
نمیکند. آدمها سمبل راهی و پرچم و سیاستی خواهند شد٬ که دیگران او را به عنوان
الگوی خود در زندگی و در دنیای سیاه کنونی قرار میدهند و دیگر این آدمها
تصمیماتشان تنها و تنها به خودشان مربوط نیست. برای کسانیکه که سمبل مبارزه
متشکل و کمونیستی بوده‌اند دست کشیدن از مبارزه متشکل به این سادگی قابل قبول
نیست. مظفر محمدی به همین اعتبار نمیتواند از حزب جدا شود٬ نمیتواند راه خود را
کج کند و نمیتواند امیدهائی که به یک خط و یک جهت٬ امید به مبارزه متشکل و حزبی
را از زبان امثال مظفر محمدی٬ در میان هزاران کارگر و انسان شریف و درمند ایجاد
شده است٬ دست رد بزند. این ممکن نیست٬ نه برای شما و نه برای ما و نه برای صدها
کمونیست همقطار ما که ما و شما را میشناسند و به حزب ما امید بسته اند.
میتوانیم بر سر چگونگی حفظ وحدت حزب و اقداماتی که باید کرد با هم اختلاف داشته
باشیم، اما ما و شما بر سر یک مسئله توافق داریم آنهم حفظ حزب بر مبنای سیاست،
جهت و خط متمایز تا کنونی آن در مقابل تعرض آشکار به مبانی این حزب است. این
اتحاد برای ما بسیار عمیقتر و گرانبهاتر از اختلافات تاکتیکی است. عصبانیت از
ما٬ انتقاد از ما و هر ملاحظه ای که به حق یا نا حق داشته باشید٬ هنوز راه آن
اعلام تنها گذاشتن ما و این صف و فاصله گرفتن از ما نیست. ما و این صف نمی
پذیریم٬ ما جدا نمی شویم و تحت هیچ شرایطی به این تصمیم رسمیت نمیدهیم. این
ممکن نیست. ما شما را رها نخواهیم کرد. با هر بحث و اختلاف در این یا آن تاکتیک
ما مظفر محمدی را در کنار خود داریم و به وجودش امید بسته ایم. مظفر عزیز حتی
اگر دست رد به سینه ما بزنید٬ اما با آن هزاران نفر کمونیستی که هنوز شما را
سمبل مبارزه متشکل و کمونیستی میدانند چه خواهید کرد؟
تصمیم و اراده شما در دست ما نیست. اگر بود نمی گذاشتیم قلم بر کاغذ بگذارید و
چنین تصمیمی را اعلام کنید. دوران بحرانی است و در این دوران دهها تصمیم و کار
نادرست به ذهن هر کس میرسد. اما این دست ما را از تلاش برای داشتن مظفر در
کنارمان نبسته است. ما راهی سخت و دوره ای سخت را در پیش داریم. بی تردید در
این راه اشتباه خواهیم کرد٬ باز خواهیم گشت و به راهمان نگاه خواهیم کرد٬ اما
هیچوقت رفتن و فاصله گرفتن در این صف را به راحتی تحمل نخواهیم کرد٬ قبول
نخواهیم کرد. ما راحت رفقای کمونیست هم خط، هم جهت خود را پیدا نکرده‌ایم که به
این سادگی از دست بدهیم. دیگران اگر انشقاقی را به ما تحمیل میکنند٬ اگر
میخواهند به شیوه و سنتی غیر سیاسی دو شقه شویم و اگر اراده و توان ما از قانع
کردن آنها عاجز است و بر راه خود پای میفشارند٬ اما کمونیستهای این صف و این خط
را دیگر راحت رها نخواهیم کرد. ما قطعاً ترک صف کمونیستهای متشکل را از جانب
شما نمیپذیریم. ما تصمیم شما را و فاصله گرفتنت را برسمیت نمیشناسیم . ما نمی
پذیریم و با تو وداع نخواهیم گفت.
آذر مدرسی
اسد گلچینی
محمد فتاحی
خالد حاج محمدی
٨ ژانویه ٢٠١٢
---------------------------------------------------------------------------------
برای تصمیمات مهم، فردا دیر نخواهد بود!
به اعضا کمیته مرکزی، کادرها و اعضا حزب حکمتیست
رفقای عزیز،
انشقاق در رهبری حزب حکمتیست، بی شک همه ما را، مستقل از تعلق مان به این یا آن
سوی انشقاق، و مستقل ازقضاوتهایمان در مورد مسبب و مسببین وضع حاضر، در موقعیت
بسیار سختی قرار داده است. تصور نمی کنیم هیچیک از ما این شرایط را به شکلی که
امروز درآمد است، پیش بینی میکردیم. هیچ یک از ما نمی خواهیم در موقعیت مفعول و
موضوع اتفاقاتی باشیم که در رهبری حزب حکمتیست اتفاق افتاد و یا اتفاق خواهد
افتاد. ما همه، کمونیست هایی هستیم که معتقدیم میتوانیم با دخالتگریمان، اوضاع
را به این یا آن سمت ببریم. به تقدیر و سرنوشت معتقد نیستم، علاقه ای نداریم
خود را قربانی آن بدانیم. اعضا یک سکت مذهبی یا قومی یا نژادی نیستیم که چشم
بسته به این یا آن مقام مذهبی "توکل" کنیم و مقدرات مبارزه سیاسی مان را به آن
بسپاریم
با چنین مشخصاتی بی تردید برای همه ما، روزهای بسیار سختی در جریان است.
روزهایی که گاها در دل لحظاتی از آن، همه ما به پشت سرخود نگاه میکنیم، تردید
میکنیم، اقدامات مان را مرور میکنیم، تا از صحت و سقم آنها مطمئن شویم. و میزان
دخالت و نقش خودمان را ارزیابی میکنیم. و نتایجی میگیریم. این جوهر هر فعال
سیاسی کمونیستی است که همیشه خود، باید راه پیشرویش را باز و پیدا کند. همه ما
در لحظاتی نسبت به بهترین راهها، اطمینان کافی نداریم. این خصوصیت، نشان سلامت
محیط فکری کمتیه مرکزی و بدنه کادری و سنت عضویت در
حزب حکمتیست است.
در این شرایط ما شاهد استعفای تعدادی از اعضا کمیته مرکزی حزب، از عضویت در حزب
هستیم. کنار کشیدن این یا آن عضو از عضویت در این یا آن ارگان حزبی، وقتی که
فعالیت در آن ارگان با اعتقادات کسی مغایرت دارد، یا عضویت در ارگانی را مانعی
در مقابل دخالت در سرنوشت حزبش میداند، و یا به هر دلیل دیگری، حق هر کادری از
این حزب است. ما کمونیست های آزادی هستیم که داوطلبانه برای امر مبارزه
مشترکمان، جمع شده ایم. نه حقوق بگیر کسی هستیم و نه زندگی مادی فردی ما به
موقعیت های تشکیلاتی مان، گره خورد است. رفتن از این بخش از تشکیلات به آن بخش،
از این سطح از فعالیت به آن سطح، از عضو کمیته به عضو بدون کمیته، از کادر به
عضو و بالعکس، انعکاس تمایلات فردی کادرهای حزب، و نشان سلامت حزب است.
اما کناره گیری از عضویت در حزب، در این شرایط، به هردلیلی، بخصوص به خاطر
انشقاق موجود در رهبری حزب، برای بسیاری از ما، تصمیماتی زودرس، و قابل تامل
است.
حزب حکمتیست، به شهادت دنیای بیرون، حزب معتبر، نقطه امید و هنوز بسیار معتبر
است. طیف وسیعی از کمونیست ها در ایران و خارج کشور گرد آن جمع شده اند.
کارگران زیادی آن را از آن خود میدانند! این موقعیت را میتوان احیا کرد، و باید
احیا کرد. و برای احیا آن، به همه شما اعضا حزب در هر سطح و ارگانی، نیاز است.
دشمنان به نابودی این حزب و دوستان به بیرون آمدن آن از این تندپیچ و قدرت گیری
مجددش، امید بسته اند. حزب حکمتیست پل های پشت سرش برای پیوستن به بستر چپ
حاشیه ای را، خراب کرده است.
رفقا!
استعفا از عضویت در حزب، تصمیم شخصی هر رفیقی است و بی تردید ما هم همچون سنت
همیشگی مان، به آن احترام میگذاریم، و نمی توانیم و حق نداریم در آن دخالت
کنیم. اما خود را مجاز میدانیم که تقاضا کنیم که در این شرایط که حزب حکمتیست،
برای بازگشت به سکوی معتبر خود، برای امیدواری که هنوز به فعالیت این حزب در
ایران، از سراسر شهرهای کردستان، تا تهران و اصفهان و مشهد و خوزستان هست، در
تصمیم تان تجدید نظر کنید!
فردا برای کنار کشیدن از هیچ حزبی، و برای استعفا از عضویت در هیچ حزبی، دیر
نخواهد بود. حزب حکمتیست را از سرمایه عظیم انقلابی که در سطح عضو و کادر و
دوستدار، گرد آن جمع شده است، محروم نکنید.
ما تعهد میکنیم و تضمین میکنیم که تمام تلاش مان را برای به سرانجام رساندن این
انشقاق در رهبری حزب، به متمدنانه ترین شکل، شفاف ترین، منصفانه ترین، و سیاسی
ترین شکل، بکار خواهیم برد. ما با اعتماد به اعتبار و احترام و نفوذی که حزب
حکمتیست دارد، عمیقا به این تلاش خوش بینیم. جامعه ایران به کمونیسمی از جنس
حکمتیست ها نیاز دارد. این نیاز، خود را به همه ما تحمیل کرده است.
اگر تلاش این دوره ما، که همه شما را در آن سهیم میدانیم، نتواند حزب حکمتیست
را نجات دهد، فردا ما و شما و همه کسانی که چنین تلاشی کردند، میتوانند سرشان
را بالا نگاه دارند، و اعلام کنند که حداقل تاریخ پرافتخاری از فعالیت برای
تغییر رویدادها را پشت سر دارند. آن روز برای استعفا از عضویت در حزب، دیر
نخواهد بود. از این رو، مرور تصمیم به استعفا، و به تعویق انداختن آن به فردای
تلاشی که هنوز نه تنها شکست نخورده است که امیداری به آن زیاد است، انتظاری است
که ما از شما داریم.
از نظر ما، با تمام احترامی که برای شما و تصمیم تان قائل ایم، اما به هیچیک از
این استعفاها، نمی توان تا پایان به سرانجام رسیدن سرنوشت این انشقاق، از طرف
هیچ مقام و ارگان حزبی، رسیمت داد.
ما تا پایان به سرانجام رسیدن اختلافات و بازگرداندن حزب بر روی ریل و سکوی
خود، شما را همچنان در کنار خود، عضو حزب، و رفیق مشاور و صاحب نظر و دخالتکر
حزب میدانیم.
دنیای سیاه بیرون، امروز بیش از هرزمانی به کمونیست های متشکل نیاز دارد.
زنده باد حزب حکمتیست
آذر مدرسی
از طرف دفتر سیاسی حزب حکمتیست
٨ ژانویه ٢٠١٢
|