|
مسیر اعتراضات در عراق گفتگوی کمونیست با سمیرعادل رئیس کنگره آزادی عراق و عضو رهبری حزب کمونیست کارگری عراق
کمونیست: تحولات تونس و مصر به عراق هم کشیده شده است و اعتراضای در شهرهای مختلف عراق به وقوع پیوسته است٬خواسته های مردم ناراضی در عراق و بخصوص در بغداد چیست ، آلترناتیو تظاهرکننده گان برای این وضعیت چیست ؟ سمیرعادل: این نارضایتی ها درعراق که با تأثیر گرفتن ازانقلاب مصرو تونس شعله ور شده، زاده فقر و ستمی است که مردم عراق در سایه آن زندگی میکنند. این اعتراضات روزبه روز در حال تغییر به جنبشی همگانی تروبزرگ است که ابعاد آن تا سرنگونی حکومتهای محلی روبه گسترش است.همچنان که مطلع هستید عراق،مصر و تونس نیست که دولتی مرکزی ومتحد داشته باشد. مناطق عراق در بین نیروهای قومی و عشیره ای تقسیم شده است و به این خاطر است که میبینید مردم عصبانیت خود را بر سر حکومتهای محلی،آنهایی که به انجمن های ایالتی معروف هستند، خالی میکنند و دراین چهارچوب است که ساختمان استانداری ( واست وحویجه) در کرکوک و انجمن شهردر ناحیه نصر در نزدیکی شهر ناصریه سوزانده شدند و تعدادی از مردم معترض به ساختمانهای انجمن های ایالتی در بصره و صلاح الدین و بابل حمله کردند. در شهر بغداد هم برای جلوگیری از ورود مردم معترض به ساختمان استانداری آن را در پشت یک دیوار بلند بتنی محصور کردند و تعدادی از استانداری های شهرهایی از قبیل بصره ، بابل، واست و کرکوک ناچار شدند که دست از کاربکشند و تعطیل شدند. خواسته های مردم عراق نزدیک است که یکپارچه شود. چون مردم خواهان مقابله با فساد و بیکاری و خلاصی از فقر و تنگدستی و برقراری آزادی های سیاسی و ارج نهادن به حقوق ابتدایی انسانی هستند. آنها خواهان آزادی های مدنی و بسته شدن زندانهای مخفی و پایان دادن به شکنجه و بازداشت مردم هستند. اما در بغداد اعتراضات ابعاد سیاسی برجسته تری به خود نسبت به دیگر استانهای عراق گرفته است و این هم به این خاطر است که بغداد پایتخت مرکزی عراق است و بر دیگر شهر ها از لحاظ سیاسی و اجتماعی تأثیر میگذارد. در بغداد علاوه بر این خواسته ها، خواسته های سیاسی دیگری هستند که عبارتند از واژگون کردن سیستم قومی – عشیره ای تقسیم قدرت و تمرکز بر سرنگون کردن انجمن ایالتی بغداد و ممانعت از کار حاکمیت در بغداد که مشهور به این است ، میخواهد حکومت مذهبی را در بغداد تحمیل کند. ویژه گی تظاهراتهای بغداد در این بود که به شیوه ای بسیار متمدنانه اجرا شدند، مثل شرکت وسیع زنان که حداقل در هشت سال گذشته بی نظیر بوده است، اجرای شوهای موسیقی و آواز و تأتر و نمایشگاه عکس ، و جمع شدن دور یک پرچم و آنهم پرچم آزادی و آن خواسته هایی است که اعلام گردیده و همه شعارهای قومی و عشیره ای را به کنار میزند. ناگفته نماند که مردم با هوشیاری انقلابی ابعاد خواسته های خود را قدم به قدم به جلو میبرند واین هوشیاری از اینجا آشکار میشود که نیروهای طایفه ای و قومی مانند "راه صدر" نتوانستند مردم را بدنبال خود بکشند، که می خواست با کشیدن مردم برای محلی دیگر بجز میدان تحریر، به بهانه اجرای رفراندوم برای ندای حکومت، خواسته های مردم را به کج راهه ببرد. در حالی که هیچ آلترناتیو دیگری را به غیر از بهینه سازی برای حکومت جلو راه مردم نگذاشته است.
کمونیست : چه قدمهای پراتیکی و سیاسی ای در شرایط کنونی باید برداشته شود تا تظاهراتها در ابعاد اجتماعی وسیع و سازمان یافته گردند، بطوری که تمام عرصه های زندگی اجتماعی را در بر بگیرد؟ سمیرعادل : ما وقوع این عتراضات مردمی را پیشبینی کرده بودیم و به این دلیل در یک ماه و نیم قبل تصمیم گرفتیم که خواسته های مردم در همه جا از طریق حزب کمونیست کارگری عراق و کنگره آزادی عراق و اتحایه عمومی شورا ها و سندیکاها و اتحادیه دانش آموزان و جوانان مترقی، متحدانه اعلام گردد و به این شیوه خواسته های مردم در زیر یک لایحه سازمان داده شوند. عملا کمیته ای هم به اسم " کمیته نارضایتی های مردمی در عراق " از نمایندگان و فعالین این سازمانها تشکیل دادیم و بعدا به همه نیروها برای پیوستن به آن فراخوان دادیم و به این طریق با پیوستن نماینده گان نیروهای دیگر وشخصیتهای اجتماعی وآزادی خواه و دانشجو و کارمند و کارگر به آن، ابعاد کمیته گسترش پیدا کرد. بعدا کمیته دست به انتشار نشریه ای روزانه به اسم " روزانه انقلاب " داد که همه روزه چاپ میگردد و از طریق شبکه کمیته بخش میشود. و کمیته مشغول درست کردن کمیته های فرعی ای در مناطق و محلات و دانشگاه ها وکارگاه و کارخانه ها شد. تا بحال توانسته ایم چندین کمیته منطقه ای و تعدادی کمیته دانشگاهی و شهری درست کنیم. معلوم است که این کمیته فقط در بغداد راکد نمانده است و در شهرهای بصره و کرکوک و واست و صلاح الدین شاخه هایی از آن موجود است و تلاش میکنیم که تمام شهرهای عراق را به آن وصل کنیم. کار این کمیته ها سازمان دهی صفوف تمام لایه های اجتماعی در همه مناطق عراق است و تلاش میکند که این کمیته ها را قدم به قدم تبدیل به آلترناتیو حکومت های محلی کند. اکنون تلاش میکنیم مراکز اعتراضات را به محلهایی ببریم که این کمیته های فرعی در دل سازمان دادن تحصنها و اعتصابات و تضاهراتها در آنجا تشکیل شده اند، مثل دانشگاه ها ، مراکز صنعتی ، مراکز تولیدی و کاری و ادارات دولتی. برای این کار " روزانه انقلاب " سوای کمی صفحات و تیراژ آن به خاطر مشکلات مالی ، نقش محوری و مهمی ایفا میکند. با این وصف این نشریه ، سرچشمه نگرانی حکومت گردیده است و علاوه بر اینکه بدنبال آن مرکز و کسانی میگردند که در پشت این نشریه قرار دارند ، در بیشتر چاپخانه های بغداد هم چاپ آن را ممنوع کرده اند. چندین ضربه امنیتی به کمیته نارضاتی های مردمی عراق زده شده است، مانند یورش به مقر این کمیته که در دفتر کنگره آزادی عراق واقع شده است و دستگیر کردن شماری از اعضای آن از جمله جبار السدی و محمود خالوو و حسین فتلاوی و کامل ابوعمار که با تمامی شیوه های فیزیکی و روحی شکنجه شده اند و همچنین زخمی کردن مروان صابر با گلوله در تظاهرات بیست وپنج فوریه. تمام این ضربات به دلیل فعالیت و مبارزه این کمیته اتفاق افتاده است و ما قادر بوده ایم این ضربات و خسارات آنها را با وجود مشکلاتی که برای ما ایجاد کرده اند ، جبران کنیم .
کمونیست : درپایان سوال این است که چه موانعی بر سر تحولات انقلابی در عراق قرار گرفته است و چگونه می شود آنها را به کنار زد ؟ سمیر عادل : ما در جلسه " کمیته نارضایتی های مردمی عراق " و در نشریه "روزانه انقلاب" به تفسیر در باره این موانع گفته ایم . این جنبش چه ما بخواهیم و چه نخواهیم حرکتی گسترده و بزرگ است و از توانایی همه احزاب و نیروهایی که در آن شرکت دارند بزرگتر است. یکی از مشکلات این است که این حرکت از تمام امکانات ما بزرگتر است و مانع دیگر خود بخودی بودن این جنبش است . به همین دلیل وظیفه ما این است که با سازمان دادن مردمی، در آن کمیته هایی که ذکر کردیم به این خود به خودی جنبش پایان دهیم و به این خاطر ما نوشته ایم و گفته ایم و تکرار کرده ایم ( سازماندهی ، سازماندهی ، سازماندهی و بازهم سازماندهی ) . و مسئله دیگر پاسداری از شتاب این جنبش و جلوگیری از ضربات امنیتی ای است که فعالین و شخصیتهای این انقلاب را هدف قرار داده است . مانع دیگر کمبود کادرهای سیاسی ای است که بتوانند از اوضاع سر در بیاورند و دارای درایت سیاسی باشند و در صحنه کار کنند تا این جنبش را به اهداف خود برسانند. تمام آنهایی که امروز به مبارزه روزانه پیوسته اند از لحاظ کار سیاسی مبتدی هستند، بخصوص بخش زیادی از آنها جوانانی هستند که کار سیاسی نکرده اند اما خیلی پرشورند و هم زمان ناهماهنگی صف رهبران این جنبش فاکتور دیگر و مانع دیگری است که بر سر راه این جنبش ایستاده است. کمبود امکانات مادی هم یکی از مسائل مستقیم و مانعی جدی است که باعث میشود این جنبش ترقی نکند . در جواب سوال اول در باره تشکیل کمیته های مردمی گفتم که ما تلاش میکنیم که کمیته های بیشتری از این نوع درست کنیم و در بین تمامی نیروهای شرکت کننده در این جنبش هماهنگی ایجاد کنیم. چیزی که مقدم بر این موانع است ، معلوم کردن خود این موانع است و قدم آینده ما ریختن نقشه ای است برای پشت سر گذاشتن این موانع. بر اساس آن امکاناتی که هم اکنون داریم راه های به جلو بردن این جنبش را بررسی کرده ایم.ما باید آینده این جنبش را ارتقا دهیم که فرصتی تاریخی است برای ما مانند چپ که سیمای سیاسی جامعه را ترسیم کنیم و معدلات سیاسی عراق را از نو بریزیم.
|
